Ιάμβλιχος: "Το Έπαθλο της ψυχής για τους μετόχους της Αρετής"

  "Ακόμη, αξίζει να σκεφτούμε ότι, εάν η ψυχή είναι αθάνατη τότε πρέπει να την φροντίζουμε όχι μόνο κατά το διάστημα του χρόνου που λέγουμε "ζωή", αλλά παντοτινά, και ο κίνδυνος θα είναι σοβαρότερος εάν κάποιος αμελήσει την ψυχή....
 Διότι, εάν ο θάνατος ήταν απόλυτη εκμηδένιση, τότε θα ήταν θείο δώρο για τους κακούς,
 καθώς πεθαίνοντας θα απαλλάσσονταν τόσο από το σώμα και την κακία τους, όσο και από την ψυχή τους.
   Επειδή όμως τώρα η ψυχή φαίνεται να είναι αθάνατη, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να αποφύγει τα κακά - ούτε και σωτηρία - πέραν του να καταστεί άριστη και σοφή, διότι η ψυχή κατέχεται στον Άδη μονάχα με την παιδεία της και την ανατροφή της, τα οποία, όπως λέγεται, είτε ωφελούν είτε βλάπτουν την ψυχή του νεκρού, από την πρώτη στιγμή της πορείας της προς τον κάτω κόσμο. Διότι η καλύτερη ψυχή που συνοικεί με τους θεούς, περιέρχεται στον ουρανό και τυγχάνει καλύτερου κλήρου. Ενώ αυτή που ενέχεται σε άδικες πράξεις - έχει πράξει ανόσια έργα και έχει ασεβήσει - ερχόμενη στα καταχθόνια σωφρονιστήρια θα λάβει την τιμωρία που της αξίζει.
   Για αυτά λοιπόν, πρέπει να κάνουμε το παν ώστε στην ζωή να γίνουμε μέτοχοι της αρετής και της φρόνησης, διότι είναι ωραίο το έπαθλο κι η ελπίδα μεγάλη. 
   Για αυτούς λοιπόν τους λόγους, ένας άνθρωπος, ο οποίος κατά την διάρκεια της ζωής του περιφρόνησε τις άλλες σωματικές ηδονές και τα στολίδια, επειδή τα θεώρησε ξένα και κατάλαβε ότι επιφέρουν μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα, πρέπει να έχει εμπιστοσύνη για την τύχη της ψυχής του."

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ "ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΕΠΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΝ"