Ρίχνει βροχή ο ∆ίας.

Στο παρακάτω απόσπασμα ο ποιητής πλάθει την εικόνα της κοσμοχαλασιάς, του κρύου και της βροχής, και μέσα σε αυτό το εντυπωσιακό πλαίσιο τοποθετεί την αναγκαιότητα της οινοποσίας...
Με λίγες και πετυχημένες λέξεις μας μεταδίδει την ανακούφιση και την άνεση με την οποία αψηφά τα στοιχεία της φύσης, κλεισμένος στο σπίτι του.

Ύει μεν ο Ζευς, εκ δ’ οράνω μέγας
χείμων, πεπάγαισιν δ’ υδάτων ρόαι...
............................................................
κάββαλε τον χείμων’, επί μεν τίθεις
πυρ, εν δε κέρναις οίνον αφειδέως
μέλιχρον, αυτάρ αμφί κόρσαϊ
μόλθακον αμφιγνόφαλλον.



Ρίχνει βροχή ο ∆ίας. Μεγάλη καταιγίδα ορμά
από τον ουρανό και τα νερά έχουν παγώσει...
............................................................
∆άμασε τη θύελλα σωριάζοντας ξύλα στη φωτιά,
ανακατεύοντας το κρασί χωρίς τσιγκουνιά και
βάζοντας ένα μαλακό μαξιλάρι
γύρω από τους κροτάφους σου...

ΑΛΚΑΙΟΣ