Ήσαν ανήθικοι οι θεοί των Ελλήνων;

Ήσαν ανήθικοι οι θεοί των Ελλήνων;
Ας αρχίσουμε αυτή τη εργασία μας αναφέροντας ένα αυτονόητο επιχείρημα σχετικά πάντα με το θέμα μας: Το να αποκαλεί κανείς τους θεούς των Ελλήνων ανήθικους αποτελεί απλά λογικό λάθος και παραλογισμό, διότι προσάπτει στις θείες οντότητες των Πατέρων μας μία έννοια ανύπαρκτη κατά την εποχή όπου παρεδόθη το Ολύμπιον Πάνθεον. Ομοιάζει η όλη ιστορία σαν να ισχυριζόμαστε ότι οι Έλληνες ήταν υποανάπτυκτοι επειδή δεν είχαν κινητά τηλέφωνα. Κανείς και τίποτε δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί σε σχέση με κάτι το οποίο εμφανίσθηκε πολύ μετέπειτα. Εξάλλου και η ηθική των μονοθεϊστών μεταβάλλεται εάν θυμηθούμε τις δύο γυναίκες του Αβραάμ κάτι που έπειτα στην καινή διαθήκη απετέλεσε αμαρτία.

«Ζήσαμε καλή ζωή, ε Βίκυ;»

Όπως  ο περισσότερος κόσμος, έτσι και εγώ είχα κάποτε έναν αδερφό. Τον Παντέλο. Το καλοκαίρι του 2018 ο Παντελής έφυγε για κείνο το περίεργο ταξίδι που δεν έχει γυρισμό. Αν και στο μπλογκ ετούτο βάζω ότι αφορά το ελληνικό θαύμα, ένιωσα την ανάγκη, να σας συστήσω τον αδερφό μου. Λένε πως υπάρχει ένας μαγικός τόπος που τα παιδιά ποτέ δεν μεγαλώνουν, ποτέ δεν γίνονται ενήλικες και ζούνε στην χώρα του ΠΟΤΕ. Εκεί λέει το παραμύθι πως βρίσκεται και ο Πήτερ-Παν με τα φιλαράκια του. Εκεί θαρρώ πως βρίσκεται πλέον και ο Παντέλος.
Περίεργο να εύχομαι κάτι τέτοιο ε;

Ας πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι ενός ακόμη νήματος που ήλθε, είδε και απήλθε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όταν η εθνική ομοψυχία συναντά την εθνική ωμοφαγία

Βέβαια, υπάρχει και η περίφημη «ομοψυχία των Ελλή­νων στις δύσκολες στιγμές». Υπάρχει όντως. Αλλά ξέρε­τε γιατί;
Διότι δε θα θέλαμε να χάσουμε τη δυνατότη­τα να παραμείνουμε απατεώνες, φοροφυγάδες, παρατραπεζίτες, παρακρατικοί, μαυραγορίτες, και άλλα τέ­τοια πολλά που συναποτελούν το «δαιμόνιο της φυλής» -κι αποτελούν το δαίμονά μας.

Τα πάντα είναι ίδια και όχι ίδια

Οι ιδιότητες του πυρός και του ύδατος είναι οι εξής: του πυρός η θερμότητα και η ξηρότητα, του ύδατος η ψυχρότητα και η υγρότητα.

Οι αφιλοσόφητες ψυχές έσπευσαν να επιλέξουν βίους ένδοξους

Επτά ημέρες έμειναν οι ψυχές στο λιβάδι και την όγδοη πορεύτηκαν σε ένα τόπο, όπου έβλεπαν ένα φως σαν ουράνιο τόξο, αλλά πολύ λαμπρότερο και καθαρότερο.