Ο Έμπορος και ο τυμβωρύχος

Είναι τρομερά βασανιστικό να ζεις την ζωή του μετανάστη. Η χειρότερη εκδοχή είναι εκείνη του μετανάστη που δεν χρειάστηκε να φύγει ποτέ από τον τόπο του. Θα μου πείτε βέβαια τι σύνδεση μπορεί να κάνω με την τυμβωρυχία. Ζω για 40 χρόνια στην ίδια πόλη και εκτός από τις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε να την εγκαταλείψω ανασαίνω, δημιουργώ, εργάζομαι στους δρόμους της και τα πάρκα της....

Φανταστείτε πως βασανιστικό  ήταν όταν το πράσινο των χωραφιών της Θέρμης αντικαταστάθηκε από το γκρι του τσιμέντου των νεόπλουτων. Όταν η Αρετσού έγινε από παραλία για μπάνιο χώρος επίδειξης αυτοκινήτων για μιζαδόρους και παρατρεχάμενους. Τελικά έμεινε σαν  παρηγοριά τα λιγοστά σημεία που χάζευα σαν κάτι σταθερό που υποδήλωνε ότι ζω ακόμα στην ίδια πόλη. Επίσης οι ιστορίες για την υπόγεια Θεσσαλονίκη που ήταν η κόλλα που μας συνέδεε με το παρελθόν.

Φαίνεται όμως πως ακόμα και αυτές οι μικρές χαρές ενοχλούσαν κάποιους που τις έβλεπαν σαν εμπόδιο στα κέρδη τους. Έτσι ξεκινώντας το «άχρηστο» έργο του μετρό (μιας και δεν λύνει το πρόβλημα της συγκοινωνίας, αφού ούτε από άκρη σε άκρη της πόλης πάει ούτε καλύπτει περιοχές που θα κινείται ο κύριος όγκος των εργαζόμενων) άρχισαν οι διάφοροι «εργολάβοι» να σκάβουν αυτό που εγώ θεωρώ σπίτι μου. Και φυσικά «έπεσαν σε αρχαία» (πράγμα πολύ ενοχλητικό για κάποιον καιροσκόπο). Βέβαια για να καλυφθούν νομικά (μιας και αμφιβάλω για την ηθική τους) φώναξαν την αρχαιολογική (τους επίσημους τυμβωρύχους). Και τους λέω έτσι γιατί δυστυχώς ούτε για αυτούς δεν μπορώ να πεισθώ ότι δεν είναι στο μεγάλο κόλπο. Το έργο καθυστερούσε και έτσι κάποιες αποφάσεις παίρνονται με την ίδια λογική που οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ανατίναξαν τους βουδιστικούς ναούς. Βέβαια το γεγονός ότι το έργο σταμάτησε λόγο έλλειψης πόρων και με πολλούς απλήρωτους εργάτες είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει και τόσο.

Ο λόρδος Βύρωνας είχε πει για τον Έλγιν την γνωστή φράση «ότι δεν έκαναν οι γότθοι το ολοκλήρωσαν οι Σκώτοι» αναφερόμενος στα μάρμαρα που τώρα βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο. Η Θεσσαλονίκη λόγω της ιδιομορφίας της (ήταν πάντα πόλη και δεν έγινε ποτέ χωριό) ως τώρα γλίτωσε από την μάστιγα της τυμβωρυχίας. Γιατί όπως και να το κάνουμε το πρώτο μέλημα του αρχαιολόγου είναι να εκμαιεύει ιστορικά στοιχεία με βάση τον σεβασμό στην ιστορική εποχή που μελετά.
Βέβαια το πιο παράξενο είναι το ότι βρέθηκαν αρχαιολόγοι που αντί να αρνηθούν τις ανασκαφές και να αγωνιστούν στο να σταματήσει το έργο αυτοί κάνανε καταγραφή των ευρημάτων. Και βέβαια ο αρχαιολόγος που κάνει αυτήν την κίνηση σε διατεταγμένη υπηρεσία είναι ότι και ο γιατρός που παραβιάζει τον όρκο του Ιπποκράτη χάριν του ασφαλιστικού ταμείου του ασθενή.
Ο δεύτερος χασάπης και ο πρώτος τυμβωρύχος (που έχουν τον νόμο  αλλά όχι την ηθική με το μέρος τους).

Θα μου πείτε τι να έκαναν. Θα σας πω μόνο ότι το αρχαιολογικό εύρημα  παρέχει πληροφορίες ακόμα και με την θέση του. Ακόμα και στην Πομπηία που είναι τουριστική περιοχή οι νεκροί του ηφαιστείου αναπαύονται στις θέσεις τους. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο υπαλληλάκος που διορίστηκε με μέσο από τον βουλευτή της περιφέρειας που ψηφίζει έχει το δικαίωμα να παίζει με την ιστορία μιας πόλης.
Και το πιο χυδαίο να διαμαρτύρεται όταν με την δική υπογραφή ένας κερδοσκοπικός οργανισμός αλωνίζει. Έχω πάει σε χώρες που με λιγότερη ιστορία έχουν διασώσει όλα τα μνημεία τους όχι με την εθνική αλλά με την πολιτιστική έννοια.
Δυστυχώς δεν θα ζήσω τόσο ώστε να μάθω σε ποια ιδιωτική συλλογή θα καταλήξουν τα ευρήματα αυτά.
Πάντως ξέρω πια πως είναι να σακατεύουν τον τόπο σου οι έμποροι και οι τυμβωρύχοι.