ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΙ

 
Σήμερα, θα ήταν πολύ δύσκολο το να μπορέσουμε να γίνουμε αυτό που ήταν, κάποτε, εκείνοι (πρόγονοι). Είχαν μια πολύ στενή σχέση με τον Πατέρα-Όλων, και δεν τους ήταν απαραίτητο να επικαλεστούν ΜΕΣΆΖΟΝΤΕΣ με φωτοστέφανα, όποτε επιθυμούσαν να του μιλήσουν. Ακόμη και τότε, δεν ήξεραν να ικετεύουν· ήταν εξαιρετικά δυνατοί, υπερβολικά υπερήφανοι και υγιείς για να ικετεύσουν.
Οι ευλογίες μέσω προσευχών, δεν είναι αληθινές ευλογίες!
Δεν ήθελαν να τους δοθεί τίποτα, διότι είτε είχαν όσα επιθυμούσαν, είτε, πολύ απλά, έπαιρναν μόνοι τους αυτό που στερούνταν.
Η βασική τους αρχή ήταν μια ρήση σύντομη, σαν ένα βλεφάρισμα, διάφανη και βαθιά, σαν ένα ορεινό ρυάκι:
«Κάνε το σωστό και μη φοβάσαι κανέναν!»
Όσο για τη θρησκεία τους, δεν υπήρχε η ανάγκη να την εκφράσουν ΓΡΑΠΤΏΣ, κάτι που, έτσι κι αλλιώς, δεν ταίριαζε σε έναν λαό που ήταν εκ φύσεως λιτός με τα λόγια του. Κόμιζαν την πνευματική τους συνείδηση ΒΑΘΙΆ μέσα στην ΨΥΧΉ· χρησίμευε σαν μια πυξίδα που πάντοτε κατευθύνει ένα πλοίο στη σωστή του πορεία.
Δεν ήταν αυτή μια καλύτερη θρησκεία από εκείνη που πρέπει να γραφτεί σε ένα χοντρό βιβλίο για να μην ξεχαστεί –και που δεν μπορεί κάποιος να κατανοήσει κατάλληλα, αν δεν έλθει, πρώτα, ένας ιερέας για να ΕΡΜΗΝΕΎΣΕΙ όσα έχουν γραφτεί εκεί;
Μα, ακόμη και όταν γίνει αυτό, απαιτείται μια πράξη πίστεως για να ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΘΕΊ ότι αυτή η δαιδαλώδης ερμηνεία είναι ορθή.
Στις μέρες τους, ωστόσο, η πίστη αναπτυσσόταν στο ΑΊΜΑ, ήταν γνώση.
ΣΉΜΕΡΑ, Η «ΠΙΣΤΗ» ΠΡΈΠΕΙ να ΜΑΘΕΥΤΕΊ, διότι είναι μια ΞΈΝΗ ΠΊΣΤΗ, ΑΝΊΚΑΝΗ να ΡΙΖΏΣΕΙ στο Αίμα μας.
Είναι ένα δόγμα και μια ιδέα που κανείς δεν μπορεί να μάθει, που οι περισσότεροι εξ ημών σιωπηρά απαρνούμαστε, διότι είναι ΑΝΤΊΘΕΤΗ στη ΦΎΣΗ και στη ΛΟΓΙΚΉ.
Ή μήπως γίναμε καλύτεροι από τότε που δεχθήκαμε αυτή τη νέα θρησκεία;
Αυτό, αναρωτηθείτε το εσείς οι ίδιοι.
Μια τρομερή, ανείπωτη ΘΛΊΨΗ κατοικεί στα στήθη των περισσοτέρων από εμάς, μια απεριόριστη αίσθηση ΈΛΛΕΙΨΗΣ ΠΑΤΡΊΔΑΣ. Θέλουμε να γίνουμε ξανά καλοί, ΕΛΕΎΘΕΡΟΙ ΑΠΌ ΑΜΑΡΤΊΕΣ –όπως ήταν και οι πρόγονοί μας.
Δε θέλουμε πια να είμαστε ΤΑΠΕΙΝΟΊ, ΜΙΚΡΟΊ και ΑΔΎΝΑΜΟΙ, και όλα τα άλλα που απαιτεί από μας ένας Θεός που περιφρονεί τις ΊΔΙΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΕΣ και που θεωρεί ότι ο κόσμος είναι ένα άντρο διαφθοράς.
Θέλουμε να γίνουμε ξανά υπερήφανοι, σπουδαίοι και δυνατοί, να κάνουμε πράγματα μόνοι μας! 

Wulf Sörensen - Η Φωνή των Προγόνων