Κι έστρεψα την πλάτη μου στους ηγεμόνες

"Η ζωή είναι μια πηγή απόλαυσης· εκεί όμως που από την ίδια πηγή πίνει κι ο όχλος τα πηγάδια δηλητηριάζονται.

Η τελευταία φορά που οι Έλληνες γευμάτισαν στο ίδιο τραπέζι με τους θεούς.

26 χρονών ο παππούς γύρισε από το Αλβανικό μέτωπο με τα πόδια, κουβαλώντας μες τα χιόνια ένα παλικάρι στις πλάτες του, που είχε αποκάμει από τις κακουχίες και που ήταν από το ίδιο χωριό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Έλληνες στρατιώτες χορεύουν γύρω από ένα κανόνι, σε μια μικρή παύση, όταν γυναίκα της Πίνδου τους πηγαίνει προμήθειες.

Σαν βασιλιάς μοιάζω τώρα, ενώ τότε σαφώς ήμουν δούλος

Ο δε Καλλίας «Χαρμίδη» είπε, «σειρά σου τώρα να μας πεις γιατί καμαρώνεις τόσο για τη φτώχεια σου». «Καλά λοιπόν» είπε εκείνος. «Όλοι το παραδέχονται ότι είναι προτιμότερο να έχεις θάρρος παρά να φοβάσαι και να είσαι ελεύθερος παρά να είσαι δούλος, να σε υπηρετούν παρά να υπηρετείς και να σε εμπιστεύεται η πατρίδα παρά να σε υποπτεύεται.

Ο Νόστος είναι ο Πατήρ του Λόγου

Ο Νόστος είναι ο Πατήρ του Λόγου, ο Όμηρος λοιπόν είναι ο γεννήτωρ του Λόγου. Ο Οδυσσέας ομιλεί στους Φαίακες, λέγοντάς τους τις περιπέτειές του.

Ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν εκείνα για τα οποία έχει φροντίσει

Κενότητα των επιδείξεων, δράματα επί σκηνής, ποίμνια, αγέλες, κονταροκτυπήματα,

Ανάπηροι για πολύ

Υπήρχε μια εποχή που σκαρφαλώναμε. Σε δέντρα, σε τοίχους, όπου μπορούσε να φτάσει η φαντασία μας. Και σκαρφαλώναμε όλα τα παιδιά μαζί! Βοηθώντας το ένα το άλλο και πάντα ενθαρρύναμε το λιγότερο θαρρετό και αδύναμο παιδί. Του απλώναμε όλοι το χέρι.

Η οντολογία της φράσεως "γνώθι σαυτόν"

Η περίφημος φράσις "γνώθι σαυτόν" αναπαύεται στους κόλπους του Θεού του Φωτός Απόλλωνος, ούσα μία εκ των Δελφικών παραγγελμάτων. Αυτό και μόνον την καθιστά σημαντική διότι έχει να κάνει με την όλη συμπαντική σκέψη και ροή η οποία ανεδύετο από τους χώρους του ομφαλού της Γης, εκεί όπου ο Ουρανός γλυκά φιλούσε τη Γαία και της μετέφερε πληθώρα οντικών τρόπων και διεξόδων.

Η Πανδώρα ή η επινόηση της γυναίκας

Βεβαίως, οι άνθρωποι διαθέτουν πια τον πολιτισμό, ο Προμη­θέας τούς πρόσφερε όλες τις τεχνικές. Προτού παρέμβει, ζούσαν σαν τα μυρμήγκια μέσα στις σπηλιές, κοίταζαν χωρίς να βλέπουν, άκουγαν χωρίς να εννοούν, ήταν ένα τίποτα και στη συνέχεια έγιναν, χάρη ο αυτόν, πλάσματα πολιτισμένα, διαφορετικά από τα ζώα και διαφορετικά από τους θεούς. Ο αγώ­νας, όμως, ανάμεσα στο Δία και στον Προμηθέα για τα πρω­τεία της πανουργίας δεν έχει λήξει ακόμα. Ο Δίας έκρυψε τη φωτιά, ο Προμηθέας την έκλεψε ο Δίας έκρυψε το σιτάρι, οι άνθρωποι μοχθούν για να βγάλουν το ψωμί τους.

Δυνατότερος από κάθε στρατό, είναι ο άνδρας που διαχειρίζεται την ισχύ που κατοικεί μέσα του

Μια φορά και έναν καιρό, μια θρησκεία που γέμιζε τις καρδιές των ανθρώπων με ενοχές για την ύπαρξή τους, που έδινε ελπίδες για δικαίωση σε μία άλλη ζωή, που φρόντισε να εξαφανίσει κάθε αγάπη για την ανθρώπινη φύση και να δαιμονοποιήσει την χαρά και τον έρωτα, άρχισε να εξαπλώνεται βίαια και να καταστρέφει ναούς και θεούς που οι άνθρωποι επί αιώνες πίστευαν και τιμούσαν. Έτσι, όπως πέρασε αυτή η λαίλαπα και από την χώρα του φωτός, την Ελλάδα, και ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμά της, άρχισε να κατακτά και την Ευρώπη .
Στο παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Wulf Sörensen με τίτλο Η Φωνή των Προγόνων θα διαβάσουμε την αγωνία του συγγραφέα για το σβήσιμο από την μνήμη του λαού των παλιών θεών του Βορρά.

Σε φοβάμαι ανθρωπάκο

Γι'αυτό σου λέω: «Εσύ μονάχα μπορείς να γίνεις ελευθερωτής του εαυτού σου!»
Σ' αυτό το σημείο ΔΙΣΤΆΖΩ. ΙΣΧΥΡΊΖΟΜΑΙ πως αγωνίζομαι για την αλήθεια και την αγνότητα.
Όμως, ενώ αποφάσισα να σου πω την αλήθεια για τον εαυτό σου, τώρα διστάζω.

Όμως εσύ ανθρωπάκο δεν θέλεις να γίνεις αετός, γι' αυτό σε καταβροχθίζουν οι γύπες

Τα συγγράμματα που ξεσκεπάζουν την ψυχολογία των δούλων και την αυτοκαταστροφική φύση αυτών, σπάνια διαβάζονται από την μάζα. Ακόμη πιο σπάνια κατανοούνται. Και σπάνια αυτή τα αποδέχεται.
Διαβάζονται και μελετιούνται όμως από τους εξουσιαστές σου και τους σωτήρες σου.
Πρώην ανθρωπάκια σαν εσένα που ο φόβος σου τους ψήλωσε.
Όλοι φωνάζουν για την αλήθεια και την δικαιοσύνη, όμως κανείς δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη που επιφέρουν οι έννοιες αυτές.
Ακόμη πιο συχνό φαινόμενο είναι πως, όλοι έχουν δίκιο και πως ανήκουν στο σωστό στρατόπεδο.
Όμως αν ανήκεις σε στρατόπεδο να είσαι έτοιμος για πόλεμο.
Και δεν είσαι.
Μη διαβάσεις αυτό το βιβλίο ποτέ.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΙ

 
Σήμερα, θα ήταν πολύ δύσκολο το να μπορέσουμε να γίνουμε αυτό που ήταν, κάποτε, εκείνοι (πρόγονοι). Είχαν μια πολύ στενή σχέση με τον Πατέρα-Όλων, και δεν τους ήταν απαραίτητο να επικαλεστούν ΜΕΣΆΖΟΝΤΕΣ με φωτοστέφανα, όποτε επιθυμούσαν να του μιλήσουν.

Δύο σάκους

Πάντα επίκαιρος ο μυθοποιός Αίσωπος.

Αγάπα τον άνθρωπο

 «Αγάπα τον άνθρωπο όχι από δεοντολογία ή κατ’ επιταγή.  Αγάπα τον άνθρωπο αδιαφορών αν αυτός σε αγαπά, σε μισεί ή σε περιφρονεί.
Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου να βλέπεις επαναλαμβανόμενη την δική σου υπόσταση.
Σεβάσου πάντοτε οποιονδήποτε άνθρωπο, αγαθό ή κακό, πεπαιδευμένο ή άξεστο, γιατί είναι μια αξία της Φύσεως που εργάσθηκε επί πολλούς αιώνες για την ανθρώπινη οντότητα. Η οντότητα αυτή έχει λανθάνοντες τους Νόμους της αρετής και της Σοφίας.

Υπάρχει μονάχα μία για καθέναν

Υπάρχουν δύο ειδών γυναίκες: η σαγηνεύτρα, που θέλει να συνεχίσει να χορεύει εξωτερικά, ώστε να φαντάζεται πως είναι αληθινή και με ψυχή, δελεάζοντας τον πολεμιστή με σκοπό να τον βεβηλώσει, κι εκείνη που τοποθετεί την αιωνιότητα της στα χέρια του αγαπημένου της, που πεθαίνει ώστε αυτός να ζήσει, πιστεύει σε αυτόν με πίστη και αγάπη, φαντάζοντας ότι αν εκείνος ανακτήσει την αιωνιότητα του, εκείνος θα καταστήσει κι Αυτήν, επίσης, αθάνατη.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ

 Τίνων γιοι και κόρες άραγε να είμαστε; Θεών; ημίθεων; ηρώων; ή κοινών θνητών;
Είμαστε παιδιά του Νάρκισσου; τότε να περιμένουμε τα νερά του ποταμού της θλίψης σύντομα να πνίξουν εμάς και το είδωλο μας.

Δία, δότη όλων των χαρισμάτων, το σχέδιο δώσε να γνωρίζουμε

"Των αθανάτων ενδοξότερε, πολυώνυμε, αιώνια πανίσχυρε, Δία, της φύσης πρώτη αρχή, που κυβερνάς τα πάντα με το νόμο σου, χαίρε! Δίκαιο είναι όλοι οι θνητοί να προσφωνούν εσένα.

ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Μία από τις λέξεις που βρίσκεται στο επίκεντρο της εποχής μας είναι η λέξη ΠΑΝΔΗΜΙΑ.
Όμως κάποτε, όταν ακόμα θεοί και άνθρωποι συμπορεύονταν μέσα στο μυθολογικό καύσωνα, αυτό της θείας ελληνικής λατρείας των Ελλήνων θεών, η λέξη δήλωνε την ΕΞΑΠΛΩΣΗ σε όλους τους δήμους- πόλεις, του ΈΡΩΤΑ, ως ΚΙΝΗΤΉΡΙΑ ΔΎΝΑΜΗ της ΖΩΉΣ.