«Σοφιστὴς κοινὸν ἦν ὄνομα»

"Έχω την εντύπωση ότι δε γνωρίζουν [όσοι επικρίνουν] καν τι δήλωνε η λέξη «φιλοσοφία» στους Έλληνες και τι σήμαινε, και γενικά ότι δεν ξέρουν τίποτε γι' αυτά τα πράγματα. ∆εν έχει αποκαλέσει ο Ηρόδοτος «σοφιστή» τον Σόλωνα;..
∆εν έχει επίσης αποκαλέσει έτσι τον Πυθαγόρα; ∆εν έχει χαρακτηρίσει και ο Ανδροτίων τους Επτά –εννοώ τους Επτά Σοφούς– «σοφιστές»; Έτσι δε χαρακτήρισε και τον Σωκράτη, τον περίφημο εκείνον [...]
 Η γνώμη μου είναι ότι «σοφιστής» ήταν ένας όρος αρκετά κοινός, κι ότι «φιλοσοφία» σήμαινε, κατά κάποιο τρόπο, να ασχολείσαι με τις ωραίες τέχνες και να καταπιάνεσαι με διανοήματα– κι όχι αυτό που υποδηλώνει τώρα ο όρος, αλλά εν γένει την πνευματική καλλιέργεια […] και πως αυτός που κατεξοχήν τα έβαλε με αυτόν τον όρο είναι, νομίζω, ο Πλάτων."

(Αριστείδης, Λόγοι 46 (II 407 Dindorf): Πρὸς Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων λόγος)