Μέσα στο Ελληνικό Σύμπαν η Φύση περιλαμβάνει όλο το ζωικό και φυτικό βασίλειο συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, δεν είναι ο άνθρωπος κάτι έξω και πάνω από το περιβάλλον του. Πάντα υπήρχε μια σχέση που αποτελούσε το αδιάσπαστο όλο. Ωστόσο αυτή η σχέση είναι σε διάσπαση.
Η Φύση μολύνθηκε από κομμάτι του ίδιου της του εαυτού. Τον άνθρωπο. Διασπάστηκε και νοσεί. Μα δεν είναι η μόλυνση κάτι τόσο απλό. Και οι προεκτάσεις δεν είναι μόνο υλικές αλλά και πνευματικές γιατί, όπως θα δούμε και στο παρακάτω απόσπασμα από τον διάλογο ανάμεσα στον Κλεόδωρο και τον Σόλωνα, η καταστροφή του περιβάλλοντος επιφέρει εν τέλει κατάργηση στις τιμές, τις σπονδές και τις απαρχές στους θεούς. Ας δούμε όμως πως προκύπτει αυτό στο απόσπασμα ("Οι επτά σοφοί- εκδ. Ζήτρος) που ακολουθεί:
"Και όπως ο Θαλής λέει ότι, αν καταστραφεί η Γη θα υπάρχει σύγχυση σε ολόκληρο το σύμπαν, έτσι και η κατάργηση της τροφής συνεπιφέρει διάλυση του σπιτιού.
Γιατί την ίδια στιγμή καταργείται και η φωτιά της Εστίας, η ίδια η Εστία, οι κρατήρες του κρασιού, οι υποδοχές και οι φιλοξενίες, που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο δείχνουν την αγάπη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και είναι τα πρώτα δείγματα της κοινωνικής του σχέσης. Για να το πω καλύτερα: Καταστρέφεται ολόκληρη η ζωή, εάν βέβαια, η ζωή δεν είναι παρά μια αδιάλειπτη πορεία του ανθρώπου, που οδηγεί στην διεκπεραίωση μιας σειράς πράξεων, τις πιο πολλές από τις οποίες τις προκαλούν η ανάγκη της τροφής και οι προσπάθειες για την εξασφάλιση της.
Φοβερό είναι επίσης, φίλε μου και αυτό που θα προκύψει σε βάρος της ίδιας της γεωργίας γιατί, αν αυτή καταστραφεί και λείψει, θα μας αφήσει άσχημη και ακάθαρτη πάλι την Γη, γεμάτη - λόγω της έλλειψης καλλιέργειας - από άκαρπα δέντρα και από ρεύματα νερού που θα τρέχουν πάντα ανεξέλεγκτα. Μαζί της θα καταστραφούν και όλες οι τέχνες και όλα τα ανθρώπινα έργα, για τα οποία αυτή είναι η αρχή και αυτή που τους παρέχει την βάση και το υλικό: Αν λείψει αυτή και αυτά όλα εξαφανίζονται.
Καταργούνται επίσης και οι τιμές των θεών, αφού οι άνθρωποι θα αισθάνονται μικρή ευγνωμοσύνη για τον Ήλιο, και ακόμα μικρότερη για την Σελήνη, μόνο για το φως και την ζεστασιά τους.
Που θα στηθεί βωμός και που θα προσφερθεί θυσία στον Δία της Βροχής, στην Δήμητρα της Προάροσης, στον Ποσειδώνα της Σοδειάς;
Πως θα είναι ο Χαριδότης ο Διόνυσος, αν δεν θα χρειαζόμαστε και δεν θα του ζητούμε τίποτε από αυτά που δίνει;
Τι θα θυσιάζουμε και τι θα προσφέρουμε ως σπονδή; Από τι θα προσφέρουμε απαρχές; Όλα αυτά σημαίνουν ανατροπή των πιο σπουδαίων για εμάς πραγμάτων.
Την ψυχή λοιπόν ας την αφήσουμε να χαίρεται κάποιες άλλες ανώτερες ηδονές, για το σώμα όμως είναι αδύνατον να βρούμε άλλη ηδονή πιο δικαιολογημένη από την ηδονή της τροφής και αυτό δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το ξέρει".
* Φωτογραφία κειμένου Ν.Μουτάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου