Οι αδερφοφάδες..

"Πόλεμος ἀκατάπαυτος μὲ τὸ Θεό, μὲ τοὺς ἀγέρηδες, μὲ τὸ χιόνι, μὲ τὸ θάνατο εἶναι ἡ ζωή τους· 
γι’ αὐτό, ὅταν πλάκωσε ὁ ἀδερφοσκοτωμός, δὲν ξαφνιάστηκαν οἱ Καστελιανοί, δὲν τρόμαξαν, δὲν ἄλλαξαν συνήθειες· ...
μονάχα ὅ,τι ὣς τότε κουφόβραζε μέσα τους, βουβὸ κι ἀφανέρωτο, ξεσποῦσε τώρα κι αυθαδίαζε λεύτερο· 
τινάχτηκε ἀπὸ τὰ στήθια τους ἀχαλίνωτη ἡ ἀρχέγονη λαχτάρα τοῦ ἀνθρώπου νὰ σκοτώσει. 
Καθένας εἶχε κι ἕνα γείτονα ἢ κι ἕνα φίλο ἀκόμα ἢ κι ἀδερφό, ποὺ τὸν μισοῦσε, χρόνια, χωρὶς ἀφορμή, κάποτε χωρὶς κι ὁ ἴδιος νὰ τὸ ξέρει, στέρνιαζε χρόνια τὸ μίσος καὶ δὲν ἔβρισκε κανάλι νὰ βγεῖ· 
καὶ τώρα, νά, ξαφνικὰ τοὺς μοίραζαν τουφέκια καὶ χεροβομβίδες, ἀνέμιζαν ἀπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους οἱ τρισεύγενες σημαῖες, τοὺς ξόρκιζαν οἱ παπάδες, οἱ γαλονάδες, οἱ γαζεταζῆδες, νὰ σκοτώσουν τὸ γείτονα καὶ τὸ φίλο καὶ τὸν ἀδερφὸ — ἔτσι μονάχα, τοὺς φώναζαν, ἡ πίστη κι ἡ πατρίδα θὰ σωθοῦν. 
Ὁ φόνος, ἡ παμπάλαιη ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου, ἔπαιρνε ἕνα ὑψηλὸ μυστικὸ νόημα, κι ἄρχισε τὸ ἀδερφοκυνηγητό."
 
Νίκου Καζαντζάκη, ΟΙ ΑΔΕΡΦΟΦΑΔΕΣ