Ω, ψυχή μου, σε ξεκαθάρισα απ' όλες τις γωνίες και βούρτσισα από πάνω σου τη σκόνη, τις αράχνες και το λυκόφωτο...
Ω, ψυχή μου, έπλυνα τις μικροντροπές και τις απόμερες αρετές από πάνω σου και σ' έπεισα να στέκεσαι γυμνή μπρος στα μάτια του ήλιου.
Με την καταιγίδα που ονομάζεται «πνεύμα» φύσηξα πάνω απ' τη φουρτουνιασμένη σου θάλασσα· φύσηξα κι έδιωξα όλα τα σύννεφα, σκότωσα ακόμη κι αυτό το φονικό πουλί που το λένε «αμαρτία».
Ω, ψυχή μου, σου 'δωσα το δικαίωμα να λες Όχι, σαν την καταιγίδα και να λες Ναι, όπως ο ανοιχτός ουρανός λέει Ναι: τώρα, σιωπηλή σαν το φως στέκεσαι και περνάς μέσ' από τις καταιγίδες της άρνησης.
Ω, ψυχή μου, πήρα από σένα όλη την υπακοή, το γονάτισμα και τη δουλοπρέπεια, κι εγώ ο ίδιος σ' ονομάτισα «Ξεπέρασμα της Ανάγκης» και «Πεπρωμένο».
Ω, ψυχή μου, έδωσα στη γης σου, όλη τη σοφία για να πιει, όλα τα καινούρια κρασιά κι ακόμη όλα τα αμνημόνευτα αρχαία κρασιά, τα δυνατά της σοφίας.
Ω, ψυχή μου, ξέχυσα πάνω σου τον κάθε ήλιο και την κάθε νύχτα και την κάθε σιωπή και την κάθε προσδοκία: - και μου μεγάλωσες έτσι σαν κληματαριά και σαν αμπέλι.
Ω, ψυχή μου, τώρα στέκεις υπεράφθονη και βαριά, σαν κληματαριά με φουσκωτά βυζιά και πυκνοτσάμπουρα χρυσοκαφετιά σταφύλια:
ολόγιομη και βαριά απ' την ευτυχία σου, ετοιμόγεννη από πλούτο κι ωστόσο ντροπαλή εξαιτίας της εγκυμοσύνης σου.
Ω, ψυχή μου, τώρα δεν υπάρχει πουθενά μια ψυχή πιο αξιαγάπητη και πιο καμπυλωτή και πλατεμένη! Που αλλού θα μπορούσαν παρελθόν και μέλλον να 'ναι πιο κοντά μαζί, απ' όσο μαζί σου;"
Φρίντριχ Νίτσε (Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα) [Μ3, Για τη Μεγάλη Προσδοκία]
Ειδωλολατρικές σαχλαμάρες! Θα πεθάνετε μουνόπανα!
ΑπάντησηΔιαγραφή