Ακολουθούν το ελληνικό θαύμα, συμμετέχουν σε δρώμενα Ελλήνων, αγωνίζονται για την αρετή, γράφουν βιβλία, κάνουν εισηγήσεις, αλλά από το πρωί ως το βράδυ κοροϊδεύουν, μισούν, χλευάζουν, φθονούν, έχουν εμπάθεια και νιώθουν ανώτεροι, πως υπερέχουν έναντι των άλλων, κρίνοντας τους συνανθρώπους για τις επιλογές τους και δικάζοντας τους.
Κοροϊδεύοντας λες και έχουν την αγία οικογένεια και σαν να μην έχουν βαρβαρίσει ποτέ.
Σαν ιερά εξέταση. Αφορίζουν καθημερινά.
Το μικρόβιο του χριστιανισμού και της Ρωμιοσύνης, αυτό το μέγα κόμπλεξ της υπεροχής, του περιούσιου και εκλεκτού, δεν ταιριάζει σε Έλληνα και δεν γιατρεύεται από αυτό κάποιος όσους τόμους και να διαβάσει.
Χρειάζονται άλλες διαδικασίες, επώδυνες. Μία ολόκληρη κτίση ενός άλλου εαυτού. Χρειάζεται ο δύσκολος δρόμος. Ο οποίος δεν βαδίζεται πάνω στον φθόνο και τον χλευασμό αλλά στην ποιότητα μιας κάλλιστης ψυχής.
Όσο φωνάζει κάποιος το ελληνικό αλλά δεν το δίδει ως παράδειγμα η μόλυνση θα συνεχίζει να κυλά στο αίμα.
Αλλά αυτά είναι λόγια που με τους λίγους συζητιούνται, και εγώ σε αυτούς μιλάω σήμερα.
Γιώβη Βασιλική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου