Ο άτυχος έρωτας του Αίσακου για την Εσπερία

Ο Αίσακος ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας, Πριάμου από την πρώτη του γυναίκα, την Αρίσβη, κόρη του Μέροπα. Κατά μια άλλη εκδοχή λέγεται ότι ο Αίσακος ήταν νόθος γιος του Πριάμου και της Νύμφης Αλεξιρρόης, κόρης του ποτάμιου θεού Γρανικού. Ο Μέροπας δίδαξε τον Αίσακο την τέχνη της «ονειροκρισίας», δηλαδή να ερμηνεύει τα όνειρα.

Κλήθηκε να ερμηνεύσει το όνειρο που είδε η Εκάβη πριν από τη γέννηση του Πάρη ότι γεννούσε ένα φλεγόμενο δαυλό ή, σύμφωνα με τον Πίνδαρο, ένα τέρας με εκατό χέρια, ή και πάλι κατά μία άλλη εκδοχή είδε ότι γέννησε ένα κούτσουρο όπου μέσα του ξεπετάχτηκαν αμέτρητα φλεγόμενα φίδια.

Ο Αίσακος έδωσε την ερμηνεία ότι το παιδί που θα γεννιόταν θα προκαλούσε μεγάλη συμφορά στους Τρώες και τους συμβούλευσε να αφήσουν το βρέφος έκθετο στο βουνό.  Άλλη εκδοχή αναφέρει πως και άλλοι μάντεις, κυρίως όμως ο Αίσακος, δήλωσαν πως το παιδί που θα γεννιόταν μια ορισμένη μέρα θα προκαλούσε την καταστροφή της Τροίας και ότι ο Πρίαμος όφειλε να διατάξουν να σκοτώσουν μητέρα και παιδί. 
Όμως την ίδια μέρα, εκτός από την Εκάβη, γέννησε και η Κίλλα αδερφή του Πρίαμου τον Μούνιππο από τον Θυμοίτη,- ο οποίος αναφέρεται σε άλλες εκδοχές αδερφός του Πρίαμου και όχι γαμπρός- ο Πρίαμος τελικά σκότωσε τον Μούνιππο και την Κίλλα, δηλαδή το «λάθος» παιδί. 

Ο Αίσακος μια μέρα συνάντησε τη νύμφη Εσπερία να παίζει ξέγνοιαστη και του φάνηκε πιο όμορφη από όλα τα λουλούδια. Την ερωτεύθηκε αμέσως. Από εκείνη την ημέρα δεν έβλεπε την ώρα να τη συναντήσει. 
Την ακολουθούσε παντού, ήθελε να την βλέπει κάθε στιγμή, ζητώντας ανταπόκριση στον έρωτά του. Εκείνη όμως ήταν ντροπαλή και φοβισμένη. Κρυβόταν κάθε φορά που τον έβλεπε.  
Μια μέρα, καθώς αποζητούσε την παρουσία της ο ερωτευμένος νέος την είδε να λιάζεται στις όχθες του Έβρου. Εκείνη αιφνιδιάστηκε και έτρεξε να κρυφτεί.Ο Αίσακος την ακολούθησε. Έτρεχε μπροστά η νέα κοπέλα, πίσω της ακολουθούσε ο ερωτευμένος νέος. Ξαφνικά την βλέπει από μακριά να πέφτει. Τρέχει να δει τι συμβαίνει. Ένα φίδι είχε δαγκώσει την γυναίκα και πότισε με το δηλητήριο το αίμα της. Απελπισμένος αγκάλιασε το άψυχο σώμα της. Δεν άντεχε τον πόνο της απώλειας. Αλλά καθώς η Εσπερία έτρεξε, τη δάγκωσε ένα δηλητηριώδες φίδι και έτσι πέθανε. (Οβίδιος «Μεταμορφώσεις» του, ΧΙ 749 κ.ε.)
 Απαρηγόρητος θέλησε να πληρώσει με τη ζωή του για τον θάνατο της κοπέλας που άθελά του προκάλεσε. Ο θρήνος του για τον θάνατό της απέραντος. Έτσι ρίχτηκε από ένα ψηλό βράχο στη θάλασσα, στα μανιασμένα κύματα  για να συναντήσει στον άλλο κόσμο την αγαπημένη του. 
 Όμως, μάταια προσπαθούσε να βουλιάξει.Όσο εκείνος προσπαθούσε να βυθιστεί τόσο τα φτερά τον έφερναν στην επιφάνεια. Οι θεοί τον λυπήθηκαν ή κατά τον Οβίδιο, η θεά Θέτιδα και του έβαλε φτερά. ώστε  και τον μεταμόρφωσαν σε πουλί, την αίθυια επιδέξιος βουτηχτής (γι' αυτό και σήμερα λέγεται και βουτήχτρα).
Από τότε συνεχώς προσπαθεί να βυθιστεί στη θάλασσα, αλλά πάντα επιστρέφει στη ζωή... 

*Για να πραγματοποιηθεί το παραπάνω άρθρο συλλέχθηκαν πληροφορίες από: Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας της Δήμητρας Μήττα- Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969.