Να τόσο δα...
ένα δάκτυλο ημέρας έχει απομείνει.
Φέρε μας, φίλε μου, τις μεγάλες κύλικες, τις ξομπλιαστές.
Για να ξεχνούν τις συμφορές χάρισε τον οίνο στους ανθρώπους ο γιος της Σεμέλης και του Δία.
Κέρνα λοιπόν ένα προς δυο.
Ξέχειλα τα ποτήρια, και η μια κύλικα την άλλη να ωθεί."
πώνωμεν· τί τὰ λύχν᾽ ὀμμένομεν; δάκτυλος ἀμέρα·
κὰδ δἄερρε κυλίχναις μεγάλαις, ἄϊτα, ποικίλλαις·
οἶνον γὰρ Σεμέλας καὶ Δίος υἶος λαθικάδεα
ἀνθρώποισιν ἔδωκ᾽. ἔγχεε κέρναις ἕνα καὶ δύο πλήαις κὰκ κεφάλας, ‹ἀ› δ᾽ ἀτέρα τὰν ἀτέραν κύλιξ ὠθήτω.
Αλκαίος, αρχαίος Έλληνας ποιητής, που έζησε τον 7ο και 6ο αι. π.χ, σε μετάφραση Μ. Ζ. Κοπιδάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου