"Η ψυχή που θα δει κάτι από την αλήθεια, μένει απείραχτη από το κακό.."

"Όποια ψυχή καταστεί συνοδός του θεού και δει κάτι από την αλήθεια μένει απείραχτη από το κακό ως την επόμενη ουράνια κυκλική πορεία, και αν αυτό μπορεί να το κάνει πάντοτε, πάντοτε να παραμένει αβλαβής και απείραχτη...
Εάν όμως δεν δει τίποτα γιατί της έλειψε η δύναμη να ακολουθήσει (την κυκλική πορεία) και από κάποια κακοτυχία γεμίσει λήθη και κακία και βαρύνει και από το βάρος της πέσουν τα φτερά και πέσει και η ίδια στο χώμα, τότε, κατά νόμους η ψυχή δεν θα φυτευτεί σε σπόρο θηρίου, στην πρώτη γέννηση της, όποια όμως ψυχή είδε τα περισσότερα θα φυτευτεί σε σπέρμα ενός που θα γίνει φιλόσοφος ή φίλος της ομορφιάς ή υπηρέτης των Μουσών και του Έρωτος.
Η δεύτερη σε έναν βασιλιά φιλόνομο ή σε έναν καλό πολεμιστή και ικανό αρχηγό, η τρίτη στο σπέρμα ενός πολιτικού ή οργανωτού ή κάποιου ο οποίος θα επιθυμήσει την απόκτηση πολλών αγαθών, η τέταρτη σε έναν ο οποίος αρέσκεται στον μόχθο της γυμναστικής ή κάποιου ο οποίος θα ασχολείται με την θεραπεία του σώματος, η πέμπτη σε έναν που ζει ζωή μαντευτή ή ιεροτελεστού, στην έκτη ενός ποιητή ή κάποιου άλλου εικαστικού καλλιτέχνη, στην έβδομη η ζωή κάποιου τεχνίτη ή γεωργού, στην όγδοη η ζωή κάποιου σοφιστή ή δημοκόπου, στην ένατη κάποιου τυράννου.
Και από αυτούς όλους όποιος ζει κατά τρόπο δίκαιο θα έχει καλύτερη τύχη, όποιος όμως κάνει άδικη ζωή, θα έχει τύχη χειρότερη. Γιατί κάθε ψυχή δεν επιστρέφει εκεί από όπου υπάρχει πριν από 10.000 χρόνια, γιατί δεν αποκτά φτερά πριν περάσει τόσος καιρός.
Εξαίρεση παίρνει μονάχα η ψυχή του ασχοληθέντος με την φιλοσοφία χωρίς δόλο ή εκείνου ο οποίος με την φιλοσοφία αγάπησε τους νέους."

... ἥτις ἂν ψυχὴ θεῷ συνοπαδὸς γενομένη κατίδῃ τι τῶν ἀληθῶν, μέχρι τε τῆς ἑτέρας περιόδου εἶναι ἀπήμονα, κἂν ἀεὶ τοῦτο δύνηται ποιεῖν, ἀεὶ ἀβλαβῆ εἶναι· ὅταν δὲ ἀδυνατήσασα ἐπισπέσθαι μὴ ἴδῃ, καί τινι συντυχίᾳ χρησαμένη λήθης τε καὶ κακίας πλησθεῖσα βαρυνθῇ, βαρυνθεῖσα δὲ πτεροῤῥυήσῃ τε καὶ ἐπὶ τὴν γῆν πέσῃ, τότε νόμος ταύτην  μὴ φυτεῦσαι εἰς μηδεμίαν θήρειον φύσιν ἐν τῇ πρώτῃ γενέσει, ἀλλὰ τὴν μὲν πλεῖστα ἰδοῦσαν εἰς γονὴν ἀνδρὸς γενησομένου φιλοσόφου ἢ φιλοκάλου ἢ μουσικοῦ τινος καὶ ἐρωτικοῦ, τὴν δὲ δευτέραν εἰς βασιλέως ἐννόμου ἢ πολεμικοῦ καὶ ἀρχικοῦ, τρίτην εἰς πολιτικοῦ ἤ τινος οἰκονομικοῦ ἢ χρηματιστικοῦ, τετάρτην εἰς φιλοπόνου <ἢ> γυμναστικοῦ ἢ περὶ σώματος ἴασίν τινος ἐσομένου, πέμπτην μαντικὸν βίον ἤ τινα τελεστικὸν ἕξουσαν· ἕκτῃ ποιητικὸς ἢ τῶν περὶ μίμησίν τις ἄλλος ἁρμόσει, ἑβδόμῃ δημιουργικὸς ἢ γεωργικός, ὀγδόῃ σοφιστικὸς ἢ δημοκοπικός, ἐνάτῃ τυραννικός. ἐν δὴ τούτοις ἅπασιν ὃς μὲν ἂν δικαίως διαγάγῃ ἀμείνονος μοίρας μεταλαμβάνει, ὃς δ᾽ ἂν ἀδίκως, χείρονος· εἰς μὲν γὰρ τὸ αὐτὸ ὅθεν ἥκει ἡ ψυχὴ ἑκάστη οὐκ ἀφικνεῖται ἐτῶν μυρίων--  οὐ γὰρ πτεροῦται πρὸ τοσούτου χρόνου--πλὴν ἡ τοῦ φιλοσοφήσαντος ἀδόλως ἢ παιδεραστήσαντος μετὰ φιλοσοφίας...
ΦΑΙΔΡΟΣ- ΠΛΑΤΩΝΑΣ "Ο Έρως στην ζωή των Αρχαίων Ελλήνων"- εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ