Ο Εφιάλτης και το διαχρονικό άνοιγμα της Κερκόπορτας.

    Αν κατάλαβες σήμερα αναγνώστη μου θα ασχοληθούμε με το φλέγον ζήτημα της προδοσίας. Δυστυχώς σήμερα θα σε ζαλίσω στα ιστορικά παραδείγματα αν και πιο πολύ θα με ικανοποιούσε να διαβάσεις Ιστορία. Δυστυχώς όμως αυτό το «ένδοξο» κομμάτι της είναι από την μια ελλιπές και από την άλλη συγκεχυμένο. Στην σύγχρονη ιδιωματική μας παράδοση καλύπτεται από την πλέον κλασσική παροιμία: «Στην Ελλάδα οι εννιά στους δέκα είναι ρουφιάνοι και ο δέκατος εκπαιδεύεται»....
     Είναι βέβαια κάτι που δεν το πιστεύω μιας και αν συνέβαινε η υπόσταση της χώρας μας θα είχε διαλυθεί εδώ και πολλά χρόνια. Αν εξετάσουμε τον ορισμό της λέξης προέρχεται από τον Ρουφίνο τον μέγα συμβουλάτορα του Θεοδοσίου του «Μέγα» ο οποίος είναι υπεύθυνος για την σφαγή των δεκαπέντε χιλιάδων θεσσαλονικέων δωδεκαθεϊστών οπότε άξια συνδέθηκε το όνομα του με την προσωποποίηση της προδοσίας (γιατί οι ιστορικοί μπορεί να «ξεχνάνε», ο λαός ποτέ).
Ο κορυφαίος επαγγελματίας βέβαια θεωρείται ο Εφιάλτης αν και δεν είναι ο αρχαιότερος μιας και ο Ιππίας για λογαριασμό του Δαρείου και ο Δημάρατος για λογαριασμό του Ξέρξη ήταν πιο παλιές καραβάνες στον χώρο αλλά χωρίς να έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Αυτό το τρίγωνο βέβαια βοηθά να καταλάβουμε και κάτι πολύ σημαντικό που περιλαμβάνει και τους κυβερνώντες αφού καθώς διαβαίνουμε την ιστορία βρίσκουμε στο επάγγελμα πολλούς προγόνους τους.  
Βλέπετε η κύρια μάζα αυτών που έχουν την τάση της προδοσίας τους τρώει ταυτόχρονα και το σαράκι της εξουσίας.

   Το πιο αξιόλογο χαρακτηρισμό του προδότη τον δίνει ο Θουκυδίδης λέγοντας πως :
«Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει».
Άρα καταλαβαίνεις το ιστορικό κενό και γιατί ο προδότης ορίζεται από το πρώτο μέρος της φράσης. Γιατί το αδύναμο πρώτο μέρος καλύπτει ένα πιο ισχυρό δεύτερο που πρέπει να μείνει απείραχτο για να μπορούν οι κρατούντες να κάνουν ήσυχα την δουλειά τους.

   Η ιστορία της χώρας μας είναι γεμάτη από Κερκόπορτες. Αλλά ας μπούμε λίγο πιο μέσα για να κατακτήσουμε το δεδομένο.
Η άσκηση της πολιτικής στην Ελλάδα έχει να κάνει με τα χιλιάδες χρόνια κατάκτησης. Βλέπετε θυμόμαστε με μεγάλη ευκολία τα τετρακόσια χρόνια Οθωμανικής κυριαρχίας, αλλά κάνουμε τα στραβά μάτια στα διακόσια χρόνια Φραγκοκρατίας, το μεγαλύτερο πλιάτσικο που για τρία συνεχή χρόνια γέμιζε τις αποθήκες του Βατικανού και της Βενετίας, τα χίλια χρόνια Ρωμαιοκρατίας, που όταν η αυτοκρατορία ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό έκανε τις περισσότερες και μεγαλύτερες γενοκτονίες στον αυτόχθονα πληθυσμό (οι Κέλτες και οι Έλληνες ήταν η αδυναμία των Γοτθικών Ρωμαϊκών Λεγεώνων). 
Έτσι πέρασε στο γονίδιο μας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς «προστάτη»(όπως οι ιερόδουλες που ασκούν το επάγγελμα στο πεζοδρόμιο).
Έτσι από τα σπάργανα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους υπήρχαν το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό κόμμα (σας θυμίζει κάτι αυτό;). Ναι αναγνώστες μου, ηθελημένα ή άθελα η κυριαρχία πάνω στους εαυτούς μας πέρασε σε δεύτερη μοίρα.. έτσι ο ίδιος ο κόσμος σπάει ένα μέρος του τείχους, όταν ένας από τους «προστάτες μας» γίνεται αφόρητος.
Ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος πλήρωσε ακριβά την υπόκλιση που έκανε στον Πάπα με την πολιορκία του Μωάμεθ του Πορθητή που είχε στο πλευρό του τον Πεθερό του τον ανθενωτικό Πρώην αυτοκράτορα Δημήτρη Παλαιολόγο. (Ουσιαστικά Ο Δέσποτας Δημήτριος βοήθησε τον Μωάμεθ να εκστρατεύσει ενάντια στον αδερφό του, που του είχε φάει τον θρόνο).
Επειδή βέβαια ο Νέος Οθωμανός πλέον αυτοκράτορας ήταν αρκετά έξυπνος (Το κυπριακό και τα Ίμια άλλωστε μας το έχουν αποδείξει ότι οι Τούρκοι δεν είναι μπουνταλάδες και ξέρουν να διαχειρίζονται τους προδότες άψογα) για να μην δώσει προνόμια στον Αρτέμη Μάτσα της Ρωμαϊκής ξεπεσμένης αυτοκρατορίας, όρισε σαν «Εθνάρχη» (ύπουλος χαρακτηρισμός) τον Πατριάρχη Γεννάδιο, που ο ρόλος του είναι πολύ ύποπτος σχετικά με τους «άμαχους» καλόγερους που είχε υπό τον έλεγχό του.
Έτσι τον ρόλο του Εφιάλτη έπαιζε και ο εξαδάχτυλος «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» για λογαριασμό των Φράγκων (καθώς την υπεράσπιση της Πόλης την ανέλαβαν Πολωνοί και Ούγγροι καθολικοί), τον ρόλο του Εφιάλτη έπαιζε και ο ανθενωτικός Πατριάρχης για λογαριασμό των Οθωμανών.
Οι τέσσερις φυλές του Ελληνικού γένους υπέφεραν και πριν και μετά.
Ο κατακτητής άλλωστε είτε κάνει τον σταυρό του, είτε χαϊδεύει τα γένια του δεν παύει να είναι κατακτητής. Το κύριο που μας ενδιαφέρει είναι να γλιτώσουμε από τον προδότη.

   Και επειδή σίγουρα σας έπρηξα με ιστορίες σχετικά με πολεμικές επιχειρήσεις θα σας πω πως η προδοσία δεν περιορίζεται σ’ αυτές. Η κατάκτηση μιας χώρας δεν γίνεται μόνο επειδή μια ξένη σημαία κυματίζει στο έδαφος που θεωρούμε τόπο μας.
Μια οποιαδήποτε υπηρεσία «πληροφοριών» έχει και τον τομέα πολιτισμού. Οι πολιτιστικοί πράκτορες έχουν ένα σημαντικό στόχο. Το χτύπημα της παράδοσης. Βλέπετε ένας πολιτισμένος λαός έχει ισχυρή παράδοση που δεν τσακίζεται ούτε με την βία ούτε με το χρήμα.Τότε την δουλειά την αναλαμβάνουν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.
Ξένοι ελληνόφωνοι (με σαξονικό αξάντ) πράκτορες μασκαρεμένοι σε Έλληνες «υπέρ-πατριώτες» αναλαμβάνουν δράση για λογαριασμό των αφεντικών τους. Έτσι στους καθοδικούς σωλήνες του σπιτιού μας προβάλλονται δρώμενα από λαούς που στον μεσαίωνα όταν έκαναν επιδρομή τους καταλάβαιναν από την μυρωδιά τους. Οι Φράγκοι άλλωστε εξέλιξαν την αρωματοποιία γιατί ήταν μαλωμένοι με τα λουτρά. Οι τίτλοι των δρώμενων είναι στα αγγλοσαξονικά και μαθαίνουμε σε φθηνό ανατολίτικο μιούζικαλ την ιστορία του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή (του συγκεκριμένου τα κόκαλα θα τρίζουν).

    Άρα αν ψάχνετε να βρείτε τον εφιάλτη στις μέρες μας πρέπει να καταλάβατε πως η φωτεινή ένδειξη μόλις έχει ανάψει.
Διδασκόμαστε μια θρησκεία σχετική με κάποιον Εβραίο μαραγκό περισσότερες ώρες από την ιστορία της χώρας μας, αποδεχόμενοι μια μυθοπλασία (μιας και κανένα άλλο ιστορικό βιβλίο πέρα από την Αγία Γραφή και το Κοράνι δεν τον αναφέρει, και δεν μιλάμε για τα μετέπειτα χαλκευμένα από τους λατινόφωνους Γότθους) σαν ιστορικό γεγονός και θεωρούμε το τρωικό πόλεμο (αποδεδειγμένα από τον Σλίμαν ιστορικό γεγονός) σαν μυθοπλασία.
Οι πολιτιστικοί προδότες δηλαδή κάνουν την καλύτερη δουλειά.
Την Δωρική κλίμακα του ρεμπέτικου την θεωρούμε τούρκικη και την μπακάλικη μουσική του Μπαχ σαν εκλεπτυσμένη συνέχεια του Πυθαγόρα. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι μας περιορίζονται από τους εδώ ακαδημαϊκούς που για να αποκτήσουν την θέση είχαν το φίλημα της κατουρημένης ποδιάς σαν καθημερινή ασχολία. Βλέπεις ο προδότης παίρνει και το σοβαρό ακαδημαϊκό του ύφος όταν το απαιτεί η περίσταση.

   Άλλο ένα πεδίο που εργάζονται οι σύγχρονοι εφιάλτες είναι η απαξίωση των ιθαγενών τεχνών. Η γλυπτική, η νωπογραφία, η κεραμική είναι απαξιωμένες (στον τομέα αυτόν κάνει το Τ.Ε.Β.Ε. πολύ καλά την δουλειά του).
Το ξέρεις αναγνώστη μου ότι η Σμύρνη από την αρχαιότητα ήταν το Κέντρο της τόρνευσης του ξύλου μέχρι την μικρασιατική καταστροφή; Που να το ξέρεις αφού σου μαθαίνουν πω οι Λονδρέζοι εφεύρεσαν την τόρνευση και τον αυτόματο τόρνο. Μέγα προδοτικό ψέμα που δεν εξηγεί γιατί έχουμε τους τορναδόρους ποδιού στο Μαρόκο και το ιωνικό βάζο στις ξύλινες κολώνες.
Οι Ίωνες κατασκεύαζαν μηχανές από ξύλο (έτσι χτίζονταν τα δημόσια κτήρια μιας και αυτό με τους δούλους και το μαστίγιο ποτέ δεν το πίστεψα), μια παράδοση δύο χιλιάδων ετών που σβήστηκε μαζί με τους τελευταίους τορναδόρους από τις Γερμανό-Σουηδικές εταιρίες που πήραν την μερίδα του λέοντος στην ελληνική αγορά.
Υπάρχουν μερικοί τρελοί που συνεχίζουν (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντομουτσουνάρας μου), αλλά επειδή δεν μας μένει και πολύς χρόνος ζωής φροντίστε να μάθετε ότι μπορείτε πριν γίνουμε κάτι σαν τους δεινόσαυρους. Βλέπετε οι Σουηδοί συνεργάτες των ναζί έκαναν πολύ καλά δουλειά στο να μας εξαφανίσουν.

   Έτσι καταλήγουμε πως η Κερκόπορτα έχει κάνει το τείχος μας σαν σφουγγάρι. Στο χέρι μας είναι να την κλείσουμε, ξεκινώντας από τον πολιτισμό πάμε στην οικονομία και μετά στην διαχείριση του εαυτού μας και μετά της ομάδας που ανήκουμε.  
Έτσι ο εφιάλτης θα μείνει άνεργος μιας και τα περάσματα στην χώρα θα του είναι πλέον άγνωστα.
Καλή μας τύχη.

Υστερόγραφο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μικροδημοσιοκάφρους και άλλους μαρκουτσανθρώπους που έχω γνωρίσει. Αν δεν κατέδιδαν κατόπιν τύψεων ή αφέλειας σε εμένα δεν θα μπορούσα να καταδώσω τον καταδότη, και κατά συνέπεια θα ήταν αδύνατη η συγγραφή του άρθρου.