Να μην χαράσσεις ποτέ πάνω σε δαχτυλίδι την εικόνα του θεού

Οι Πυθαγόρειες προτροπές-σύμβολα ή ακούσματα, επινοήθηκαν για να μην είναι αναγνωρίσιμα και ευνόητα από τον κάθε τυχόντα. Σύμφωνα με τον νόμο της εχεμύθειας των θείων μυστηρίων που θεσπίστηκαν από τον Πυθαγόρα, οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν τρόπους απόρρητους για τους αμύητους και προστάτευαν μέσω συμβόλων τις μεταξύ τους διαλέξεις και συγγραφές.
Έτσι στους τυχαίους ακροατές τα ακούσματα αυτά φαίνονται γελοία και γεμάτα ελαφρότητα. Όλα μαζί τα ακούσματα αυτά, γενικά προτρέπουν την καθολική αρετή.

ΕΡΜΗΝΕΊΑ:
Το παραπάνω άκουσμα είναι η προτροπή του να φιλοσοφείς και πάνω απ'όλα να σκέφτεσαι τους υπάρχοντες ασώματους θεούς. Διότι αυτό είναι το κυριότερο ρίζωμα των πυθαγορείων δογμάτων, από το οποίο εξαρτώνται σχεδόν όλα τα υπόλοιπα, και απ'το οποίο αντλούν την δύναμη τους μέχρι τέλους.
Μην πιστεύεις λοιπόν πως οι θεοί χρησιμοποιούν μορφές που είναι σαρκικές, ούτε πως δεσμεύονται από την υλική υπόσταση, και δένονται όπως ένα υλικό σώμα με δεσμά, παρόμοια με τα άλλα ζώα.
Οι χαράξεις τώρα πάνω στα δαχτυλίδια, φανερώνουν τον δεσμό που προκύπτει από το ίδιο το δαχτυλίδι, την σωματική του φύση, την αισθητή μορφή του, και την όψη- ως να είναι παρόμοια των υπολοίπων ζώων- μέσω της χάραξης από την οποία πρέπει να αποφεύγουμε τις παραστάσεις του γένους των θεών, καθώς το γένος αυτό είναι αιώνιο και νοητό, και πάντοτε υπάρχον σύμφωνα με τον εαυτό του και κατά τον ίδιο τρόπο.

ΙΆΜΒΛΙΧΟΣ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΌΣ ΕΠΙ ΦΙΛΟΣΟΦΊΑΝ