Φθινοπωρινή τροπή

 

Το φθινόπωρο δεν αγαπιέται από τον κόσμο. Δεν είναι έρωτας κεραυνοβόλος σαν αυτός της Άνοιξης ή του καλοκαιριού. Έρχεται σαν γνωστός, σαν φίλος, σαν γείτονας και ποτέ σαν αγαπημένος, σαν εραστής. Μετά και αφού περάσουν οι χρόνοι, αγαπιέται αργά αλλά σεβαστά. Έτσι, όπως όλοι μας, ερωτεύθηκα το καλοκαίρι και ας ήταν επιπόλαια εποχή. Εδωσα το πρώτο χάδι στην Άνοιξη και ας ήταν ανάγκη για ζεστασιά μετά από κάποιους κρύους χειμώνες.
Χαμογέλασα και τελικά παντρεύτηκα τον Χειμώνα και ας πάγωσα.
Αλλά αυτό που βαθιά αγάπησα ήταν το φθινόπωρο.
Γιατί μεγαλώνοντας, αποδέχθηκα πως όλα φθίνουν κάποια στιγμή. Και πως αυτή η φθορά έχει ομορφιά ευγένειας.
Σπάνια ομορφιά.

Γιώβη Βασιλική