Πολεμικὸς μᾶς ἔλαχε ὁ κλῆρος.

"Μιὰ κρίσιμη βίαιη στιγμὴ εἶναι ἡ ἱστορική ἐποχή μας ἐτούτη,
ἕνας κόσμος γκρεμίζεται, ἕνας ἄλλος δὲν ἔχει ἀκόμα γεννηθεῖ. Ἡ ἐποχή μας δὲν εἶναι στιγμή ἰσορρόπησης, ὁπόταν ἡ εὐγένεια, ὁ συμβιβασμός, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη θά ’τανε γόνιμες ἀρετές...



Ζοῦμε τὴ φοβερὴ ἔφοδο,
δρασκελίζουμε τοὺς ὀχτρούς,
δρασκελίζουμε τοὺς φίλους ποὺ παραπομένουν,
κιντυνεύουμε μέσα στὸ χάος, 
πνιγόμαστε. 
Δὲ χωροῦμε πιὰ στὶς παλιὲς ἀρετὲς κι ἐλπίδες, στὶς παλιὲς θεωρίες καὶ πράξες.
Ὁ ἄνεμος τοῦ ὀλέθρου φυσάει· αὐτὴ εἶναι σήμερα ἡ πνοὴ τοῦ Θεοῦ μας·  ἂς πᾶμε μαζί του! 
Ὁ ἄνεμος τοῦ ὀλέθρου εἶναι τὸ πρῶτο χορευτικὸ συνέπαρμα τῆς δημιουργικῆς περιστροφῆς. 
Φυσάει ἀπάνω ἀπὸ τὶς κεφαλὲς κι ἀπὸ τὶς πολιτεῖες, γκρεμίζει τὶς ἰδέες καὶ τὰ σπίτια, περνάει ἀπὸ τὶς ἐρημιές, φωνάζει: «Ἑτοιμαστεῖτε! Πόλεμος! Πόλεμος!»
Τούτη εἶναι ἡ ἐποχή μας, καλὴ ἢ κακή,  ὡραία ἢ ἄσκημη,  πλούσια ἢ φτωχή, δὲν τὴ διαλέξαμε. 
Τούτη εἶναι ἡ ἐποχή μας, ὁ ἀγέρας ποὺ ἀναπνέμε, ἡ λάσπη ποὺ μᾶς δόθηκε, τὸ ψωμί, ἡ φωτιά, τὸ πνέμα!
Ἂς δεχτοῦμε παλικαρίσια τὴν ἀνάγκη. Πολεμικὸς μᾶς ἔλαχε ὁ κλῆρος,  ἂς ζώσουμε σφιχτὰ τὴ μέση μας, ἂς ἀρματώσουμε τὸ κορμί, τὴν καρδιὰ καὶ τὸ μυαλό μας!
Ἂς πιάσουμε τὴ θέση μας στὴ μάχη!"

 (Νίκου Καζαντζάκη, Ο ΒΡΑΧΟΚΗΠΟΣ)