Οι λόγοι περί Αρετής και Κακίας εξαρτώνται από τους λόγους περί ψυχής.

 «Οι λόγοι περί Αρετής και Κακίας εξαρτώνται από τους λόγους περί ψυχής. Όταν η άλογη ψυχή εισέλθει στα σώματα, ευθύς προκαλεί θυμό και επιθυμία, ενώ η λογική ψυχή στέκεται επάνω από αυτά διαχωρίζοντας την ψυχή σε τρία μέρη στο λογικό, στο θυμοειδές και στο επιθυμητικό.
   Αρετή του λογικού είναι η φρόνηση, του θυμοειδούς η ανδρεία, του επιθυμητικού η σωφροσύνη, και όλης της ψυχής η δικαιοσύνη.
Πρέπει, λοιπόν, το λογικό μέρος να κρίνει τα δέοντα, το θυμοειδές να πειθαρχεί στο λογικό και να διακρίνει τα πρέποντα δεινά, και το επιθυμητικό να επιδιώκει όχι εκείνο που φαίνεται ευχάριστο, αλλά εκείνο που είναι λογικά ευχάριστο. Αν αυτά συμβαίνουν έτσι, ο βίος γίνεται δίκαιος, επειδή η δικαιοσύνη που αφορά τις ανάγκες της ζωής αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της Αρετής, και γι’ αυτό στους ανθρώπους, που έχουν παιδεία, μπορούμε να δούμε όλες τις αρετές, ενώ στους απαίδευτους βλέπουμε κάποιον που είναι ανδρείος αλλά και άδικος, κάποιον άλλον που είναι σώφρων αλλά και ανόητος, και άλλον που είναι φρόνιμος αλλά και ακόλαστος, ιδιότητες που δεν ταιριάζει ούτε να τις αποκαλούμε αρετές, επειδή έχουν στερηθεί την λογική και είναι ατελείς και εμφανίζονται σε κάποια άλογα όντα.
  Την Κακία ας την εξετάσουμε μέσω των αντιθέτων. Η Κακία του λογικού μέρους είναι η παράνοια, του θυμοειδούς η δειλία, του επιθυμητικού η ακολασία, και όλης της ψυχής η αδικία.
Οι αρετές προέρχονται από την ορθή πολιτεία, την καλή ανατροφή και την παιδεία.
Οι κακίες προέρχονται από τ’ αντίθετα »

Τσακνάκης Α.,«Σαλούστιος: Περί Θεών και Κόσμου», Κεφάλαιο ιη ́ Αρετή και κακία. Εκδ.:Βιβλιοβάρδια, Θεσσαλονίκη, 2005