Κυριακή 26 Ιουλίου 2020
Κυριακή 12 Ιουλίου 2020
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΉΣ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ.
«Ἀνάγκης θυγατρὸς κόρης Λαχέσεως λόγος. Ψυχαὶ ἐφήμεροι, ἀρχὴ ἄλλης περιόδου θνητοῦ γένους θανατηφόρου. οὐχ ὑμᾶς δαίμων λήξεται, ἀλλ’ ὑμεῖς δαίμονα αἱρήσεσθε. πρῶτος δ’ ὁ λαχὼν πρῶτος αἱρείσθω βίον ᾧ συνέσται ἐξ ἀνάγκης. ἀρετὴ δὲ ἀδέσποτον, ἣν τιμῶν καὶ ἀτιμάζων πλέον καὶ ἔλαττον αὐτῆς ἕκαστος ἕξει. αἰτία ἑλομένου· θεὸς ἀναίτιος.
Ο Λόγος της Λαχέσεως της κόρης της Ανάγκης. Οι εφήμερες ψυχές ξεκινούν άλλο κύκλο ζωής , δεν επιλέγει ο δαίμων αλλά οι θνητοί επιλέγουν το δαίμονα, ο πρώτος ο οποίος θα επιλέξει θα επιλέξει και τη ζωή της ανάγκης, η αρετή είναι ελεύθερη, κάποιος είτε τη σέβεται είτε όχι, η αιτία είναι του επιλέγοντος ανθρώπου ο θεός είναι αναίτιος.
ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΊΑ
Ο Λόγος της Λαχέσεως της κόρης της Ανάγκης. Οι εφήμερες ψυχές ξεκινούν άλλο κύκλο ζωής , δεν επιλέγει ο δαίμων αλλά οι θνητοί επιλέγουν το δαίμονα, ο πρώτος ο οποίος θα επιλέξει θα επιλέξει και τη ζωή της ανάγκης, η αρετή είναι ελεύθερη, κάποιος είτε τη σέβεται είτε όχι, η αιτία είναι του επιλέγοντος ανθρώπου ο θεός είναι αναίτιος.
ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΊΑ
Φιλοσοφία, ο οδηγός της λύτρωσης της ψυχής
Και πιστεύω ότι, κατά την διάρκεια της ζωής μας, μπορούμε να προσεγγίσουμε τη γνώση, εάν αποφεύγουμε να μιλούμε και να επικοινωνούμε με το σ ώ μ α -εκτός αν υπάρχει πραγματική ανάγκη- και να προστατεύουμε τον εαυτό μας από την φύση του, διατηρώντας το κ α θ α ρ ό, μέχρις ότου ο ίδιος ο θεός μας απελευθερώσει από τα δεσμά του.
Η Οδύσσεια σχεδιάσθηκε μέσα στον Ωκεανό, στην πρώτη δύναμη του Ησιόδου.
"Mα να που η Aθηνά, του Δία η κόρη, έρχεται τώρα μ’ άλλες σκέψεις:
δένει τον δρόμο στους ενάντιους ανέμους, τους προστάζει ανάπαυλα [...].
Σήκωσε μόνο τον γοργό βοριά, σπάζει τα κύματα μπροστά του,
για να μπορεί, ξεφεύγοντας τον χάρο και τη μαύρη μοίρα,
να σμίξει ο θείος Oδυσσεύς μ’ εκείνους που έχουν
χαρά τους το κουπί, τους Φαίακες"
(ε 421-427).
Ό Όμηρος παραδίδει όλον τον τρόπο πορείας του ανθρώπου πρός την εξέλιξη, ενδελέχεια, τελείωση, επίτευξη σκοπών και στόχων. Ο Οδυσσέας δεν γνωρίζει το σχέδιο του Διός, δεν του το είπε η Καλυψώ, παλεύει στα κύματα φοβούμενος για τη ζωή του.
Ό Όμηρος παραδίδει όλον τον τρόπο πορείας του ανθρώπου πρός την εξέλιξη, ενδελέχεια, τελείωση, επίτευξη σκοπών και στόχων. Ο Οδυσσέας δεν γνωρίζει το σχέδιο του Διός, δεν του το είπε η Καλυψώ, παλεύει στα κύματα φοβούμενος για τη ζωή του.
Ο μόνος τρόπος να λυθεί η ψυχή από το σώμα
"Ωστόσο στην ομήγυρη των θεών δεν επιτρέπεται να μετάσχει όποιος δεν άσκησε τη φ ι λ ο σ ο φ ί α και ανεχώρησε χωρίς να είναι απολύτως καθαρός, εκτός από τον φίλο της γνώσης. Για αυτούς τους λόγους, Σιμμία και Κέβη, φίλοι μου, οι α λ η θ ι ν ο ί φιλόσοφοι μένουν μ α κ ρ ι ά από όλες τις επιθυμίες του σώματος, δείχνουν εγκαρτέρηση και δεν παραδίδονται σε αυτές.
Ή δεν έχουν καμία δύναμη οι θεοί ή το αντίθετο
"Ή δεν έχουν καμία δύναμη οι θεοί ή το αντίθετο. Αν δεν έχουν την δύναμη, τι τις θέλεις τις προσευχές; Αν πάλι έχουν την δύναμη, γιατί δεν προσεύχεσαι να σου δώσουν το χάρισμα να μην φοβάσαι, να μην επιθυμείς τίποτα από όλα αυτά και να μην θλίβεσαι, αντί να παρακαλάς να μην σου τύχει κάτι από αυτά ή να σου τύχει.
Ο συμπαντικός άνθρωπος Οδυσσεύς
«Ω σεβαστή θεά, παρακαλώ σε μην πικραίνεσαι μαζί μου·
το είδα και καλά το ξέρω, η Πηνελόπη
αντίκρυ σου, όσο κι αν δεν της λείπει η φρόνηση,
σου υπολείπεται και στη μορφή και στο παράστημα.
Είναι θνητή, κι εσύ 'σαι αθάνατη, στον χρόνο αγέραστη.
Κι όμως εν γνώσει μου το θέλω και το επιθυμώ, απ’ το πρωί ως το βράδυ,
σπίτι μου να γυρίσω, να δω κι εγώ τη μέρα της επιστροφής".
το είδα και καλά το ξέρω, η Πηνελόπη
αντίκρυ σου, όσο κι αν δεν της λείπει η φρόνηση,
σου υπολείπεται και στη μορφή και στο παράστημα.
Είναι θνητή, κι εσύ 'σαι αθάνατη, στον χρόνο αγέραστη.
Κι όμως εν γνώσει μου το θέλω και το επιθυμώ, απ’ το πρωί ως το βράδυ,
σπίτι μου να γυρίσω, να δω κι εγώ τη μέρα της επιστροφής".
Θυία: η πρώτη ιέρεια του Διόνυσου στους Δελφούς
«Οι δε Καστάλιόντε άνδρα αυτόχθονα και θυγατέρα εθέλουσιν αυτώ γενέσθαι Θυίαν, και ιεράσθαί τε την Θυίαν Διονύσω πρώτον και όργια αγαγείν τό θεώ από ταύτης δε και ύστερον όσαι τό Διονύσω μαίνονται Θυιάδας καλείσθαι φασιν υπό ανθρώπων Απόλλωνος δ' ουν παίδα και Θυίας νομίζουσιν είναι Δελφόν».
(Παυσανίας)
(Παυσανίας)