Δεν θέλουν πλέον την οικογένεια

Δεν θέλουν πλέον την οικογένεια...Ο θεσμός της οικογενείας αναμφίβολα συμπορεύθηκε με το θεσμό του Έθνους, επίσης του ξεχωριστού Ανθρώπου, του Ήρωος και του Αρίστου. Ο θεσμός της οικογενείας ως συμπαντική δύναμις διακρίθηκε εις τους Έλληνας, απόδειξις είναι η Θεά (συμπαντική δύναμις) Εστία.Ακριβώς η μεγαλοφυία των Πατέρων μας σημαδεύει την κοινή βάση της Οικογενείας, του Έθνους, του Ήρωος, του Ξεχωριστού Ανθρώπου: όλα αυτά τα εν αρετή αναπτυσσόμενα μεγέθη έχουν ως κοινή βάση ότι στο άπειρο του χάους, και στο απροσδιόριστο της Γής, προβάλλουν, ξεχωρίζουν, προβάλλουν, συγκεντρώνουν συμπαντικές δυνάμεις ενός ανωτέρου Είναι και αναπτύσσονται.
Υπήρχε εποχή όπου δεν υπήρχε η Οικογένεια, τουλάχιστον όπως την ξέρουμε σήμερα; Αναμφίβολα ναι. 

Όταν οι Άνθρωποι ως πνεύματα και ως οντολογικές δυνάμεις είχαν θαυμαστές εσωτερικές δυνατότητες. Πότε άραγε η οικογένεια άρχισε να ξεπροβάλει; Το δωδεκάθεο των Προγόνων μας αυτή η συμπαντική οικογένεια, τα Πλατωνικά είδη και γένη, οι Αριστοτελικές μορφές, μας καταδεικνύουν κάτι απλό. Όλες οι μορφές της Οικογένειας (από τη συμπαντική έως την οικογένεια Ηρώων έως την πυρηνική αιμοδυναμική οικογένεια) εγεννήθη όταν υπήρχαν ομοειδείς ξεχωριστές δυνάμεις οι οποίες ως οικογένεια και μέσα από την ωραία συναναστροφή τους θα αναπτύσσονταν περαιτέρω. 

Η οικογένεια των Θεών ανέπτυξε την ανθρώπινη ευφυΐα, η οικογένεια των Ανθρώπων μετέδωσε τις συγκεκριμένες δυνάμεις και αρετές, όπως η οικογένεια των αστεριών μεταφέρει τις ξεχωριστές συμπαντικές δυνάμεις θερμαίνοντας και μεταφέροντας ψυχές σε σώματα. 

Το Έθνος (Πόλις) (Αριστοτέλης) ως σύνολο των οικογενειών είναι η συγκέντρωση των εκλεκτικών δυνάμεων και Ηρώων οι οποίοι ως Εστία επικοινωνούσα με τον Όλυμπο μεταφέρει το Άριστον και το Εκλεκτόν προς την Τελεολογία αυτού του Κόσμου.
Ο Πλάτων στην Πολιτεία του μεταφέρει την οικογένεια στην Πολιτεία, οι εκλεκτοί γονείς δεν θα γνωρίζουν τα παιδιά τους τα οποία θα έχουν μητέρα και πατέρα την Πολιτεία και τις Αξίες της. Όμως όλα επικοινωνούν με το Σύμπαν με τον ανώτερο οντολογικό προσανατολισμό. 

Ακόμα και ο χριστιανισμός αμφισβήτησε την πυρηνική οικογένεια υπό την έννοια της κοινής χριστιανικής κοινωνίας όπου όλοι έχουν πατέρα και μητέρα το θεό. Πάντα η οικογένεια θεωρήθηκε ως μεταφορέας του ξεχωριστού ως θεσμός που ασχολείται με συγκεκριμένο αριθμό ατόμων στα οποία εύκολα μπορεί να περάσει τις αξίες και τα ιδανικά ενός Έθνους ενός Αγαθού. 

Στο χάος της Γης η οικογένεια απετέλεσε την Εστία όπου συντονισμένα και ρυθμισμένα συγκεκριμένοι άνθρωποι υιοθέτησαν την αποστολή να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους από γενεά σε γενεά, χωρίς την οικογένεια οι αχανείς δυνάμεις δεν θα έμπαιναν σε καμία σειρά.
Στον ηλεκτρονικό κόσμο του σήμερα η οικογένεια καταργείται από την ηλεκτρονική εξουσία του κόσμου αυτού, στο δρόμο προς αυτήν την πραγματικότητα θα ιδούμε πολλά να συμβαίνουν. Προκειμένου να καταργηθεί η οικογένεια η ηλεκτρονική εξουσία θα ευτελίσει τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, θα εξουθενώσει τη φυσική και αρμονική ερωτική σχέση ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, θα αποχαυνώσει τους νέους ώστε να αντικαταστήσουν τους γονείς με ηλεκτρονικές εναλλακτικές λύσεις. 

Σε έναν κόσμο απολύτου ηλεκτρονικής ισότητος όλων προς όλους, σε ένα κόσμο όπου όλοι σκέφτονται και πράττουν το ίδιο με βάση την κοινή πληροφορία, σε έναν κόσμο όπου η Εστία ως σημείο επαφής του κόσμου μας με κάτι ανώτερο και την μετέπειτα υιοθεσία αυτού, σε αυτόν τον κόσμο η οικογένεια ώς η παρασκευή του ξεχωριστού ανθρώπου δεν έχει καμία σχέση. 

Η κατευθυνόμενη διάλυση της σχέσεως ανδρός και γυναικός και ο υποβιβασμός της σε κάτι το απλά ανεκτικό κρύβει τη θέληση ενός ηλεκτρονικού κόσμου να καταργήσει κάθε υγιές κύτταρο του φυσικού κόσμου προχωρώντας προς την ηλεκτρονική κοινωνία. 

Σε έναν κόσμο όπου η απόλυτος ηλεκτρονική εξουσία είναι ο πατέρας και η μητέρα όλων των ανθρώπων μέσα από την αποχαυνωτική διάχυση της πληροφορίας η οικογένεια πλέον περισσεύει. 

Ήδη στο ανδρικό γήπεδο ενός κόσμου ύλης και ανταγωνισμού ύλης οι γυναίκες και οι άνδρες πολεμούν με ανδρικούς όρους και ο φεμινισμός θα πρέπει να απαντήσει στο αμείλικτο ερώτημα: είναι επιτυχία η ισότητα με ανδρικούς όρους ή η γυναικεία υπεροχή με παγανιστικούς όρους; 

Σε έναν ηλεκτρονικό κόσμο όπου λείπει το ξεχωριστό και το άριστο, όπου λείπει ο άνθρωπος της τάδε Εστίας και της δείνα Εστίας, σε ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι εικονικά αποκτούν μία μορφή και ένα είδος και μία σκέψη και μία πράξη η οικογένεια περισσεύει.

Όπως περίσσευσαν τα Έθνη οι κοινότητες οι πολλοί δήμοι, οι Άριστοι και οι ξεχωριστοί άνθρωποι. 

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Άνθρωποι σήμερα ακούουν και μόνο για αθλητές για μαγείρους, εσχάτως χάσαμε τον ύπνο μας εάν σημαίνων αθλητής θα παίξει τένις ή όχι.

 Όλα κατευθύνονται, τα γεγονότα προβάλλονται αυτά και όχι άλλα προκειμένου η ηλεκτρονική εξουσία να καθιερώσει το νέο κόσμο. 

Όπου η οικογένεια δεν θα χρειάζεται σαν εστιακή παραγωγή του διαφορετικού διότι όλοι θα πρέπει να έχουν ένα μυαλό και μία πράξη, εξάλλου και η αναπαραγωγή θα γίνεται με πλατωνικά μέν αλλά εργαστηριακά πλατωνικό τρόπο δέ. 

Δεν χρειάζεται όμως διά της αγνοίας να χαθούμε σε αυτόν τον ηλεκτρονικό κόσμο, απλά διά της ατομικής νηώς του Εαυτού μας ας οδεύσωμεν προς την Ιθάκην μας, προς το ιδικόν μας αστέρι, στο συμπαντικό αυτό όχημα που θα μας ταξιδεύσει μακριά.

Βασίλης Μακρυπούλιας Δρ.Φιλοσοφίας