Εμπεδοκλής: "Ποιος τάχα καυχιέται πως βρήκε το Όλο;.."

"Στενά τα όρια των δυνάμεων του ανθρώπου
και πολλά τα δεινά που στομώνουν τη σκέψη του.
Ένα τόσο δα κομμάτι της ζωής βλέπουν οι άνθρωποι όσο ζουν,
κι ύστερα, γοργοθάνατοι, πετούν σαν καπνός..
σίγουροι μόνο γι' αυτό που σύντυχε ο καθένας τους
καθώς πλανιούνται εδώ κι εκεί· ποιος τάχα καυχιέται πως βρήκε το Όλο;

Έλα τώρα και κοίτα καλά πόσο φανερό είν' το καθένα,
χωρίς ούτε την όραση να εμπιστεύεσαι πιο πολύ απ' την ακοή,
ούτε την πολυθόρυβη ακοή να βάζεις πιο πάνω απ' της γλώσσας τη σαφήνεια,
ούτε ν' αρνιέσαι την πίστη σου σε κάποιο άλλο όργανο
που πέρασμα είναι για τη νόηση, αλλ' άδραξε το καθετί όπως φανερώνεται."

(Ἐμπεδοκλῆς, Περὶ φύσεως, απόσπ. 2, 3)