Τρίζουν τα κόκκαλα Αυτών που εγκατέλειψες!

Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι που άφησαν σημαντικό έργο για την κοινωνία που ζούσαν σε βαθμό να την αλλάξουν, έγιναν ήρωες με τιμές, που σε αρκετές περιπτώσεις οι τιμές ήταν τόσο μεγάλες που απέκτησαν ηρώα και ναούς, αφού το σύνολο των ανθρώπων τους ήθελαν θεούς, που θα συμμαχούσαν μαζί του και θα προστάτευαν τον τόπο τους ανά πάσα στιγμή...

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, το άρθρο δεν αναφέρεται στους Έλληνες θεούς εκείνης της εποχής, αλλά στην θεοποίηση κάποιων ηρώων. Και συνεχίζω.
Ήταν μεγάλη τιμή στον κάθε πολίτη να συμμετέχει στις εκδηλώσεις τιμών στον ήρωα - θεό τους, που γινόταν ακόμα και η μύηση των παιδιών για να αποκτήσουν τον ρόλο του πολίτη, μέχρι και του σημείου πως όποιος δεν τιμούσε τον ήρωα - θεό της κοινωνίας του, έχανε στα μάτια των συμπολιτών του την ισότιμη θέση του πολίτη.
Αν σταματούσαν οι μνήμες και η απόδοση τιμών (όχι γιατί ήθελε ο ήρωας που δεν βρισκόταν στην ζωή, τις προσφορές των ζωντανών), τότε τον εγκατέλειπαν και με την πάροδο των χρόνων δεν μπορούσε να του ζητηθεί η προστασία γιατί δεν τον σεβάστηκαν όπως έπρεπε, την οποία ενοχή προς αυτόν, την προσδιόρισαν πως τους εγκατέλειψε και αυτός.
Η ιστορία της Ελλάδας είναι γεμάτη με προκλήσεις από εχθρικές δυνάμεις και αμυντικούς πολέμους.
Σε όλες τις περιπτώσεις δεν αναλογίστηκε ποτέ ο Έλληνας με ποιους είχε να πολεμήσει, ποιες οι συνθήκες, με τι όπλα, ποιοι οι συσχετισμοί. Και για αυτό έχει μείνει ως παράδειγμα προς μίμηση στην παγκόσμια κοινωνία.
Υπήρξαν εκατομμύρια πολεμιστές που έχασαν την ζωή τους για τις επόμενες γενιές της Ελλάδας (και για όλη την οικουμένη) για να δώσουν στα παιδιά τους τα ιδανικά της ελευθερίας, την αξιοπρέπειας, της ανδρείας και όλων των αρετών που πρέπει να δεχθούν ως μάθημα οι απόγονοι τους.
Θα μπορούσαν ανά τους αιώνες όλοι αυτοί οι ήρωες ή μέρος αυτών των ηρώων, να συμμαχούσαν ή να μην συμμετείχαν στην υπεράσπιση των χωμάτων τους, οπότε και σήμερα θα ζούσαμε ως Έλληνες με άλλα δεδομένα.
Στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, αυτό το μνημείο τιμής των ηρώων μας που δεν χάθηκαν ποτέ, είναι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Δυστυχώς το μνημείο αυτό έχει καταντήσει να το θεωρούν οι Έλληνες - διαδηλωτές κομματικών ή ιδεολογικών παρατάξεων που ως σκοπό έχουν να επιβάλλουν την δική τους ιδέα, αναγάγοντας τον διχασμό και τον εγωισμό τους ως ύψιστο ιδανικό - μία αποτύπωση στις πλάκες του περιαύλιου χώρου της Βουλής.
Το να ανεβαίνει ο καθένας, όχι για να αποδώσει τιμές, να συγκινηθεί, να προσφέρει, να υποκλιθεί στο μεγαλείο αυτού που πρεσβεύει το μνημείο, είναι προσβολή και ύβρις.
Την τελευταία εβδομάδα παρακολουθούμε συγκεντρώσεις που κάποιοι τις βαφτίζουν "μένουμε Ελλάδα" ή "μένουμε Ευρώπη", στις οποίες οποίες κατεβαίνει ο αθώος κόσμος για να διαδηλώσει για την τάση του.
Αν αφαιρέσει κανείς τα βαφτίσια, ότι κατεβαίνει ο αγανακτισμένος κόσμος και των δύο τάσεων, θα δει πως είναι οι κομματικοί στρατοί των κομμάτων που είναι υπέρ του "ναι" ή υπέρ του "όχι" (διότι στην οπτική τους όλοι έχουν προεκλογική εκστρατεία, με φοιτητικές και κομματικές οργανώσεις) και κάπου βρίσκονται ως ελάχιστο ποσοτικό μέγεθος οι υπόλοιποι.
Που "κολλάει" όμως ο Άγνωστος Στρατιώτης με τους κομματικούς στρατούς των ημερών μας;
Στην συγκέντρωση των "μένουμε Ευρώπη", η κομματική συμμαχία των στρατών των υπέρμαχων του "ναι" στο δημοψήφισμα, ανέβηκαν στον Άγνωστο Στρατιώτη με σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την οπτική θέλουμε τα μέτρα που μας βάζουν οι ξένοι κατακτητές, έχουμε πάει ήδη στην τράπεζα και έχουμε βγάλει τα 50 ευρώ του ΑΤΜ, θέλουμε και άλλα λεφτά από το ΑΤΜ! Ο αγώνας μας είναι μαζί με τους τοκογλύφους! Είμαστε ελέυθεροι να διαδηλώνουμε για την κατοχή μας, μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη! Και πόσα άλλα!
Αν εσείς που ανεβήκατε σε αυτό το μνημείο ακούσατε να τρίζει κάτι, μπορώ να σας πως τι ήταν.
Ήταν τα κόκκαλα όλων αυτών που έδωσαν την ζωή τους για να μην κατακτηθούν από κανέναν, πόσο μάλλον από ένα νόμισμα!
Οι παλιοί θεοποιούσαν και τιμούσαν τους ήρωες, για αυτό μείνανε στην Ιστορία από τις πράξεις τους, ως Ήρωες στην Οικούμενη!
Οι σύγχρονοι θεοποιούν και τιμούν τα χρήματα, για αυτό μένουνε στην Ιστορία από τις πράξεις τους, ως παράσιτα στην Οικουμένη!
Αυτά γίνονται όταν εγκαταλείπεις τους θεούς σου!

Υγ: Το άρθρο δεν είναι τοποθέτηση για την προώθηση απόφασης για το Κυριακάτικο δημοψήφισμα. Είναι άρθρο τιμής στους ήρωες - θεούς της ιστορίας μας και εστίαση στην ύβρη που διαπράττεται στην σύγχρονη Ελλάδα.

 Γράφει ο Ελ λην Μακεδόνας