«Υμνούμε, το αναγώγιο φως των μερόπων, υμνούμε τις εννέα αγγλαόφωνες θυγατέρες του μεγάλου Διός. Οι οποίες τις ψυχές που περιπλανιούνται στα βάθη του βίου τις απάλλαξαν από τις δυσβάστακτες γηγενείς οδύνες μέσω των αχράντων τελετών από βίβλους.
Που εγείρουν τον νου και τις δίδαξαν να σπεύδουν να ακολουθήσουν τα ίχνη που οδηγούν πάνω από τα βαθιά χεύματα της λήθης, και καθαρές να φτάσουν στο σύννομο άστρο τους, από όπου απομακρύνθηκαν, όταν κατέπεσαν σε γενέθλια ακτή, έχοντας μανία για τους υλοτραφείς κλήρους.
Αλλά θεές, παύσετε τον πολυτάραχο πόθο μου και βακχεύστε με με τους νοητικούς μύθους των σοφών.
Και ας μην με παρασύρει το γένος των ανθρώπων που δεν έχουν δέος για τους θεούς μακριά από την ζάθεη ατραπό, την εριφεγγή, την αγλαόκαρπο.
Και ας έλκετε αεί την περιπλανώμενη ψυχή μου προς το αγνό φως, μακριά από τον θόρυβο της πολυπλάνητης γένεσης, φορτωμένη με το δικό σας μελίσσι που αυξάνει τον νου και αεί με ευεπιές κλέος που θέλγει τις φρένες.»
Πρόκλου : ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΣ
Αλλά θεές, παύσετε τον πολυτάραχο πόθο μου και βακχεύστε με με τους νοητικούς μύθους των σοφών.
Και ας μην με παρασύρει το γένος των ανθρώπων που δεν έχουν δέος για τους θεούς μακριά από την ζάθεη ατραπό, την εριφεγγή, την αγλαόκαρπο.
Και ας έλκετε αεί την περιπλανώμενη ψυχή μου προς το αγνό φως, μακριά από τον θόρυβο της πολυπλάνητης γένεσης, φορτωμένη με το δικό σας μελίσσι που αυξάνει τον νου και αεί με ευεπιές κλέος που θέλγει τις φρένες.»
Πρόκλου : ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου