"Το ομορφότερο πράγμα, εκείνο που καθένας ερωτεύεται".

Άλλοι το ιππικό, άλλοι το πεζικό, 
κάποιοι το ναυτικό ορίζουν πως είναι το 
ομορφότερο πράγμα πάνω στη μαύρη γη. 
Όμως εγώ εκείνο  που καθένας ερωτεύεται...

Κι έχω εξήγηση απλή, όλοι νομίζω θα την ασπαστούν. 
Γιατί εκείνη, η αξεπέραστη στον κόσμο καλλονή, η Ελένη, 
παράτησε  πανάριστον τον άντρα της κι ανέβηκε στο πλοίο για την Τροία. 
Ούτε που νοιάστηκε για το παιδί της, 
μήτε για τους γονείς της.
Της συνεπήρε η Κύπρις το μυαλό. 
Έτσι κι εγώ τώρα αναμνήστηκα την Ανακτορία απούσα. 
Πώς θα ᾽θελα το εράσμιο βήμα της να δω, τη φεγγοβόλα λάμψη του προσώπου.
Όχι αμάξια λυδικά και πάνοπλους πεζούς να μάχονται.


ο]ἰ μὲν ἰππήων στρότον, οἰ δὲ πέσδων,
οἰ δὲ νάων φαῖσ᾽ ἐπ[ὶ] γᾶν μέλαι[ν]αν
ἔ]μμεναι κάλλιστον, ἔγω δὲ κῆν᾽ ὄτ-
  τω τις ἔραται·
πά]γχυ δ᾽ εὔμαρες σύνετον πόησαι
π]άντι τ[ο]ῦτ᾽, ἀ γὰρ πόλυ περσκέθοισα
κάλλος [ἀνθ]ρώπων Ἐλένα [τὸ]ν ἄνδρα
  τὸν [πανάρ]ιστον
καλλ[ίποι]σ᾽ ἔβα ᾽ς Τροΐαν πλέοι[σα
κωὐδ[ὲ πα]ῖδος οὐδὲ φίλων το[κ]ήων
πά[μπαν] ἐμνάσθη, ἀλλὰ παράγαγ᾽ αὔταν
  [ ]σαν
[ ]αμπτον γὰρ [
[ ]…κούφως τ[ ]οη.[.]ν
..]με νῦν Ἀνακτορί[ας ὀ]νέμναι-
  σ᾽ οὐ ] παρεοίσας,
τᾶ]ς κε βολλοίμαν ἔρατόν τε βᾶμα
κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω
ἢ τὰ Λύδων ἄρματα καὶ πανόπλοις
πεσδομ]άχεντας.
Σαπφώ
(μετάφραση Δ. Ν. Μαρωνίτης)