Τα πάντα είναι ίδια και όχι ίδια

Οι ιδιότητες του πυρός και του ύδατος είναι οι εξής: του πυρός η θερμότητα και η ξηρότητα, του ύδατος η ψυχρότητα και η υγρότητα.Δανείζονται το ένα από το άλλο, και παίρνει το πυρ από το ύδωρ την υγρότητα. Διότι υπάρχει στο πυρ υγρότητα. Το ύδωρ παίρνει από το πυρ την ξηρότητα. Διότι υπάρχει ξηρότητα στο ύδωρ.
Καθώς αυτά έτσι έχουν, εκκρίνουν αμοιβαία πολλές και ποικίλες μορφές σπερμάτων και ζώων που δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους ούτε στην εμφάνιση ούτε στις ιδιότητες.
Διότι καθώς δεν μένουν ποτέ στην ίδια κατάσταση, άλλα μεταβάλλονται αδιάκοπα σε αυτό και σε εκείνο, γίνονται κατά ανάγκη ανόμοια και όσα εκκρίνονται και από αυτά.
Δεν χάνεται λοιπόν κανένα απολύτως πράγμα ούτε δημιουργείται κάτι που δεν υπήρχε πριν.
Τα πράγματα μεταβάλλονται με την πρόσμειξη και το ξεχώρισμα.
Αλλά οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα πράγματα έρχονται από τον Άδη στο φως και δημιουργούνται με αύξηση, ενώ άλλα χάνονται από την μείωση περνώντας από το φως στον Άδη.
Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα μάτια τους παρά στο λογικό τους, και έτσι δεν μπορούν να κρίνουν ούτε για αυτά που βλέπουν.
Διότι και όσα αυξάνονται και όσα μειώνονται είναι ζωντανά.
Και αν κάτι είναι ζωντανό, δεν μπορεί να πεθάνει, εκτός αν πεθάνει μαζί με τα πάντα.
Γιατί που θα πεθάνει;
Ούτε μπορεί να δημιουργηθεί το μη όν, γιατί από που θα προερχόταν;
Στην πραγματικότητα τα πάντα αυξάνονται και ελλατώνονται στο μέγιστο και στο ελάχιστο δυνατό. Όταν μιλώ για γένεση και απώλεια εκφράζομαι έτσι για χάρη των πολλών, αλλά εννοώ ότι αυτά αναμιγνύονται και ξεχωρίζουν.
Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Η γένεση και η φθορά είναι το ίδιο πράγμα, η πρόσμειξη και η διάκριση είναι το ίδιο, η αύξηση και η μείωση είναι το ίδιο, η απώλεια, η διάκριση, η ελάττωση είναι το ίδιο, το κάθε ένα σε σχέση με τα πάντα και τα πάντα σε σχέση με το κάθε ένα είναι το ίδιο και τίποτα από όλα δεν είναι το ίδιο με κάτι άλλο.
Διότι στις περιπτώσεις αυτές η λεκτική συνήθεια είναι αντίθετη με αυτό που συμβαίνει στην φύση.
Τα θεία και τα ανθρώπινα πράγματα προχωρούν άνω και κάτω με αμοιβαίες μεταβολές. Η μέρα και η νύχτα βαδίζουν προς το μέγιστο και το ελάχιστο.
Έτσι και η σελήνη έχει μια μακρότατη και μια ελάχιστη πορεία που οφείλεται στις μεταβολές του πυρός και του ύδατος.
Ο ήλιος πραγματοποιεί μια μακρότατη και μια βραχύτατη πορεία.
Τα πάντα είναι ίδια και όχι ίδια.
Το φως στον Δία, το σκότος στον Άδη, το φως στον Άδη, το σκότος στον Δία βαδίζουν και μετακινούνται εκείνα εδώ, τα άλλα εκεί, κάθε εποχή, σε κάθε τόπο, εκείνα κάνοντας το έργο αυτών και αυτά το έργο εκείνων.
Και αυτά που κάνουν δεν τα γνωρίζουν, ενώ αυτά που δεν κάνουν φαντάζονται ότι τα ξέρουν.
Και αυτά που βλέπουν δεν τα γνωρίζουν.
Αλλά όμως αυτά τους συμβαίνουν από θεία ανάγκη και όσα επιθυμούν και όσα δεν θέλουν.
Καθώς βαδίζουν τα μεν προς τα εδώ και τα άλλα προς τα εκεί, καθώς αναμειγνύονται ανάμεσα τους, εκπληρώνει το καθένα την μοίρα που του έλαχε, και για το περισσότερο και για το λιγότερο.
Η φθορά έρχεται στο καθετί από τα άλλα, στο μεγαλύτερο από το μικρότερο και στο μικρότερο από το μεγαλύτερο.
Αυξάνεται το μεγαλύτερο από το μικρότερο και το μικρότερο από το μεγαλύτερο.

ΙΠΠΟΚΡΆΤΗΣ, Περί διαίτης Ι 4-24(Littre) Εκδόσεις Ζήτρος