"τα φύλλα των δέντρων σκορπά ο άνεμος καταγής όπως το γένος των ανθρώπων"*Όμως, φυλλαράκια είναι και τα παιδιά σου, φυλλαράκια και εκείνοι που ζητωκραυγάζουν με την ψυχή τους και επευφημούν, ή πάλι καταριούνται ή επικρίνουν και περιγελούν κρυφά, φυλλαράκια και εκείνοι που θα μεταδώσουν την υστεροφημία.
Γιατί όλοι τους φυτρώνουν σαν έρχεται η άνοιξη και ύστερα τους σκορπάει καταγής ο αέρας, και ύστερα στην θέση τους ξεφυτρώνουν άλλα.
Κοινό γνώρισμα όλων η σύντομη διάρκεια, και όμως εσύ τα αποφεύγεις ή τα επιδιώκεις θαρρείς και πρόκειται για αιώνια πράγματα.
Λίγο ακόμα και θα κλείσεις τα μάτια, και αυτόν που θα σε κηδέψει θα τον κλάψει κάποιος άλλος".
Μ.Αυρήλιος, Τα Εις Εαυτόν
*ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ,Ζ 146-149
«οίη περ φύλλων γενεή,τοίη δέ καί ανδρών.
φύλλα τά μεν τ’ άνεμος χαμάδις χέει,άλλα δε
θ’ ύλη τηλεθόωσα φύει,έαρος δ’ επιγίγνεται ώρη ως ανδρών γενεή η μέν φύει η δ’ απολήγει.»
Θνητές γενιές, σκορπάτε σαν τα φύλλα-
βάζει στη θέση σας άλλα η φύση,
ώσπου κι αυτά μια μέρα θα σκορπίσει
φύσημα ανέμου σαν ανατριχίλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου