το είδα και καλά το ξέρω, η Πηνελόπη
αντίκρυ σου, όσο κι αν δεν της λείπει η φρόνηση,
σου υπολείπεται και στη μορφή και στο παράστημα.
Είναι θνητή, κι εσύ 'σαι αθάνατη, στον χρόνο αγέραστη.
Κι όμως εν γνώσει μου το θέλω και το επιθυμώ, απ’ το πρωί ως το βράδυ,
σπίτι μου να γυρίσω, να δω κι εγώ τη μέρα της επιστροφής".
Η στιγμή όπου ο Ο δ υ σ σ έ α ς ανακοινώνει στην Κ α λ υ ψ ώ την σταθερά απόφασή του να νοστίσει, να ακολουθήσει το νόστο πρός την Ιθάκη, πρός την Πηνελόπη, πρός τον Τηλέμαχο. Ο Οδυσσέας δεν διώκεται ως αμαρτωλός από τον παράδεισο της Καλυψούς όπως η Εύα και ο Αδάμ από τον παράδεισο του θεού της γενέσεως. Ο Όμηρος κ ρ α τ ε ί τον Άνθρωπο σε ύψη δυσθεώρητα πριν ο μονοθεϊσμός τον ταπεινώσει για να τον κυβερνήσει. Η συζήτηση του Οδυσσέως με την Καλυψώ αποτελεί την επιτομή της Ομηρικής συμπαντικής αρμονίας, τον κ α ν ό ν α της ομοιότητας και δικαιοσύνης, την α π α ρ χ ή των αρετών και της πρωτολείας γνώσεως αξιών και ηθών.
Μέσα στο χαοτικό σύμπαν όπου ο Άνθρωπος Οδυσσέας προσπαθεί να αποκτήσει ταυτότητα, ιδέες και αξίες, τίθενται τα ανθρώπινα όρια και ισορροπίες.
Τίθενται τα όρια της Ανθρωπίνης Φύσεως και Πόλεως.
Ο Οδυσσέας επιθυμεί της Πηνελόπης όχι επειδή την αγαπά (πρώτα) ούτε επειδή είναι η μητέρα του παιδιού του (δευτερευόντως). Αυτοί οι λόγοι ισχύουν για κάποιον μ η ταξιδεμένο συμπαντικά.
Ο σ υ μ π α ν τ ι κ ό ς Άνθρωπος Οδυσσεύς επιθυμεί της Πηνελόπης διότι γνωρίζοντας θεές και νεραίδες, οντότητες και υπεράνθρωπες υπάρξεις, κατανοεί ότι η ανθρωπίνη δύναμη ταιριάζει με την ανθρώπινη δύναμη ώστε ο Άνθρωπος να αναπτυχθεί δικαίως και αρμονικά. Απορρίπτεται η ύβρις της επιλογής της θείας Καλυψούς διότι ο Άνθρωπος ενώνεται με Άνθρωπο.
Με τη θεά δ ε ν ενώνεται ο Οδυσσέας αλλά απορροφάται και χάνεται, η ανθρωπίνη δύναμις τίκτει, κτίζει και γεννά και δημιουργεί μόνον με την ανθρωπίνη δύναμη. Ό,τι κατάλαβε ο εξαθλιωμένος αδάμ και εύα το κατάλαβε κατά υπερήφανο τρόπο ο Έλλην Οδυσσεύς περνώντας το πιο ωραίο μήνυμα: όποιος θέλει να καταστή δ υ ν α τ ό ς στο μυαλό και στις αποφάσεις πρέπει να γνωρίσει.
Η Γνώση της Οδυσσείας είναι οντολογική. Μόνον η ανθρωπίνη επαφή με άνθρωπο ζωοποιεί τις δυνάμεις που δόθηκαν από το Ε ί ν α ι στον άνθρωπο, σε κάθε άλλη επαφή θεού με άνθρωπο οι δυνάμεις δεν τίκτουν αλλά επιβάλλονται μηδενικώς και αδημιουργικώς.
Γι' αυτό ο τεράστιος Νίτσε θα φωνάξει ότι η ζωή αρχίζει με δύο, γι'αυτό το πλατωνικό συμπόσιο θα εκθειάσει τον έρωτα ως οντολογικό μέγεθος αρχιενώσεως του Είναι, διότι μόνον ο άνθρωπος με άνθρωπο ενώνεται και αποκαθιστά διά του τέκνου την απολεσθείσα ενότητα, μόνον άνθρωπος με άνθρωπο συν-ουσιάζεται.
Η Καλυψώ με τον Οδυσσέα συν-ευρίσκονταν αλλά δεν συν-ουσιάζονταν διότι η θεία ουσία απορροφά και εξαφανίζει τυραννικά την ανθρωπίνη.
Ο Οδυσσεύς συν-ουσιάζεται με την Πηνελόπη μέσα από την ουσιακή ανταλλαγή ομοίων υφισταμένων δυνάμεων ετοίμων προς ένωση. Ο Οδυσσεύς εξάλλου ήθελε να σπείρει την ανθρωπίνη συνέχεια, αυτή εξάλλου η απόφασή του προλογίζει την εσωτερικότητα της Πλατωνικής δικαιοσύνης, της σωκρατικής αρμονίας λόγου και πράξεως.
Β.Μακρυπούλιας δρ.Φιλοσοφίας
Μέσα στο χαοτικό σύμπαν όπου ο Άνθρωπος Οδυσσέας προσπαθεί να αποκτήσει ταυτότητα, ιδέες και αξίες, τίθενται τα ανθρώπινα όρια και ισορροπίες.
Τίθενται τα όρια της Ανθρωπίνης Φύσεως και Πόλεως.
Ο Οδυσσέας επιθυμεί της Πηνελόπης όχι επειδή την αγαπά (πρώτα) ούτε επειδή είναι η μητέρα του παιδιού του (δευτερευόντως). Αυτοί οι λόγοι ισχύουν για κάποιον μ η ταξιδεμένο συμπαντικά.
Ο σ υ μ π α ν τ ι κ ό ς Άνθρωπος Οδυσσεύς επιθυμεί της Πηνελόπης διότι γνωρίζοντας θεές και νεραίδες, οντότητες και υπεράνθρωπες υπάρξεις, κατανοεί ότι η ανθρωπίνη δύναμη ταιριάζει με την ανθρώπινη δύναμη ώστε ο Άνθρωπος να αναπτυχθεί δικαίως και αρμονικά. Απορρίπτεται η ύβρις της επιλογής της θείας Καλυψούς διότι ο Άνθρωπος ενώνεται με Άνθρωπο.
Με τη θεά δ ε ν ενώνεται ο Οδυσσέας αλλά απορροφάται και χάνεται, η ανθρωπίνη δύναμις τίκτει, κτίζει και γεννά και δημιουργεί μόνον με την ανθρωπίνη δύναμη. Ό,τι κατάλαβε ο εξαθλιωμένος αδάμ και εύα το κατάλαβε κατά υπερήφανο τρόπο ο Έλλην Οδυσσεύς περνώντας το πιο ωραίο μήνυμα: όποιος θέλει να καταστή δ υ ν α τ ό ς στο μυαλό και στις αποφάσεις πρέπει να γνωρίσει.
Η Γνώση της Οδυσσείας είναι οντολογική. Μόνον η ανθρωπίνη επαφή με άνθρωπο ζωοποιεί τις δυνάμεις που δόθηκαν από το Ε ί ν α ι στον άνθρωπο, σε κάθε άλλη επαφή θεού με άνθρωπο οι δυνάμεις δεν τίκτουν αλλά επιβάλλονται μηδενικώς και αδημιουργικώς.
Γι' αυτό ο τεράστιος Νίτσε θα φωνάξει ότι η ζωή αρχίζει με δύο, γι'αυτό το πλατωνικό συμπόσιο θα εκθειάσει τον έρωτα ως οντολογικό μέγεθος αρχιενώσεως του Είναι, διότι μόνον ο άνθρωπος με άνθρωπο ενώνεται και αποκαθιστά διά του τέκνου την απολεσθείσα ενότητα, μόνον άνθρωπος με άνθρωπο συν-ουσιάζεται.
Η Καλυψώ με τον Οδυσσέα συν-ευρίσκονταν αλλά δεν συν-ουσιάζονταν διότι η θεία ουσία απορροφά και εξαφανίζει τυραννικά την ανθρωπίνη.
Ο Οδυσσεύς συν-ουσιάζεται με την Πηνελόπη μέσα από την ουσιακή ανταλλαγή ομοίων υφισταμένων δυνάμεων ετοίμων προς ένωση. Ο Οδυσσεύς εξάλλου ήθελε να σπείρει την ανθρωπίνη συνέχεια, αυτή εξάλλου η απόφασή του προλογίζει την εσωτερικότητα της Πλατωνικής δικαιοσύνης, της σωκρατικής αρμονίας λόγου και πράξεως.
Β.Μακρυπούλιας δρ.Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου