Στην ελληνική μυθολογία η Θίσβη ήταν θυγατέρα του ποτάμιου θεού Ασωπού και έδωσε το όνομά της στη βοιωτική πόλη Θίσβη, γνωστή ως πατρίδα του Ησιόδου. Η Θίσβη καταδιώχθηκε από τον Πύραμο, που την είχε ερωτευθεί. Οι θεοί τη μεταμόρφωσαν τότε σε πηγή, όπως και τον Πύραμο.
Σύμφωνα όμως με άλλη εκδοχή του μύθου για τον ίδιο έρωτα, όταν η Θίσβη κατάλαβε ότι είχε μείνει έγκυος αυτοκτόνησε. Τότε ο Πύραμος αυτοκτόνησε και αυτός.
Η Θίσβη αυτοκτονεί με το ίδιο ξίφος που αυτοκτόνησε και ο Πύραμος |
Ο Πύραμος διέρρεε τη χώρα των Κιλίκων, ενώ το νερό της Θίσβης γινόταν ρυάκι και συναντούσε τον ποταμό αυτό, όπου και χυνόταν.
Οι Ρωμαίοι παρ άλλαξαν αυτό τον μύθο, ο οποίος καταγράφηκε από τον Υγίνο (περιληπτικά) και τον Οβίδιο ως εξής:
Οι Θίσβη και Πύραμος ζούσαν σε γειτονικά σπίτια (μεσοτοιχία) στη Βαβυλώνα επί βασιλείας Σεμιράμιδος και, καθώς οι γονείς τους τους είχαν απαγορεύσει να παντρευτούν, επικοινωνούσαν από μία ρωγμή στον κοινό τοίχο.
Τελικώς συμφώνησαν πως μια νύχτα θα συναντιόνταν κρυφά στον «Τάφο του Νίνου», ύψωμα έξω από την πόλη, όπου υπήρχε πηγή και μία μουριά.
Η Θίσβη έφθασε πρώτη εκεί, αλλά κρύφτηκε επειδή είδε μια λέαινα που πήγε να ξεδιψάσει στην πηγή αφού είχε φάει. Το πέπλο όμως της Θίσβης είχε πέσει κάτω και η λέαινα το έπαιξε και το λέρωσε με το ματωμένο στόμα της. Στο μεταξύ ήρθε ο Πύραμος, είδε τις πατημασιές της λέαινας και το ματωμένο πέπλο, και νόμισε ότι η Θίσβη είχε φαγωθεί από το λιοντάρι.
Γεμάτος απόγνωση και ενοχή επειδή είχε συμφωνήσει να συναντηθούν σε επικίνδυνο μέρος, αυτοκτόνησε με το σπαθί του. Η Θίσβη, όταν βγήκε από την κρυψώνα της και είδε τον Πύραμο νεκρό, αυτοκτόνησε επίσης.
Από τότε τα λευκά μούρα της μουριάς εκείνης κοκκίνισαν από όλο εκείνο το χυμένο αίμα. Καθώς διηγούνται, η τέφρα των δύο εραστών τοποθετήθηκε μέσα στην ίδια υδρία.
Ο Μύθος αυτός έδωσε έμπνευση και στον Σαίξπηρ στο τραγικό έργο του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» .
Η έρευνα έγινε από την Γιώβη Βασιλική
Ο Μύθος αυτός ήταν και έργο του Πλούταρχου,Μεταξύ της Ελληνίδας και του Ρωμαίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ήρθε μαζί με άλλους Μύθους στα χέρια του Σαίξπηρ τα αντέγραψε, (τα μετάφρασε για να τα σώσει από την Αφάνεια της Μεσαιωνικής εποχής). Δεν ήταν κανένα έργο δικό του,ήταν όλα Ελληνικά Θεατρικά Έργα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων.. Πότε θα σταματήσει αυτό το Ψέμα,: Οι περισσότεροι συγγραφείς της Ευρώπης, ήταν αντιγραφείς των Αρχαίων Ελλήνων.