Καθώς η ζωή θα γίνεται φρικτότερη του θανάτου, καθώς η ζωή θα απο-γοητεύει και ο θάνατος ως πύλη διαφυγής θα γοητεύει όλο και περισσότερο, καθώς οι κέρβεροι φρουροί με τα ονόματα ζωή και θάνατος θα τρομάζουν όλο και λιγότερο, τόσο πιο πολύ θα καταλαβαίνουμε ότι αυτή η ζωή όπως μας προσφέρεται έχει σημαντικοτάτη αξία μόνο στο βαθμό που θα μας οδηγήσει σε μία μεγάλη απόφαση: να θυμηθούμε ποιοί είμαστε και πού μπορούμε να προχωρήσουμε.Όσο η ζωή θα γίνεται ένα τεράστιο αδιέξοδο δύο λύσεις θα παρουσιάζονται: η ολοκλήρωση της εμμένειας εδώ και η ταφή των οντικών μας δυνάμεων, ή η αναχώρησή μας από το λιμάνι της καταστραφείσης Τροίας προς την δική μας Ιθάκη.
Στις συμπληγάδες πέτρες ζωής και θανάτου θα συντριβεί η άγνοια (αυτή μένει τελευταία όσο προχωρεί ο άνθρωπος σε γνώση) καθώς ο κόσμος του όντος, του δικού μας όντος, μεγαλοπρεπής και χωρίς περιορισμούς θα ανοίγεται μπροστά μας.
Βασίλης Μακρυπούλιας Δρ.Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου