Πότε το μάτι του ηνιόχου νου ελευθερώνεται από την ομίχλη;

"Και αν ακόμη δεν ετόλμησε να το πει κάποιος, ούτε για­τρός ούτε φιλόσοφος ούτε γυμναστής ούτε ιδιώτης, εγώ ερω­τώ: γιατί δεν απέχομε με την θέλησή μας από το σωματικό φορτίο; Γιατί δεν απελευθερώνομε τους εαυτούς μας με την απάρνηση των πλεοναζόντων πραγμάτων;
Διότι, απλώς, θα υπήρχε η ανάγκη όχι ενός αλλά μυρίων ανθρώπων που θα συνεργάζοντο ώστε να συνηθίσει ο εαυτός μας να αρκείται στα ελάχιστα, δηλαδή να απαλλαχθεί από χρηματική περιουσία, από υπηρέτες περισσότερους από όσους είναι απαραίτητοι, από το πλήθος των αντικειμένων, από την νυστα­λέα διάθεση, από την έξαρση και την ποικιλία των ασθενειών, από την ανάγκη των ιατρών, από την διέγερση προς τις ερωτικές συνουσίες, από οσμές βαρύτερες από τις πρέπουσες, από τα πολλά περιττώματα, από την ενίσχυση του δεσμού με τα υλικά πράγματα, από την σωματικήν ισχύ που παρακινεί σε ανάλογες προς αυτήν πράξεις, από τα δεινά που αναφέρει η Ιλιάς.

Αντίθετα προς αυτά, η λιτή διατροφή με αναίμακτα είδη είναι ευεργετική, διότι μας απαλλάσσει, διότι μας εξασφαλίζει ει­ρήνη με βοηθό τον λογισμό, που προάγει ό,τι είναι σωτήριο για εμάς. Διότι, όπως λέγει ο Διογένης, δεν προέρχονται από τους αρτοφάγους οι κλέπτες και οι επιθετικοί άνθρωποι, αλλά από τους κρεοφάγους, όπως και οι συκοφάντες και οι τύραννοι. 

Και εάν εκλείψει το κίνητρο αυτό του καταναγκασμού που μας δυναστεύει, να έχωμε πολλά να καταναλώνωμε, και εάν το πλήθος όσων καταναλώνουμε περιορισθεί και αφού ελαφρυνθεί το σώμα από το βάρος των αποβλήτων, τότε το μάτι του ηνιόχου νου ελευθερώνεται από την ομίχλη (καθαρίζει, δηλαδή, το πεδίο της οράσεώς του από τις ψυχοσωματικές επιβαρύνσεις), και το σωματικό κύμα (το αιθερικό σώμα, η αύρα του σώματος) σταθεροποιείται έξω από το σαρκικό περίβλημα".

Πορφύριος περί αποχής των έμψυχων