Εκείνο το ταξίδι στο φως..

Νύχτα..
σε μια απέραντη θάλασσα,σ’έναν ατέλειωτο ωκεανό.
Ο ουρανός καθάριος.
Δίχως φεγγάρι, δίχως σκιές και σύννεφα.
Ψυχές. Φωτεινές, ψυχές παντού!
Μόνο ψυχές…

και κάπου εκεί ανάμεσα και ‘γω, να πλέω, να περιμένω..
Ξάφνου εμφανίστηκε μια μορφή! Μια θεϊκή φιγούρα.
Ολόλαμπρη, γλυκιά, οικεία, σοβαρή.
"Ήρθα να σας πάρω!"
Ακούστηκε μια φωνή και σείστηκε η γης, χωρίς να ταραχτεί η γαλήνη του ωκεανού.
Και ευθύς αρχίσαμε να πετάμε, όλοι μαζί!
Να φεύγουμε ψηλά στον ουρανό με τρομερή ταχύτητα.
Στο κέντρο Αυτή και γύρω-γύρω εμείς, σαν αστέρια φωτεινά.
Ασύλληπτη ένταση, χαρά, αγωνία κατείχε όλους εμάς μα και αυτή την υπέρλαμπρη θεϊκή οπτασία.
Βγήκαμε απ’ την τροχιά της γης, περάσαμε γαλαξίες και λίγο ακόμα έμενε..

Ώσπου νιώσαμε άβολα,νιώσαμε κίνδυνο, κάτι ξένο ανάμεσά μας, και όπως είμασταν μαζί, σα μια σφαίρα ενωμένη! …ξάφνου διασπαστήκαμε.
Και άκουσα φωνή να λέει δυνατά:
"Μην κοιτάτε, μην κοιτάτε γύρω ούτε κάτω, μόνο εμπρός,μόνο ψηλά, λίγο ακόμα έμεινε, μόνο λίγοοο…ένα βλεμμα σας σ’αυτούς είναι ικανό να σας γκρεμίσει, δεν θα μπορούν σε λίγο να είναι μαζί μας.."
Και εκείνη τη στιγμή,εκείνη την απροσδιόριστη αχαρακτήριστη θλιβερή στιγμή, άκουσα ένα απλό τόσο απλό και άθλιο απαρηγόρητο «πλιτς» και ένιωσα τον ήρεμο, ατάραχο ωκεανό να με κυκλώνει,είδα και άλλες πολλές ψυχές που έπεσαν μαζί μου, μόνες, χωρίς συναίσθημα κανένα, δίχως χαρά και πόνο.
Το απόλυτο κενό!
..και ζουν με την ελπίδα, το ξέρω, το νιώθω..
Την Ελπίδα, να ολοκληρώσουν το ταξίδι.
Εκείνο το ταξίδι στο φως..

ΥΠΟΓΡΑΦΗ:Αέναος