Εκεί που ο καθένας μεταφέρεται από τον δαίμονά του

"Όμως οι νεκροί φτάνουν στον τόπο όπου ο δαίμων μεταφέρει τον καθένα, πρώτα πρώτα βέβαια      δικάζονται και αυτοί που έζησαν καλά και ενάρετα, και αυτοί που έζησαν αντίθετα. Και για όσους τυχόν θεωρηθεί ότι έχουν ζήσει στο μέσο (ανάμεσα στο καλό και στο κακό) όταν πορευτούν προς τον Αχέροντα, αφού ανεβούν στο μεταφορέα που τους αναλογεί, πάνω σ’ αυτό το μέσο φτάνουν στη λίμνη και εκεί κατοικούν, και αφού καθαρθούν από τα αδικήματά τους, μόλις τιμωρηθούν ελευθερώνονται.Και αν κάποιος έκανε κάποιες αδικίες και για τις ευεργεσίες τους αποκομίζουν τιμές σύμφωνα με την αξία τους, ο καθένας και για όσους τυχόν θεωρηθεί ότι είναι αγιάτρευτη η κατάστασή τους εξαιτίας της έκτασης των σφαλμάτων τους, δηλαδή ή πολλές και μεγάλες ιεροσυλίες έχουν διαπράξει ή άδικους φόνους και πολλές παρανομίες ή όσα άλλα εγκλήματα τυχαίνει να έχουν κάνει, αυτούς η πρέπουσα μοίρα τους ρίχνει στον Τάρταρο από τον οποίο ποτέ πια δε βγαίνουν.
Όσοι βέβαια τυχόν φανεί ότι έχουν πραγματοποιήσει μεγάλα, αλλά θεραπεύσιμα εγκλήματα, όπως εν βρασμώ ψυχής εκδήλωσαν κάποιο βίαιο επεισόδιο προς τον πατέρα ή τη μητέρα τους και την υπόλοιπη ζωή τους έζησαν με μετάνοια αυτοί ή με κάποιον άλλο τρόπο έγιναν αυτοί δολοφόνοι,
αναγκαστικά βέβαια αυτοί θα πέσουν στον Τάρταρο∙ αφού πέσουν στο ποτάμι και βιώσουν εκεί ένα χρόνο, αφενός εκβάλλει το κύμα τους δολοφόνους προς τον Κωκυτό, αφετέρου τους πατροκτόνους και τους μητροκτόνους προς τον Πυριφλεγέθοντα∙ και όταν με το ρεύμα φτάσουν στη λίμνη
Αχερουσιάδα, εκεί βγάζουν κραυγές και άλλοι καλούν αυτούς που σκότωσαν, άλλοι αυτούς ενάντια στους οποίους αυθαδίασαν και αφού τους καλούν, τους ικετεύουν και τους παρακαλούν να τους αφήσουν να βγουν στη λίμνη και να τους υποδεχτούν.
Και αν βέβαια τους πείσουν και βγαίνουν και τερματίζουν τις συμφορές, διαφορετικά μεταφέρονται από τα ρεύματα αμέσως στον Τάρταρο και από εκεί πάλι στα ποτάμια και αυτά αφού τα υποφέρουν, δεν σταματούν, παρά μόνο πριν πείσουν (να τους συγχωρήσουν) αυτοί τους οποίους αδίκησαν∙ γιατί αυτή η ποινή τους επιβλήθηκε από τους δικαστές.
Για όσους κριθεί βέβαια αφενός ότι έχουν ζήσει υπερβολικά ενάρετα αυτοί είναι που ελευθερώνονται και απομακρύνονται από αυτούς εδώ τους τόπους που βρίσκονται μέσα στη γη, σαν να ζούσαν μέσα σε φυλακή, και αφού φτάσουν πάνω στο έδαφος, κατοικούν εκεί στον καθαρό τόπο.
Και από αυτούς όσοι έχουν καθαρθεί ικανοποιητικά από τη φιλοσοφία, ζουν χωρίς σώμα ως επί το πλείστον στα επόμενα χρόνια και φτάνουν σε οικίσματα ακόμη πιο ωραία από αυτά τα οποία ούτε είναι εύκολο να τα περιγράψω ούτε είναι ο κατάλληλος χρόνος (για κάτι τέτοιο) αυτή τη στιγμή".

Πλάτων, Φαίδων (112e–114c)