21ος αιώνας. Ο Μέγας Τεμαχισμός. Σε φιλίες, σε γάμους, σε σχέσεις, σε οικογένεια, σε εαυτούς. Δεν πρόκειται για ξεκαθάρισμα της ήρας από το στάχυ. Ούτε για κατάρρευση μόνο των σαθρών και σάπιων.
Μιλώ για το πώς γίνονται όλα μικρότερα, όλο και μικρότερα. Μιλώ για διαίρεση. Όχι για αφαίρεση. Γινόμαστε όλο και μικρότεροι, όλο και πιο μικροί. Μικρά ανίσχυρα κομματάκια. Χωρίς σκέψη καμία, κόβουμε σε μικρά κομμάτια τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας. Αποδυναμώνουμε ό,τι πάει να ενωθεί. Χωρίς ένωση μέσα μας και έξω μας με τη φύση των πραγμάτων, ο δρόμος για το Όλον μοιάζει με πορεία προς τα Τάρταρα. Ξέρω κάποιους, που παλεύουν να βρουν «τι ’ναι θεός, τι μη θεός, και τι ’ναι ανάμεσά τους», αλλά και αυτοί τα βράδια κοιμούνται με την αγωνία, μη τυχόν ξεγελάστηκαν από τον εχθρό και παλεύουν άδικα για «ένα πουκάμισο αδειανό».
Ίσως, πάλι, αυτός ο τεμαχισμός να είναι η λύτρωσή μας και ως άλλοι Διόνυσοι να ξαναγεννηθούμε πιο τίμιοι και ελεύθεροι από τα είδωλα εντός μας.
Μακάρι.
Οκτώβριος 2019 Editorial για το περιοδικό ΝΟΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου