Στο ψυχικό πεδίο ο χειμώνας είναι το ατομικό ασυνείδητο

Στην ελληνική γραμμή, η αρχή πραγματοποιείται πάντοτε εκ της νυκτός, εκ του σκότους/λήθης/Λητούς μητέρας της Αρτέμιδος/ημίφωτος και του Απόλλωνα/φωτός. Εκ των τεσσάρων εποχών ο Χειμών παρουσιάζει την μεγαλύτερη μείωση φωτός. Οι αναγραμματισμοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην κατανόηση της πρώτης ώρας/εποχής του έτους, του χειμώνα.Η μείωση του φωτός έχει ως αποτέλεσμα την έλευση του χειμώνα. Ο χειμώνας αντιστοιχεί στην χειμερία νάρκη του όφεως. Αλληγορικώς ο χειμώνας δια του σκότους αναφέρεται στην ανάπαυση της ψυχής η οποία δεν επιθυμεί να συμμετέχει στα δρώμενα, αλλά διανύει την εποχή της αφομοίωσης των εμπειριών του προηγηθέντος κύκλου, αφορά δε την μειωμένη ψυχονοητική κινητικότητα των όντων, λόγω της μείωσης του φωτός.

                                                     ΧΕΙΜΩΝ=Χ+ ΜΕΙΩΝ

Η μειωμένη κινητικότης συμβολίζει επίσης και την μείωση των δονήσεων της φύσης, η οποία εκδηλώνεται στο ελάχιστο, δια των χρωμάτων και των ήχων στον χωροχρόνο κατά τον χειμώνα.

Εντός της λέξης χειμών φιλοξενείται η λέξη χιών. Το λευκό, το άχρωμο της χιόνος στην αλληγορία σημαίνει την μείωση της χρωματικής κλίμακας και συγχρόνως ανυπαρξία μνήμης, όπως προκύπτει και από τον ορφικό ύμνο της λευκής κυπαρίσσου. 

Ο μείων, επί χρόνου, ο έχων μικρότερη ηλιακή ηλικία συνεπάγεται και μικρότερης νοητικής ικανότητας, λόγω ελλείψεως των χωροχρονικών απαιτούμενων εμπειριών στο φυσικό πεδίο και ως εκ τούτου μειωμένη ικανότητα διάκρισης στο νοητό.

Ιδιότητα της εποχής του χειμώνα είναι οι μειωμένες φυσικές λειτουργείες. Ο διαχωρισμός του πρώτου γράμματος της λέξης χ-ειμών τονίζει αφενός το σύμφωνο Χ αρκτικό των λέξεων χώρος και χρόνος και αφετέρου το αρκτικό γράμμα της λέξης χρώμα και το δεύτερο γράμμα της λέξης ήχος. Τα ηχοχρώματα μειώνονται κατά την εποχή του χειμώνα.

Στο ψυχικό πεδίο ο χειμών είναι το ατομικό ασυνείδητο, το μείον στο χωροχρονικό (Χ) της ψυχής

ΑΛΤΑΝΗ, σε ελεύθερη απόδοση από το βιβλίο της "Άρρητοι λόγοι-ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ, ΑΜΑΖΟΝΕΣ, ΜΕΔΟΥΣΕΣ" εκδ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ