Αστυμέλοισα μες στο πλήθος … αγαπημένη απ᾽ όλους.

 Ο Αλκμάν ήταν Έλληνας ποιητής, που έζησε κατά τα μέσα του 7ου αιώνα π.χ. και διαμόρφωσε σε ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος τη χορική ποίηση στη Σπάρτη. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, ήταν Έλληνας ιωνικής καταγωγής και γεννήθηκε στις Σάρδεις της Λυδίας. Από εκεί πήγε στη Σπάρτη. Υπήρχαν δύο εκδοχές για την έλευσή του εκεί...
Κατά την πρώτη διατάχτηκε με κάποιο χρησμό, κατά τη δεύτερη πουλήθηκε δούλος από τις Σάρδεις. Κατά το λεξικό της Σούδας ήταν Λακεδαιμόνιος, γεννήθηκε στη Μεσσόα και άκμασε κατά την 27η Ολυμπιάδα (672- 668 π.Χ.). Στη Σπάρτη έμεινε μέχρι τα βαθιά γεράματά του και ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην τοποθεσία Σέβρικον, ανατολικά της Σπάρτης υπήρχε μνημείο του Αλκμάνος.
 ...............

"Με λαχτάρα που μου λύνει τα μέλη, 

και (εκείνη) μου ρίχνει ματιές 

που λιώνουν πιότερο κι από τον ύπνο και το θάνατο· 

χωρίς λόγο δεν είναι γλυκιά εκείνη. 

Η Αστυμέλοισα δεν μου απαντά, 

αλλά, κρατώντας στεφάνι στα χέρια, 

σαν αστέρι που πέφτει σκίζοντας τον ουρανό όλο λάμψη, 

ή χρυσό κλωνί, ή τρυφερή αυγούλα … 

ήρθ᾽ εκείνη ξανοίγοντας το βήμα … 

η δροσερή χάρη του Κινύρα που ᾽ναι απιθωμένη στα μαλλιά των κοριτσιών … 

Αστυμέλοισα μες στο πλήθος … αγαπημένη απ᾽ όλους … που έχει κερδίσει τιμή …"

 Στο πρωτότυπο:

 λυσιμελεῖ τε πόσωι, τακερώτερα
δ᾽ ὕπνω καὶ σανάτω ποτιδέρκεται·
οὐδέ τι μαψιδίως γλυκῆ[α κ]ήνα·

Ἀ[σ]τυμέλοισα δέ μ᾽ οὐδὲν ἀμείβεται
 ἀλλὰ τὸ]ν πυλεῶν᾽ ἔχοισα
[ὥ] τις αἰγλά[ε]ντος ἀστήρ
ὠρανῶ διαιπετής
ἢ χρύσιον ἔρνος ἢ ἁπαλὸ[ν ψίλ]ον
  []. διέβα ταναοῖς πο[σί·]
[-κ]ομος νοτία Κινύρα χ[άρ]ις
[ἅ τ’ ἐπὶ π]αρσενικᾶν χαίταισιν ἵσδει·

[Ἀ]στυμέλοισα κατὰ στρατόν
[] μέλημα δάμωι
  [τι]μ̣ὰν ἑλοῖσα
[ ... ]
Μτφρ. Ι.Ν.Καζάζης