Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΊΟΥ. Η ΝΕΑ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ

Έχει ήδη εκκολαφθεί το επόμενο θρησκευτικό ιερατείο της ανθρωπότητας, η νέα θρησκεία, η οποία θα κυριαρχήσει και θα κατακυριεύσει στους επόμενους αιώνες την ανθρωπότητα. Θα σπείρει τον φ ό β ο αλλά θα δίνει και την ε λ π ί δ α και την σ ω τ η ρ ί α, συστατικά γνωστά αλλά απαραίτητα καθώς γνωρίζουν οι επιβολείς πως οι μέγιστοι τύραννοι των ανθρώπων ήταν πάντα αυτές οι τρεις έννοιες. Φόβος και ελπίδα και σωτηρία, το τέλειο πάντρεμα όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών. Και α γ α π η. Όλοι ετούτοι οι εξολοθρευτές αγαπούν τον άνθρωπο, αυτό διατυμπανίζουν.
Έτσι λοιπόν, αυτή η νέα θρησκεία έχει την γνωστή συνταγή παραμασχαλα και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο ως κολαουζο.
Αγάπη η οποία θα αποδεικνύεται μέσω των σκευασμάτων για καλύτερη υγεία, για θεραπεία.
Αυτή η νέα θρησκεία είναι ήδη εδώ και έχει αρκετούς πιστούς. Έχει εισβάλει με το άρμα της στις πόλεις, έχει γκρεμίσει τα τείχη, έχει σβήσει τις εστίες, και ήδη λεηλατεί.
Αυτό το νέο λευκό ιερατείο θα επικαλείται την επιστήμη, την πρόοδο, το άλμα, και θα κάνει θαύματα, αρκεί βέβαια να του δοθούν οι πιστοί «ψυχή τε και σώματι». Πάλι.
Θα κυριαρχεί στο μυαλό, στο πνεύμα, στην ψυχή, σε λέξεις και έννοιες που θα αποκτήσουν άλλο νόημα, κατά το δοκούν, κατά πως θα συμφέρει.
Λέξεις όπως κ ο ι ν ω ν ι κ ή ε υ θ ύ ν η και ε ν σ υ ν α ί σ θ η σ η θα αποδεικνύονται μέσω κάποιων μιλιγκραμ που θα χορηγούνται και θα διαχέονται στα σώματα μας.
Αυτή η νέα θρησκεία θα φοράει λευκές ιατρικές ποδιές, θα έχει λευκά άμφια. Δεν ξέρω το όνομα του Θεού της αλλά θα επικαλούνται την Υγεία, άλλο ένα ελληνικό αρχέτυπο που θα αμαυρώσουν.
Οι ναοί της θα είναι όλα τα σπίτια των ανθρώπων που δεν θα φέρουν αντίσταση. Σπίτια χωρίς πόρτες και κλειδαριές. Οι γιατροί χ ω ρ ί ς συνείδηση και ήθος θα είναι νέοι της ιερείς.
Μέχρι τώρα, οι άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες επικαλούνταν την «σωτηρία της ψυχής» ως χαλινάρι, όμως επειδή αυτό ήταν κάτι το αόρατο, είχε ως αποτέλεσμα να ξεφεύγουν πολλοί από τον έλεγχο τους.
Γιατί το «εδώ και τώρα» ήταν πάντα πιο δυνατό για την επιβίωση από το «μετά θάνατον».
Αυτό το ιερατείο δεν θα αναγκάσει κανέναν να πιστέψει. Δεν θα χρειαστεί κόπο. Ελάχιστοι θα είναι οι ιεροκήρυκες του. Αυτόματα θα τρέχει ο κόσμος προς την νέα θρησκεία. Γιατί οι περισσότεροι τρέμουν για το τώρα. Για το τι μπορεί να συμβεί στο σώμα τους από τους ιούς που θα φυτεύονται τα επόμενα χρόνια σε κάθε κύτταρο του κόσμου. Ο φόβος λοιπόν για την απώλεια της υγείας τους θα τους σπρώχνουν να αναζητούν την ίαση από τα χέρια εξολοθρευτών.
Αυτό το θρησκευτικό ιερατείο που αναδύεται έχει ήδη πολλούς πιστούς. Και όλο και πληθαίνουν.
Πάλι οι πιστοί, όπως και στις άλλες θρησκείες, θα μιλάνε για το κοινό καλό και την αγάπη στον συνάνθρωπο -μέσω ιατρικών σκευασμάτων αυτή την φορά-αλλά πάλι ο καθένας θα κοιτάζει την σωτηρία του.
Και αυτό το ιερατείο φυσικά θα έχει το παγκαρι του, τα έσοδα του, αλλά μπρος τον φόβο της αρρώστιας και της πολυπόθητης σωτηρίας, ποιος νοιάζεται;
Σε αυτό το ιερατείο του μέλλοντος θα διαβάζουμε πως: «Ο θεός σας αγαπά και έχει τα φάρμακα για να σας σώσει» και θα το πιστεύουμε με κλειστά μάτια.
Θα υπάρχει και τιμωρία, ποια θρησκεία δεν τιμωρεί;
Μόνο που αυτή η τιμωρία θα συμβαίνει και αυτή εδώ, και όχι στο «μετά θάνατον»: θα είναι η αποπομπή και η αποβολή του κάθε άπιστου από την πρόσβαση στην υγεία. (τους). Στα σκευάσματα τους.
Για άλλη μια φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, εμείς οι άνθρωποι θα φοβηθούμε. Και θα φτιάξουμε έναν φαύλο θεό.
Γιατί πάντα κάτι θέλουμε να φοβόμαστε. Είναι ο εύκολος δρόμος. Μας παίρνει πάνω από τα μιασμενα μέλη μας, τα λερωμένα από το μίασμα του φόβου, τις ευθύνες.
Κατά έναν ανεξήγητο τρόπο μας ανακουφίζει ο φόβος.
Η Ελευθερία και η βούληση έχουν κούραση και κόπο. Φέρνουν την θυσία και τον πόνο. Ενώ η δουλεία; Την αίσθηση πως κάποιος μας φροντίζει, κάποιος μας πετά ένα ξερό κομμάτι ζωής. «Λίγο είναι;» σκέφτονται οι περισσότεροι.
Εύχομαι, σε αυτή την νέα θρησκεία που αναδύεται, να βρεθούν μερικοί άπιστοι. Μερικοί άφοβοι. Κάποιοι που δεν αναζητούν μεσσίες, ενδιάμεσους δηλαδή για να συνομιλήσουν με τους θεούς.
Κάποιοι που να φυλάνε τα τείχη της πόλης και να μην αφήνουν να σβηστεί το ιερό πυρ της εστίας τους. Κάποιοι που ξέρουν πως δεν χρειάζεται κανείς άνθρωπος σωτηρία από κανέναν, είτε θεό είτε άνθρωπο.
Κάποιοι που κάποτε υπήρξαν κάρβουνο μα αναζητώντας τον εαυτό τους μετατράπηκαν σε διαμάντι.
Καθαροί και κοφτεροί.
Γιατί πάντα οι δημιουργοί, όπως έλεγε ο Νίτσε, είναι σκληροί και κοφτεροί σαν διαμάντι, αυτή τους όμως η σκληρότητα είναι το πιο ευγενέστερο πράγμα πάνω στην Γη.
Θέλω να πιστεύω πως είμαι ήδη μία από αυτούς. Και θέλω να πιστεύω πως εκεί έξω υπάρχουν και άλλοι.
Είναι η μόνη πίστη που έχω, που έχουμε, εμείς οι αρετικοί της νέας αυτής θρησκείας.

Γιώβη Βασιλική.