Ορφικός ύμνος Άστρων

Των Αστέρων των επουρανίων το ιερόν Φως επικαλούμαι, 

και με φωνές αγιότατες απευθύνω πρόσκλησιν προς αυτούς τους αγνούς θεούς. 

Ω Άστρα επουράνια, 

της μαύρης Νυκτός αγαπητά τέκνα,...
σεις που περιφέρεσθε κυκλικώς με κυκλοτερείς κινήσεις γύρω από τον θρόνον, 

σπινθηροβόλα, πύρινα, πού είσθε αιωνίως οι γεννήτορες των πάντων, 

σεις είσθε το πεπρωμένον, πού επισημαίνετε κάθε μοιραίον,  

σεις των θνητών ανθρώπων καθορίζετε την θεϊκήν πορείαν, 

σεις που φαίνεσθαι σε επταφωτισμένες ζώνες και περιπλανάσθε εις τον αέρα· 

επουράνιοι και επίγειοι, 

που έχετε πύρινη διαδρομή, 

πάντοτε ακατάβλητοι· 

και καταυγάζετε πάντοτε τον σκοτεινόν πέπλον της νυκτός, 

και πάντοτε λάμπετε με ακτινοβολίας, 

και είσθε γεμάτοι από χαράν και ως νυκτερινοί· 

ελάτε εις τους πολυπάθεις άθλους της ιεράς τελετής, 

φέροντες εις πέρας ως αγαθοί την διαδρομήν προς ένδοξα έργα.

Ἄστρων οὐρανίων ἱερὸν σέλας ἐκπροκαλοῦμαι εὐιέροις φωναῖσι κικλήσκων δαίμονας ἁγ[ν]ούς. Ἀστέρες οὐράνιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης, ἐγκυκλίοις δίναισι περιθρόνια κυκλέοντες. ἀνταυγεῖς, πυρόεντες, ἀεὶ γενετῆρες ἁπάντων, μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες ὄντες, θνητῶν ἀνθρώπων θείαν διέποντες ἀταρπόν, ἑπταφαεῖς ζώνας ἐφορώμενοι, ἠερόπλαγκτοι, οὐράνιοι χθόνιοί τε, πυρίδρομοι, αἰὲν ἀτειρεῖς, αὐγάζοντες ἀεὶ νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον, μαρμαρυγαῖς στίλβοντες, ἐύφρονες ἐννύχιοί τε· ἔλθετ᾽ ἐπ᾽ εὐιέρου τελετῆς πολυΐστορας ἄθλους ἐσθλὸν ἐπ᾽ εὐδόξοις ἔργοις δρόμον ἐκτελέοντες.