"Η Αφροδίτη, η αναδυόμενη εκ του αφρού της θαλάσσης (του ετοίμου σύμπαντος κόσμου) η έτοιμη γυνή και φύση, η απόλυτος στιγμή, αυτή που δεν γεννάται αλλά ήδη Είναι, ονομάσθηκε όχι μόνον θεά του Έρωτος αλλά Εωσφόρος (διότι είναι το λαμπερότερο μετά τη Σελήνη αντικείμενο στον Ουρανό του Είναι).
Είναι αυτή η οποία αποφέρει το Φως. Οι Έλληνες συνέδεσαν αυτό το Φως δια της Γνώσεως, διότι τους Φώτιζε στον να Ιδούν την ένωση του Όλου, το συνέδεσαν με τη συνεκτική του Παντός δύναμη, τον Έρωτα (Εράω-ω=ένωση,Έρα=Γαία). Η Αφροδίτη, ο Εωσφόρος, το Φως και ο Έρωτας είναι η Ένωση του Παντός μέσα από τη λαμπροτέρα πορεία του φωτός.
Ο Πλάτων όχι τυχαία στο μέγα Συμπόσιο εκ του στόματος της Διοτίμας θα συζητήσει τη μεγάλη αλήθεια, ο Έρωτας συνδέει τα πάντα, ο μεγάλος Αφροδίτη-Εωσφόρος. Η Γένεση η οποία θέλησε να αποερωτικοποιήσει το Όλον χωρίζοντας το Σύμπαν σε κόσμο θεού και σε κόσμο μη Θεού έδιωξε το φως της Αφροδίτης Εωσφόρου διότι το Όλον πλέον δεν νοείται ως Ένα αλλά ως διττή διαμάχη ανάμεσα στις επιταγές του καλού Θεού και του κακού Εωσφόρου του απατήσαντος τους πρωτοπλάστους.
Οι πρωτόπλαστοι δεν έπρεπε να καταλάβουν ότι όλα είναι Ένα και ότι ο θεός είναι απλά μία οντολογική μονάδα στο ενωμένο ερωταικά απόλυτο Είναι. Έπρεπε αυτός ο κόσμος να φανεί ως κάτι το μοναδικό με ένα μοναδικό θεό. Ερευνάται η μεγάλη επιστροφή στους λόγους της Διοτίμας, στην εριβώλακα Φθία του Σωκράτους. Στο Ένα Είναι και Σύμπαν δια του Μεγάλου Έρωτος".
Βασίλειος Μακρυπούλιας
πολύ κάλο άρθρο, ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταφορές Μετακομίσεις