ΘΕΟΣ ΚΑΒΕΙΡΟΣ: Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Σήμερα στην πόλη της Θεσσαλονίκης γιορτάζεται ο πολιούχος Δημήτριος, άγιος της χριστιανικής πίστης.

Στην πόλη που πολλοί ονομάζουν Μάνα, γιατί αγκάλιασε όλους τους κατατρεγμένους, μόνους και φτωχούς, μια πόλη που πολιορκήθηκε και βάφτηκε με αίμα ανά τους αιώνες από τους βάρβαρους εποικιστες, τιμήθηκε, έλαμψε και τάχθηκε υπέρ Θεσσαλονικέων σε κάθε μάχη και σε κάθε κίνδυνο της πόλης, ο θεός Κάβειρος. Ο πρώτος πραγματικός πολιούχος θεός από κτίσεως της Θεσσαλονίκης όπου οι κάτοικοι της λάτρευαν τον Κάβειρο ως τον «αγιώτατον πάτριον θεόν».
Ας πάμε όμως να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ιστορίας μας.

ΘΕΑ ΕΥΝΟΜΙΑ: Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΝΟΥ

Η θεά Ευνομία είναι η θεά του νόμου, της σωστής και δίκαιας διακυβέρνησης των πόλεων. Εκπροσωπεί την ύπαρξη δίκαιων νόμων και η ορθή εφαρμογή τους. Είναι κόρη του Δία και της Θέμιδας και ανήκει στην δεύτερη γενιά των Ωρών μαζί με τις αδελφές της Δίκη και Ειρήνη.

Πως όμως ερμηνεύεται η θεία φύση της στην εδώ δημιουργία και κατά πόσο το ανθρώπινο γένος συνδέεται ακόμα με την ιδιότητα της Ευ-νομιας στις μέρες μας;
Ας πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι του Μύθου και της ιστορίας μας.

ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ

«Ουδέν γλύκιον πατρίδος»

«Τίποτε πιο γλυκό απ’ την πατρίδα»
                             Ομήρου Οδύσσεια

Όσοι βρέθηκαν σε βάρβαρους τόπους, μακριά από την μητέρα Ελλάδα, το σαράκι που τους έτρωγε ήταν η επιστροφή στα χώματα της. Η Νοσταλγία ήταν η δύναμη της επιστροφής στην αγκαλιά της. Η Νοσταλγία προέρχεται από τον «Νόστο» , την επιστροφή στην πατρίδα και το «Άλγος» που σημαίνει τον ψυχικό πόνο που γεννάει η προσμονή, η λαχτάρα της επιστροφής στην πατρίδα.
Αυτή η δύναμη, αυτός ο πόνος και η προσμονή ονομάζεται «Νόστιμον ἦμαρ». Αυτή η δύναμη ώθησε τον Οδυσσέα να βρει τον δρόμο της επιστροφής.
Η νοσταλγία ωθεί τους Έλληνες να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Στα χώματα της. Με ό,ποιο κόστος.
Ο Οδυσσέας ας μην ξεχνάμε απαρνείται ακόμα και την αθανασία για χάρη του νόστου του. Τι είναι όμως το «Νόστιμον ἦμαρ»;
Ας πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ιστορίας μας.

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΣΣΟΙ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ

Οδεύοντας προς την εικονική πραγματικότητα όπου ο παράγων άνθρωπος όπως τον ξέρουμε ως έλλογη ενεργό προσωπικότητα θα χαθεί ολοσχερώς, παραπονούμεθα έντονα και επιζητούμε το ανθρωποκεντρικό μοντέλο. Δυστυχώς ακόμη και οι πιο μισητοί σε εμάς άνθρωποι οι οποίοι κινούν νήματα σε παγκόσμιο βάση είναι αυτοί οι οποίοι χωρίς καν να το ξέρουν ωθούν την οντική κίνηση προς τις επόμενες απελεύθερες κινήσεις της.

Όλοι είναι και είμαστε πεσσοί του Όντος. Όλοι.

ΔΕΙΜΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ: ΟΙ ΗΝΙΟΧΟΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ

Όλη η ανθρωπότητα έχει κυλιστεί στην σκόνη και την λάσπη του φόβου και του τρόμου. Η μάχη αυτή είναι από τις πιο απάνθρωπες που έχει δώσει το ανθρώπινο γένος. Τα όπλα είναι φτιαγμένα μόνο για επίθεση και όχι για άμυνα.

ΚΥΔΟΙΜΟΣ: Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΤΟΥ ΘΟΡΥΒΟΥ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ

«Τρώων δὲ κλαγγή τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμός».

                                                                        Ιλιάδα
Γύρω από τον θεό Άρη βρίσκεται ορισμένος αριθμός θεοτήτων δευτερευόντων, οι οποίοι προσωποποιούν όπως αυτός τον πόλεμο. Θεωρούνται απαραίτητοι και τον συνοδεύουν στο πεδίο της μάχης. Ένας από αυτούς τους συνοδούς είναι και ο Κυδοιμός.

ΚΑΛΟΥΝΤΙ ΠΕΙΣΘΩΜΕΝ

Γιατί εκείνος που είναι ο μόνος ά φ θ α ρ τ ο ς δεν δέχεται φ θ α ρ τ ό ύμνο. Ας μην ελπίζουμε, λοιπόν, ότι θα πείσουμε τον δεσπότη των αληθινών λόγων μέσω μιας κ ε ν ή ς καταιγίδας ρημάτων, ούτε με την
φ α ν τ α σ ί α των θεουργιών που έχουν στολιστεί με τέχνη. Αυτόν τον ύμνο, λοιπόν, ας αφιερώσουμε στον θεό: