Και ο Διόνυσος με το θύρσο του περιμένει.

"Οι Έλληνες, οι έχοντες τη δύναμη του Νοός, ήταν οι πρώτοι οι οποίοι μέσα από την Αλήθεια του Μύθου προείπαν για τη λειτουργία της συσσώρευσης, η οποία γεννά κάθε είδους θρησκευτικού και πολιτικού και οικονομικού και άλλου συστήματος.

Ο θεός των μονοθεϊστών συσσώρευσε τις ιδέες του κόσμου και της φύσεως και δια αυτής της λειτουργίας κυβερνά τον άνθρωπο. Ο ποιητής συσσωρεύει τς ιδέες του όλου και τις συγκεντρώνει στα ποιήματά του, αυτόν τον καθιστά μύστη και βοηθό των ανθρώπων. Ο φιλόσοφος επίσης συσσωρεύει ιδέες και καθορίζει τη ροή του κόσμου, όπως ο καπιταλισμός σηματοδότησε τη συσσώρευση του πλούτου και την περαιτέρω εκμετάλλευση αυτού.
Ο βασιλεύς Μίδας δια του Διονύσου (δια της άπειρης γνώσης που όλοι κρύβουμε μέσα μας) ήταν ο προάγγελος όλων αυτών. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος συσσώρευσε τον πλούτο του κόσμου διότι ό,τι έπιανε γινόταν χρυσός. Οι σοφοί Έλληνες προομίλησαν και για τον καπιταλισμό αλλά και για την πλήρη υλικοποίηση και ευτελειοποίηση της εποχής μας. Ο Μίδας σιχάθηκε σχεδόν τον εαυτό του, δεν μπορούσε να φάει και να χαρεί τη ζωή του διότι όλα εγένοντο ύλη και χρυσός, ο άνθρωπος είναι πέρα και πάνω από την ύλη είναι πνεύμα. Ο μύθος του Μίδα δεν διαπράττει τα λογικά λάθη τα οποία διέπραξε η αριστερά διανόηση. Ο χρυσός, η συσσώρευση, ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε καλά ούτε άσχημα. Ο Μίδας ήταν ουδέτερος έναντι του χρυσού. Έγινε κακός όταν τον κυβέρνησε και του αντικατέστησε την εσωτέρα φύση του (η οποία αποδίδεται διά του Διονύσου).

Ο Καπιταλισμός αποτελεί την αιτία προόδου του ανθρωπίνου γένους, δια της συσσώρευσης (κάθε συσσώρευσης) ο άνθρωπος μπορεί και οργανώνει τη δράση και τις πράξεις του. Δια του καπιταλισμού οι άνθρωποι συσσώρευσαν όλα εκείνα τα αγαθά τα οποία καλυτέρευσαν τη ζωή τους. Από τις μηχανές έως τις πόλεις έως τα αγαθά. Είμαστε στο στάδιο όπου ο Μίδας ακόμη ελέγχει το χρυσό. Όταν όμως ο άνθρωπος ταυτίσθηκε με τα αγαθά και τα εμπορεύματα του καπιταλισμού ώστε ό,τι πιάνει να γίνεται εμπόρευμα και ανταλλάξιμη ύλη και τίποτε άλλο ο Μίδας κατάλαβε ότι δεν μπορεί να φάει διότι ακόμα και αυτό το οποίο θέλει να φάει γίνεται χρυσάφι.

Οι Έλληνες πολύ ενωρίτερα από τον εμπειροτέχνη Μάρξ ωμίλησαν για την αλλοτρίωση, την υποχώρηση του διονυσιακού εαυτού μας στην ύλη. Ο Μίδας έδωσε τη δύναμη όλα να γίνονται χρυσός στον Πακτωλό, στο ύδωρ στην κίνηση του Όλου, δηλαδή έδωσε στην αιτία της κίνησης την ικανότητα της υλικής δημιουργικότητας.Το νερό ταυτίζεται με το χρυσάφι διότι είναι στη φύση του η κίνηση να συμβιεί με την ύλη και όλες τις μορφές της παράγοντας συνεχώς νέες μορφές και ουσίες. Ο άνθρωπος ως πνευματικός ταγός είναι κάτι το ενδελεχές και πλέον πνευματικά εξελίξιμο ώστε να απορροφάται από πάμπολλες υλικές δημιουργίες. Παρόμοια και ο σημερινός άνθρωπος όταν είδε ότι σαν το Μίδα δεν μπορεί ούτε να φάει διότι ό,τι πιάνει γίνεται εμπόρευμα, όλο θέλει και θέλει εμπορεύματα και κατανάλωση, ο σημερινός άνθρωπος πέταξε την τάση του ό,τι πιάνει να το κάνει εμπόρευμα μέσα στον ποταμό της κοινωνίας. 

Η κοινωνία πλέον είναι Πακτωλός. Σούπερ μάρκετ, mall, πολυκαταστήματα, καζίνο, γήπεδα, τυχερά παίγνια, ακόμα και στον οίκο του θεού όλο επιζητείται το ανταλλάξιμο χρήμα. Ο άνθρωπος πλέον ως τέτοιος μπορεί να φάει και να πιει, ό,τι πιάνει δεν γίνεται εμπόρευμα διότι κολυμπώντας μέσα στον Πακτωλό της υλικής κοινωνίας όπου πέταξε τις υλικές τάσεις του, μπορεί να καυχιέται για κάτι το απίστευτο. 

Ο σημερινός άνθρωπος ζει και στον ουρανό (πιστός) και στον καθωσπρέπισμό του (καλός και νομοταγής φορολογούμενος) αρκεί συνεχώς να κολυμπά στον Πακτωλό που ο ίδιος δημιούργησε, Και ο Διόνυσος με το θύρσο του περιμένει".

Βασίλειος Μακρυπούλιας