«Οι Γερμανοί υποδουλώθηκαν εσωτερικά στους Έλληνες»

Η Βρετανίδα φιλόλογος Eliza Butler γράφει το 1935 το βιβλίο της με τίτλο: Η Τυραννία της Ελλάδας Επί της Γερμανίας και αναλύει την παθιασμένη ελληνολατρία των Γερμανών για τον αρχαίο πολιτισμό.

Η αμαρτία ήταν ξένη λέξη για τους Έλληνες

"Έκλαιγε ο Οδυσσέας στην Καλυψώ, και πότε επέλεξε να κλάψει; Όταν ο ποιητής μας δίδει την περιγραφή του Παραδείσου της νήσου Ωγυγίας. Τα νερά, τα άνθη, τις φυσικές ομορφιές, τον ουρανό, το νέκταρ, την αμβροσία. Ο Οδυσσέας έκλαιγε γιατί ήθελε το δικό του Παράδεισο, το δικό του ανθρώπινο Παράδεισο, την Ιθάκη.

Δάρρωνας Επήκοος: ο θεραπευτής θεός των Μακεδόνων

«Μακεδονικὸς δαίμων, ᾧ ὑπὲρ τῶν νοσούντων εὔχονται.»

Ησύχιος
 Τα τελευταία χρόνια με τις συνεχόμενες ανασκαφικές έρευνες στη περιοχή της Πέλλας εντοπίστηκε ένα συγκρότημα ιερού στο οποίο αναγνωρίστηκαν λειτουργίες άμεσα σχετιζόμενες με θεραπευτικές πρακτικές. Η αναγνώριση της λατρευόμενης θεότητας οφείλεται στην εύρεση μιας αναθηματικής επιγραφής προς τον Δάρρωνα, ενός τοπικού, κατά τον Ησύχιο, θεραπευτή δαίμονα.

Θεοί, αν η λύπηση είναι δουλειά δική σας, ρίξτε μου μια ματιά.

Στο ποίημα αυτό ο Κάτουλλος βαθιά πληγωμένος εκφράζει τον πόνο του για την αχαριστία και προδοσία της αγαπημένης του. Θεματικά το ποίημα ανακαλεί το π.8, όπου διαβάζουμε μια παρόμοια, αν και περισσότερο ανάλαφρη σε διάθεση, αντίδραση του ποιητή στην άρνηση της Λεσβίας.

Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο από την πατρίδα, αυτό είναι ήδη κοινός τόπος.

"Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο από την πατρίδα, αυτό είναι ήδη κοινός τόπος. Αν τίποτα λοιπόν δεν είναι γλυκύτερο, υπάρχει μήπως κάτι άλλο πιο σεβαστό και θείο;

Μια αρχαία συνταγή για τον λόξυγκα

Ο λόξυγκας ( ή λόξιγκας ) είναι ανακλαστική κίνηση που προκαλείται από ανεξέλεγκτες συσπάσεις του διαφράγματος, με μικρές εισπνοές αέρα και έχει ως αποτέλεσμα χαρακτηριστικό ήχο.

Ο Θεός του Πλάτωνα

"Στον Τίμαιο, ο Πλάτων περιγράφει τη δημιουργία του σύμπαντος ως το προϊόν εργασίας ενός θεϊκού δημιουργού που επιτελεί το έργο του, έχοντας ως σημείο αναφοράς ένα πρότυπο –ένα σύστημα ορθολογικών αρχών που οφείλουν να ενσωματωθούν στην ύλη, έτσι ώστε να προαχθεί ένα ενοποιημένο αποτέλεσμα.

Η κατασκευή του Ιησού

                                               Ιστορίες παραχαρακτών.

"Προφανώς ο Ιησούς υπήρξε – όπως και ο Οδυσσέας και ο Ζαρατούστρα, που λίγο ενδιαφέρει να ξέρουμε αν έζησαν πραγματικά, με σάρκα και οστά, σε ένα συγκεκριμένο χρόνο και σε έναν εντοπίσιμο τόπο. Η ύπαρξη του Ιησού δεν είναι διόλου αποδεδειγμένη ιστορικώς.

Αγωνιζόμενοι για τα Ολύμπια της ψυχής.

"Ώστε, πρέπει να μελετήσουμε εάν ακριβώς έχουμε φροντίσει ώστε να αναδράμουμε σ'εκείνα από τα οποία προερχόμεθα, όσον βεβαίως είναι δυνατή αυτή η αναδρομή. Πρέπει να εξετάσουμε, εάν φροντίσαμε και τον να απέχουμε από την αίσθηση και από την φαντασιοπληξία, αλλά και από τον παραλογισμό που προκαλείται από αυτές και από τα πάθη που προέρχονται επίσης από αυτές, όταν, κυρίως, αυτά υπερβαίνουν τον βαθμό της ανάγκης εκείνης, που καθόρισε και την γέννησή μας.

Λουκιανός: Περί θυσιών

«Σε ότι αφορά όλα εκείνα που κάνουν οι ανόητοι στις θυσίες, στις γιορτές και στις πομπές τους προς τιμή των θεών, εκείνα που ζητάνε, εκείνα για τα οποία προσεύχονται και εκείνα που γνωρίζουν σχετικά με τους θεούς, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος τόσο δύσθυμος και στενοχωρημένος ώστε να τα δει και να μη γελάσει με την βλακεία των όσων γίνονται.

Οι θεοί χαρίζουν στους ανθρώπους στοχασμό που έχει ορίζοντα την ημέρα

«... πάνω στον πόνο μου μην προσθέτεις αδυσώπητες έγνοιες
και για το μέλλον μην προφητεύεις αγωνία αβάσταχτη.