Επίσης είναι η γέφυρα ανάμεσα στη νύκτα και την ημέρα, είναι αυτός ο οποίος δεν αφήνει καμία ασυνέχεια να αναφανεί μίας και ανήκει ολοκληρωτικά στην οντολογική συνέχεια: ο Παγανιστής υιοθετεί τις δυνάμεις της Νυκτός τις οποίες θεωρεί ως τις πρώτες οντολογικές δυνάμεις αυτού του κόσμου, επίσης διότι ξέρει ότι και τη Νύκτα ο Ήλιος υπάρχει με άλλο τρόπο, ποτέ δεν χάνεται.
Με αυτές τις δυνάμεις της Νυκτός ζει την Ημέρα διότι γνωρίζει ότι ο Ήλιος τροφοδοτείται από το άπειρον της Νυκτός το οποίον επίσης δεν χάνεται και ξέρει ότι η Νύκτα υπάρχει την ημέρα με άλλο τρόπο (ως κρυφή αρμονία), ενώνοντας τις δυνάμεις της Νυκτός και της Ημέρας, του Σκότους και του Φωτός, ποτέ δεν επιτρέπει στον εαυτό του να εξέλθη της συμπαντικής σειράς, πάντα ανήκει σε αυτή για αυτό και είναι Ήρεμος ατάραχος και συνεχής.
Ο Παγανιστής δεν γνωρίζει το Νου ούτε την Ηθική, ούτε τακτικές αταραξίας και ηρεμίας, δεν γνωρίζει όσα μετέπειτα πρόσκαιρα εγέννησαν οι άνθρωποι οι οποίοι επεριόρισαν τον Άνθρωπο σε νου και στα υποκατάστατά του.
Διότι για τον Παγανιστή είναι ανήκουστο ένα μόνο μέρος του ανθρώπου να έχει σημασία και τα άλλα να αχρηστεύονται: επίσης μέσα στην συμπαντική συνέχεια ο παγανιστής αγνοεί την αμαρτία και το καλό, αγνοεί τη ζωή και το θάνατο διότι όλα Είναι κατά διαφορετικό αλλά συνεχή και διηνεκή τρόπο. Ο Παγανιστής Είναι εν τω όλω συνέχεια αυτού και δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε υπό-κείμενο ούτε αντι-κείμενο.
Είναι εν τω Όλω όλες οι δυνάμεις του όλου όταν το όλον γινόταν εν στιγμή Άνθρωπος και ο Άνθρωπος εν στιγμή Όλον: οι Παγανιστές μέσα από τα μυστήρια των Ελλήνων εβίωναν τα δώρα της συνεχείας πριν τα καταστρέψει ο νους ο οποίος ως καθρέπτης έβγαλε τον άνθρωπο από τη συμπαντική πραγματικότητα και τον ανάγκασε να βλέπει το όλον μέσα από τον καθρέπτη της ανύπαρκτης ιδέας του αγαθού και των υποκαταστάτων του.
Ο Παγανιστής δεν χρειάζεται είδωλα, ιδέες και θεούς, δεν χρειάζεται νου και σκέψεις.
Είναι μέσα στην οντολογική συνέχεια δύναμις εκ της δυνάμεώς της: Αγνοεί τη λέξη "γνώση" διότι βιώνει ως οντολογικές δυνάμεις τα πάντα, η άγνοια του βιώματος αυτού εγέννησε τη γνώση ως νοητική ιδεατή αντικατάσταση του βιώματος να είσαι χαμένος στην οντική συνέχεια.
Ο Παγανιστής ως μία δύναμις τω παντί βιώνει τα πάντα και αποτελεί την πύλη διά της οποίας συνεχίζει η οντολογική συνέχεια του χάους.
Ο Παγανιστής είναι ο άνθρωπος της επομένης μεταμόρφωσης του επομένου κόσμου όταν ο νοητικός άνθρωπος της θρησκείας και της επιστήμης και της τεχνολογίας και της πολιτικής ως πέτρα ξαναγυρίσει στη βροχή του όλου που τη δημιούργησε όταν πετιόταν από τα χέρια της Πύρρας και του Δευκαλίωνος.
Ο Παγανιστής σηκώνει αυτή τη στιγμή τον κόσμο ως Άτλας (ο οποίος θα πρέπει να θεωρηθεί ως Πατριάρχης των παγανιστών διότι βιώνει τα πάντα ως δύναμις και όχι ως σκέψις, ως βίωμα οντολογικής ανύψωσης και όχι ιδεατής σκέψης, για αυτό και η Καλυψώ η κόρη του κράτησε τον Οδυσσέα επτά χρόνια πριν αυτός αποφασίσει να εξέλθη στην πρόσκαιρη ανθρώπινη περιπέτειά του προς αναζήτηση ενός πρόσκαιρου εαυτού) όταν τον διαλύσει στην οντολογική συνέχεια θα είναι η πρωταρχή του επομένου κόσμου, διότι είναι αγνή οντολογική διαδοχή δυνάμεων, ο παγανιστής επικρατεί του Επικούρου διότι ποτέ δεν βιώνει πόνο ή ηδονή απλά είναι και ανήκει στην οντολογική συνέχεια όπου πόνος και ηδονή είναι άγνωστες λέξεις.
Ταυτιζομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή