"Εώς εδώ έφτασαν ο Ηρακλής και ο Διόνυσος"

"Μία φορά απέπλευσα από τας Ηρακλείους στήλας και βοηθούμενος υπό ουρίου ανέμου, επροχώρησα εις τον Εσπέριον Ωκεανόν. Ο λογος δε και ο σκοπός του ταξιδίου μου ήτον η περιέργεια και ο πόθος να γνωρίσω νέα πράγματα και να μάθω που τελειώνει ο ωκεανός και τίνος είδους άνθρωποι κατοικούν πέραν αυτού....
Δια τούτο επήρα εις τον πλοίν τρόφιμα πολλά και νερόν αρκετόν, παρέλαβα δε και πεντήκοντα φίλους και ομηλίκους, έχοντας τους αυτούς πόθους, προσέτι επρομηθεύθην πολυάριθμα όπλα, δια της υποσχέσεως δε μεγάλου μισθού ευρήκα έναν άριστον κυβερνήτην και το πλοίον, το οποίον ήτον ελαφρόν σκάφος, επεσκεύασα, ώστε να αντέχει εις μακρόν και επικίνδυνον ταξίδιον.
Επί μίαν ημέραν και μίαν νύκτα επλέαμεν με τόσο μικράν ταχύτητα, ώστε η γη διεκρίνετο ακόμη εις τον ορίζοντα, αλλά την επομένην, κατά την ανατολήν του ηλίου, και ο άνεμος ήρχισε να δυναμώνει και κύματα υψώθησαν μεγάλα και σκότος έγινε και ουδέ να συστείλωμεν τα ιστία ήτο δυνατόν. Αφεθέντες λοιπόν εις την διάκρισην του ανέμου και των ρευμάτων επαλαίαμεν επί εβδομήκοντα εννέα ημέρας με την τρικυμίαν, την ογδοηκοστή δε έξαφνα έλαμψε ο ήλιος και βλέπομεν εις όχι μεγάλην απόσταση νήσον υψηλήν και δασώδη, εις την οποία η προσέγγισης δεν ήτο δύσκολος, διότι ήδη η τρικυμία κατά πολύ είχε κοπάσει.
Προσεγγίσαντες λοιπόν εξήλθαμεν και ένεκα των μακρών κακοπαθειών εμείναμεν επί πολύ ξαπλωμένη καταγής, έπειτα εσηκωθήκαμεν και διηρεθήμεν ούτως ώστε τριάκοντα μεν εξ ημών έμειναν να φυλάττουν το πλοίον, είκοσι δε και εγώ ανέβημεν να κατασκοπεύσουμεν την νήσον.
Αφού δ' επροχωρήσαμεν δια μέσου δάσους εώς τρία στάδια από της παραλίας βλέπομεν μίαν στήλην από χαλκόν επί της οποίας επιγραφήν με γράμματα ελληνικά, τα οποία είχον ημιεξαλειφθή και μόλις διεκρίνοντο έλεγεν "εώς εδώ έφτασαν ο Ηρακλής και ο Διόνυσος". Εφαίνοντο και δύο ίχνη πλησίον επί μεγάλης πέτρας, εκ των οποίον το μεν είχεν έκτασην ενός στρέμματος, το δε μικροτέραν υποθέτω ήτο του Διονύσου, το άλλο δε του Ηρακλέους."

Λουκιανός

Φωτογραφία: Ερυθρόμορφη κύλικα, Διόνυσος και Ηρακλής στο τραπέζι, 5ος αι π.Χ.