ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Όταν κάποιος νομίζει πως πλησιάζει στο τέλος, φωλιάζει σ’ αυτόν ο φόβος και η φροντίδα για πράγματα που προηγουμένως δεν τον ενδιέφεραν. Γιατί και οι μύθοι που λέγονται για όσα συμβαίνουν στον Άδη, πως, δηλαδή, αυτός που αδίκησε εδώ πρέπει εκεί να τιμωρηθεί, και που πριν τους κορόιδευε, τότε πάντως μεταστρέφουν την ψυχή του με το ενδεχόμενο να είναι αληθινοί και ο ίδιος, είτε από γεροντική αδυναμία είτε γιατί βρίσκεται πια πολύ κοντά προς τα εκεί, τα προσέχει αυτά περισσότερο. Τον κυριεύει λοιπόν εξ ολοκλήρου η υποψία και ο φόβος και αναλογίζεται και εξετάζει αν κάπως αδίκησε κανέναν.
Όποιος βρίσκει τον εαυτό του να έχει κάνει πολλές αδικίες στη ζωή του, πετάγεται συχνά στον ύπνο του, όπως ακριβώς τα παιδιά, φοβάται και ζει με την αναμονή του κακού όποιος όμως ξέρει καλά πως δεν αδίκησε κανέναν, έχει πάντοτε σύντροφο του και καλή «τροφό των γηρατειών» την ελπίδα, όπως λέει και ο Πίνδαρος.
Γιατί βέβαια πετυχημένα, Σωκράτη, εκείνος είπε, πως όποιος ζήσει όλη τη ζωή του με δικαιοσύνη και ευσέβεια : « γλυκιά στην καρδιά, ακούραστη τροφός στα γηρατειά του συμπαρίσταται η ελπίδα, αυτή που των θνητών τον πολυμήχανο νου εξουσιάζει.» (ΠΙΝΔΑΡΟΣ)
Θαυμάσια πολύ λοιπόν τα λέει. Τι αυτό κι εγώ αποδίδω στην απόκτηση των χρημάτων πολύ μεγάλη αξία, όχι βέβαια για κάθε άνθρωπο, αλλά για τον φρόνιμο και συνετό.
Γιατί η απόκτηση χρημάτων βοηθά σε μεγάλο βαθμό στο να μην εξαπατήσει κανείς κάποιον, έστω και ακούσια, ή να μην ψευστεί, και πάλι να μην φύγει έπειτα από τη ζωή φοβισμένος, επειδή χρωστάει ή σε θεό θυσίες ή σε άνθρωπο χρήματα.

ΠΟΛΙΤΕΙΑ , ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΤΟΜΟΣ 1 , 330δ- 331β