Ο ερωτικός καναπές

Mόνο ο Salvador Dali, o εξορκιστής του ασυνειδήτου, θα μπορούσε να το περιγράψει. Ατυχώς όμως δεν ζει πια.
Κι εγώ, είμαι μεν ζωγράφος αλλά ο σουρρεαλισμός δεν είναι η ειδικότης μου.
Αδιανόητη για την, περιορισμένων δυνατοτήτων, φαιά μου ουσία, παραμένει η πιθανότητα να ερωτευθώ έναν…καναπέ.
Η ζωή όμως, ως γνωστόν, μας επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις....

Ποτέ μην λές ποτέ! Ακόμη και για τις ελληνικές ψυχές, που πάλλονται σε υψηλές συχνότητες.
Γιατί άραγε αυτοί οι επαναστάτες και εκ φύσεως λάτρεις του ωραίου και του καλού κ’ αγαθού, ελληνικοί άνθρωποι ερωτεύθηκαν σφόδρα ένα κακάσχημο και ογκώδες φετίχ, τον καναπέ τους;
Και γιατί αυτός ο έρωτας είναι τόσο μακράς διαρκείας;
Τόσο στατικός, ένας έρωτας δεν μπορεί να είναι…
Γουργουρίζει μέσα σου, ανακατατάσσει τις συνδέσεις των νευρώνων σου, δημιουργεί βραχυκυκλώματα, σε πετάει σε χαράδρες, σε στήνει πάλι όρθιο, σε κομματιάζει, σε ανασυνθέτει, εμφιλοχωρεί στα εσωτερικά σου όργανα αναπλάθοντάς τα και τελικά, μετά από όλη τούτη την πυριγενή επέμβασή του, σε οδηγεί σε πελάγη ευδαιμονίας.
Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις για να πάρει θέση απέναντί σου και να πετάξει τα βέλη του αυτός ο φτερωτός θεός;
α) Χρειάζεται ένα όραμα. Το όραμα του ερωτικού πολιτικού σου αντικειμένου.
Κανένα πολιτικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες σου. Κατεδαφίστηκαν όλα σαν χάρτινοι πύργοι. Κομμουνισμός, σοσιαλισμός, φιλελευθερισμός ή νεοφιλελευθερισμός, μας άφησαν μόνο ένα ειρωνικό μειδίαμα.
β) Χρειάζεσαι κι έναν εχθρό, για να τον αντιπαλέψεις, που να είναι ορατός και συγκεκριμένος. Όχι σαν τους ανεμόμυλους του Δον Κιχώτη αλλά με σάρκα και οστά. Το πολιτικό ερωτικό σου αντικείμενο προϋποθέτει μάχη για την κατάκτησή του. Να αισθανθείς νικητής και δικαιωμένος για να φουντώσει το πάθος σου γι αυτό. Παγκοσμιοποίηση, αγορές, δανειστές είναι κρυμμένοι πίσω από ένα πέπλο μυστηρίου. Προς τα πού να στρέψεις τα βέλη;
γ) Σου χρειάζεται κι ένας Ηγέτης! Φωτεινός και δίκαιος, που να τον εμπιστεύεσαι, που να εκφράζει με ακρίβεια τα «θέλω» σου και να τον εξουσιοδοτήσεις για την υλοποίησή τους. Πώς να ευδαιμονήσεις αν δεν έχεις αυτά, που επιθυμείς;
Κοιτάς απεγνωσμένα γύρω σου. Σηκώνεις πέτρες, μήπως κρύφτηκε από κάτω. Ψάχνεις σπηλιές μπας και βρήκε εκεί καταφύγιο. Βαστάς τσίλιες στη γωνία μήπως τον δεις να έρχεται για να τον αρπάξεις…
Και τι δεν κάνεις!
Μάταια. Το είδος έχει εξαφανισθεί.….
δ) Και τέλος, χρειάζεσαι και μια προοπτική. Μια ορατή και καλά προδιαγεγραμμένη προοπτική ευδαιμονίας, βεβαίως!

Αν είναι να ματώνεις για έναν έρωτα, που σκοπό του έχει να σε ρίξει στη μιζέρια, δεν θα πάρω, λες, ευχαριστώ.
Επιλέγεις λοιπόν μοιρολατρικά τον καναπέ σου.
Του λες τα παράπονά σου κι αυτός αδιαφορεί γιατί σε βαριέται, βρε γκρινιάρη!
Σε προτρέπει να πατήσεις το κουμπάκι στο τηλεχειριστήριο για να τον αφήσεις στην ησυχία του.
Μέσα από την οθόνη της τηλεοπτικής σου συσκευής ξεπετιούνται δράκοι, με απαράμιλλα γοητευτικό όμως ροζ χρώμα, που σε παρασύρουν με καλά προμελετημένο τρόπο στα λημέρια τους.
Σου δίνουν και καραμελίτσες.
Κι εσύ υποκύπτεις στα θέλγητρά τους.
Κάπου σ’ αυτό το σημείο έπεσες σε λήθαργο.
Το όραμα
Το όραμα έχει διττή έννοια:
α) Το δια των οφθαλμών ορώμενον, θέαμα.
β) Το εν εκστάσει ή καθ’ ύπνους ορώμενον, οπτασία.
Η πρώτη έννοια δεν θα μας απασχολήσει εδώ. Διότι ακόμη και οι τυφλοί έχουν μάτια και βλέπουν!
«Οσ’ αν λέγωμεν, πανθ’ ορώντα λέξομεν».
Και σε νεοελληνική απόδοση: «όσα θέλουμε να πούμε –καίτοι τυφλοί- θα είναι λέξεις, που θα έχουν μάτια».
Οι τυφλοί ακροάζονται –μέσω του λόγου, των ερτζιανών και της τηλοψίας-και βιώνουν την τρέχουσα και καλπάζουσα εξαθλίωσή του πολιτικού, βιοτικού, και πολιτιστικού τους επιπέδου από το τυραννικό και απολυταρχικό καθεστώς.
Είναι ανάγκη όμως να επικεντρωθούμε στη δεύτερη έννοια του οράματος.
Το όραμα, λοιπόν, ως οπτασία και η οπτασία ως πλάσμα της φαντασίας, που κατέχει την θέση του ορεκτικού στο γεύμα μας!
Τι είναι αυτό που όλοι ανεξαιρέτως επιθυμούμε και οραματιζόμαστε;
Tι είναι αυτό που οργιάζει στη φαντασία μας;
Δεν θα μπορούσα να δω κάτι διαφορετικό, αυθόρμητα και σε πρώτη προσέγγιση, από έναν αστήρευτο κοινό πόθο μέσα μας για ατομική ευδαιμονία με ό,τι αυτή η κατάσταση συνεπάγεται.
Το λήμμα ‘ευ-δαίμων’, κατά την ετυμολογία, είναι σύνθετο:
Εκ του επιρρήματος‘ευ’=καλώς, και του ουσιαστικού ‘δαίμων’=θείος αρωγός. Κατά συνέπειαν ‘ευδαίμων’ ορίζεται ο όλβιος, ο καλότυχος.
Ευδαιμονία λοιπόν είναι εκείνη, η πλήρης θετικών συναισθημάτων κατάσταση, κατά την οποία αισθανόμαστε χαρά, ικανοποίηση, ευτυχία.
Εντούτοις, ακόμη κι αν έχουμε σε ατομικό-προσωπικό επίπεδο ευδαιμονία, τούτη θα είναι βραχύβια και ατελής αν δεν υπάρχει συλλογική ευδαιμονία.
Είναι ευνόητο: Μόνον η συλλογική ευδαιμονία συνεπάγεται την προσωπική ευδαιμονία.
Δεν γίνεται να ευδαιμονώ μόνη-μόνος όταν όλοι οι συμπολίτες μου δυστυχούν.
Το όραμα εκ των πραγμάτων επεκτείνεται.
Με μια κιμωλία σχεδιάζουμε στον μαυροπίνακα ένα κύκλο. Μέσα στον κύκλο αποτυπώνουμε εκατομμύρια τελίτσες:
Τα μόρια του ελληνικού μας έθους και έθνους, εσύ συνελληνίδα και συνέλληνα και όλοι μαζί αγκαλιασμένοι εν ευδαιμονία.
Ερως πολιτικός μας εκτινάσσει από τον καναπέ μας!

 

Ο εχθρός
Σύμφωνα με τον Σόλωνα, ο ορισμός της ελευθερίας είναι «το ευθύνειν και το ελέγχειν των πολιτών και της πολιτείας».
Αθροιστικά μπορούμε να το εκλάβουμε ως: προσωπικόν ευθύνειν και ελέγχειν + κοινωνικόν ευθύνειν και ελέγχειν + πολιτικόν ευθύνειν και ελέγχειν.
Συνάδει τέλεια έτσι και σχετίζεται με την έννοια της καθολικής ελευθερίας, που επίσης αθροιστικά εκλαμβάνεται ως: προσωπική ελευθερία + κοινωνική ελευθερία + πολιτική ελευθερία. Κάπου εκεί μέσα εισχωρεί και η οικονομική μας ελευθερία, σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο, οδηγώντας μας στο απολύτως μοναδικό κριτήριο που καθοδηγεί ό,τι πράττουμε ή δεν πράττουμε, είτε προσωπικά είτε συλλογικά.
Ποιό ‘ευθύνειν’ και ποιό ‘ελέγχειν’ βιώνουμε σήμερα και ποιά ελευθερία;
Ποιά προσωπική ελευθερία ή κοινωνική ελευθερία ή πολιτική ελευθερία
μπορούμε να απολαμβάνουμε με το υπάρχον στυγνά απολυταρχικό, ολιγαρχικό καθεστώς, που επιβάλλει τις ορέξεις του προς ίδιον αποκλειστικώς, μόνον ίδιον όφελος;
Το τελευταίο μέρος του πολέμου του μασκοφόρου εχθρού ξεκίνησε με ένα γαϊτανάκι από διαδοχικά σοκ στον καλοβολεμένο στον καναπέ του ελληνικό λαό.
Τα σχέδια όμως αυτού του εξαντλητικού πολέμου καταστρώθηκαν πολλά χρόνια πριν και υλοποιούντο αργά αλλά σταθερά.
Το σαθρό και άθλιο πολιτικό καθεστώς της άρδην ανθελληνικής, από τον Ιωάννη Κωλέττη και τον Βαυαρό Οθωνα ξενόφερτης και στυγνά τυραννικής κομματοκρατίας κατακερματίζει την κάθε συλλογική μας προσπάθεια για την
ανάπλαση της ελληνικής μας πολιτικής κοινωνίας, όπως και την κάθε συλλογική μας προσπάθεια για την επανόρθωση της ελληνικής μας πολιτείας.
Οι εντολοδόχοι πολιτικάντηδες περιφέρουν τα σαρκία τους με μόνο σκοπό να κατακομματιάζουν τα δικά μας.
Ένα μικρό οδοιπορικό στην νεώτερη ιστορία μας είναι αρκετό για να εμφανιστεί μπροστά στα μάτια μας η εικόνα αυτού του δολίου σχεδίου.
Ο πόλεμος δεν είναι οικονομικός, όπως θέλουν να μας τον παρουσιάσουν!
Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει υπονομευθεί σε όλο του το εύρος και σε όλα του τα σημεία.
Το Σύνταγμα παραβιάζεται κατ’ εξακολούθησιν.
Οι κυβερνήσεις-μαριονέτες των μνημονίων έχουν υποταγεί πλήρως στους εκπροσώπους των δυνάμεων κατοχής με εντολή τον αφανισμό του ελληνικού έθους και έθνους. Ο χρηματοπιστωτικός ανελέητος ολοκληρωτισμός επελαύνει ως ο νέος δικτάτωρ και καταπατά κάθε ανθρώπινη αξία.
Εχουν το θράσος να μας κατηγορούν ως οκνηρούς, αμόρφωτους και απατεώνες.
Η τακτική του ‘σοκ-και-δέος’ σε όλο της το μεγαλείο!
Καθόλου τυχαίο που αυτός ο παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε από την Ελλάδα.
Είναι το ελληνικό μας έθος και έθνος, που τους τρομάζει και τους ταράζει.
Η απαράμιλλη σπίθα του ελληνικού μας διαχρονικού πολιτισμού!
Είναι ο Θερσίτης, που στην Ιλιάδα του Ομήρου, [(< θέρσος (θάρρος) + ἰταμεύομαι (προκαλώ, γίνομαι θρασύς, αυθαδιάζω), αυτός που έχει το θάρρος να προκαλεί, ο θρασύς] είχε το θράσος, αυτός ο κακομούτσουνος, αλλοίθωρος, κουτσός, να περιγελάσει τον Αχιλλέα!
Είναι το μοναδικό στον πλανήτη D.N.A. μας, που όμοιο του σε ποιότητα δεν υπάρχει!
Ο αιώνιος φθόνος και το μίσος για την αδιαμφισβήτητη υπεροχή μας, οδηγεί τον εχθρό στη μεθοδευμένη εξόντωσή μας.
Ποιος είναι λοιπόν ο εχθρός;
Εδώ θα δώσω τον λόγο στον Πρόεδρο του ΕΙ-ΕΝD, dr Εμμανουήλ Λαμπράκη για την αποκάλυψη:
«Η ομάδα των Χαζάρων κατέχουν το 92% των θέσεων εξουσίας στη γή. Πώς είναι δυνατόν αυτή η μεγάλη μειονότης του ανθρωπίνου γένους να κρατά τις τύχες όλου του κόσμου. Το έχουνε πετύχει με ένα πολύ απλό σύστημα. Ένα σύστημα δέκα τραπεζών. Το 52% των μετοχών αυτών των τραπεζών ανοίκει στην οικογένεια Ρόθτσάϊλντ. Οι υπόλοιποι είναι Ρόκεφέλερς η οικογέκεια Μέλον η οικογένεια Σήφ, η οικογένεια Οπενχάϊμερ, η οικογένεια Ντιμέντιτσι. Συνολικά αυτές οι δέκα οικογένειες κατέχουν όλο το τραπεζικό σύστημα της Γής! Δικιά τους είναι η B.I.S., η παγκόσμια τράπεζα, το Δ.Ν.Τ. Δική τους η τράπεζα της Ελλάδος, Η Εθνική Τράπεζα, η Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης, η Κεντρική της Γαλλίας. Σε όλα τα κράτη στον κόσμο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι κεντρικές τράπεζες εκείνων των κρατών είναι ιδιοκτησία Ρόθτσάϊλντ κλπ.»
Θα επιτρέψουμε τελικά σε 10 οικογένειες χαζαροτραπεζιτών και τις συμμορίες τους, να μας εμφυτεύσουν καλπάζουσας μορφής κακοήθεις όγκους,
προξενώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στα ζωτικά εσωτερικά μας όργανα, που θα καταστήσουν αναπόφευκτο τον θάνατό μας;

Ο Ηγέτης
Η εξάρτηση είναι, ως γνωστόν, ένας πολύ κακός σύμβουλος.
Όλα τα πονήματα της επιστήμης της σύγχρονης Ψυχολογίας, το επιβεβαιώνουν ρητώς.
Ο Ηγέτης που ψάχνεις είναι μια εξάρτηση!
Προβάλλεις τις επιθυμίες σου, τους στόχους και τα οράματά σου σε μια μαριονέτα, που νομίζεις ότι εσύ κινείς τα νήματά της και περιμένεις ν’ αδράξεις, μέσω των κινήσεών της, την επιβεβαίωση της ‘καλής’ επιλογής σου.
Νά ’σαι σίγουρη-ος ότι δεν θα σου φτάσει αυτή η ζωή να περιμένεις….
Πώς θα μπορούσε ένας άλλος, εκτός από εσένα τον ίδιο, να γνωρίζει τις επιθυμίες σου, τις προτιμήσεις σου, τον τρόπο εκφράσεώς τους;
Kαι αν σε κάποιον απονείμεις τον τίτλο του Ηγέτη, επειδή σε μάγεψε ο λόγος του ή η μορφή του, εξακολουθείς να είσαι ακόμη τόσο αφελής, μετά την εξαθλίωσή σου από τους σύγχρονους πολιτικάντηδες, να πιστεύεις ότι θα υλοποιήσει όσα σου υποσχέθηκε;
Ψάχνεις ακόμη για μία ή έναν πολιτικό Ηγέτη;
Κοίταξε μέσα σ’ ένα κάτοπτρο και να, εμπρός σου αποκαλύπτεται η/ο Ηγέτης, που ψάχνεις να βρεις, ως ένα μόριον της συλλογικότητος, που αποτελεί η ελληνική μας πολιτική κοινωνία.
Ηγεσία σημαίνει Αλληλεξάρτηση: Ένα σώμα, μια ψυχή, ελληνίδες και έλληνες ενεργοί πολίτες. Είναι η αντίληψη του ότι «Μαζί μπορούμε ακόμη και αυτό, που φαντάζει ουτοπία! Επειδή μαζί μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα από ό,τι ο κάθε ένας μας ξεχωριστά».
Είναι θέμα θεμελιακής αλλαγής από την αντίληψη του «Για ότι μου συμβαίνει φταίει κάτι ή κάποιος άλλος».
Μ’ ένα κλικ μεταβαίνουμε από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία!
Από την αντίληψη «η δική μου ύπαρξη, επιτυχία, ευδαιμονία βασίζεται σε άλλους ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις, στην αντίληψη «εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη και επομένως κάνω κάτι γι’ αυτό που μου αρέσει ή δεν μου αρέσει, που με ωφελεί ή δεν με ωφελεί».
Μόνον από την βούλησή σου εξαρτάται αν θέλεις να είσαι ΕΣΥ ο Ηγέτης σου!
Μπορείς να μη συμφωνήσεις με τον πρόγονό μας τον Αριστοτέλη τον Σταγειρίτη ;
Δημοκρατία δ’ εστίν όταν ή (είναι) κύριον το πλήθος).
Δημοκρατικόν έστι το κληρωτάς είναι τας αρχάς.
Δις τον αυτόν μη άρχειν, προ του πάντας εξελθείν.
Η προοπτική
Όσο κι αν ακούγεται ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μέσα σ’ αυτό το πεδίο της ανελέητης άνισης μάχης, υπάρχει η λύση για την ανάκαμψη της οικονομίας και την επανόρθωση της ελληνικής μας πολιτείας.
Χωρίς δόγμα, χωρίς κόμμα, χωρίς χρώμα!
Ωστόσο πρέπει να το θελήσεις να σωθείς και να σώσεις την οικογένειά σου και την χώρα σου. Εσύ και μόνον εσύ αποφασίζεις!
Την προοπτική σου την δίνουν σήμερα ο΄Ελλην Αρτέμης Σώρρας και ο συμβουλευτικός οργανισμός ΕΙ-ΕΝD που διατίθενται να εξαγοράσουν όλο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας και να προσφέρουν και χρήματα για ανάπτυξη.
Ληξιπρόσθεσμα ομόλογα ΑΑΑ του αμερικανικού δημοσίου αξίας 600 δισεκατομμυρίων $ έχουν ήδη κατατεθεί σε λογαριασμό με δικαιούχο την Ελληνική Δημοκρατία και 50 δισεκατομμύρια $ με δικαιούχο την Κυπριακή Δημοκρατία, σε τράπεζες του Τορόντο και Οντάριο του Καναδά αντίστοιχα.
Είναι ήδη δικά σου! Και δεν είναι τα μόνα εργαλεία χρηματιστικής που προσφέρουν ο Αρτέμης Σώρρας και ο EI-END.
Αν λοιπόν βαρέθηκες την ακαμψία σου, αν αγανάκτησες με τους εκκολαπτόμενους ένθεν κακείθεν Σουλεϊμάν και αν αποφάσισες να πετάξεις το τηλεχειριστήριο της τηλεαποβλάκωσής σου,
ήρθε η ώρα Ελληνίδα και Έλληνα να ξεκινήσεις την δράση, με πρώτο βήμα σου την ενημέρωση από έγκυρες πηγές, από την ίδια τη πηγή!
«Μάθε, σκέψου, κρίνε!»: Αυτό λαλεί με γνήσια ελληνική φωνή ο Αντιπρόεδρος του ΕΙ-ΕΝD, dr Νίκος Γεωργαντζάς.
http://tonoikaipnevmata.wordpress.com/tag/georgantzas/
Και μην ξεχνάς:
"το σιωπάν δοκεί συναινείν".
*Το κείμενο είναι της  Βάσιας Ζαριφοπούλου (alias Vassia Zarif) που γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι ζωγράφος, πτυχιούχος της Académie Royale des Beaux-Arts de Bruxelles.