Φενάκες: Οι δαίμονες της παραπλάνησης αφελών και μη.

 "Καμιά προκοπή. Παντού στάχτη. Παντού φόνοι. 
Κάθε μέρα φέρνει μιαν άλλη μέρα και εξαντλείται βαθμηδόν η παρακαταθήκη των στιλβωτηρίων.
Λίγοι γενναίοι ακολουθούν, ξεπετσώνουν τα μπράτσα τους και φορούν μεγάλες ομπρέλες μπρος σε καθρέφτες γαλακτερούς. 
Οι νέες που έμειναν ριζωμένες επάνω στα ίχνη τους γονιμοποιούν τις σκιές τους. 
Δυο νεράιδες ασθμαίνουν. 
Ένας κόλουρος επιμένει. 
Οι τρίχες της κεφαλής του απεδείχθησαν τετελεσμένα γεγονότα".
 Έτσι μας περιγράφει στην συλλογή ποιημάτων του Υψικάμινος, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, την Φενάκη. Τι είναι όμως η Φενάκη και τι οι Φενάκες; Δεν θα είναι δύσκολο θαρρώ να περιγραφεί. Οι εποχές ετούτες κατακλύζονται από αυτούς τους δαίμονες.
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία και λατρεία, με την ονομασία Φενάκες ήταν γνωστοί κάποιοι δαίμονες, τους οποίους επικαλούνταν και ζητούσαν τη βοήθειά τους οι αρχαίοι Αθηναίοι όσες φορές επιθυμούσαν να εξαπατήσουν κάποιον άνθρωπο.
Ο αρχικός τύπος ήταν ο φαίναξ, του φαίνακος, από το ρήμα φαίνω – φαίνομαι, δηλαδή φανερώνω. Ο φαίναξ ήταν ο απατεώνας, που με την σειρά του μας έδωσε το φέναξ, φένακος.
Το αι της φενάκης μονοφθογγίστηκε γλωσσολογικώς, οι δύο φθόγγοι απλοποιήθηκαν και έγιναν ένας, ε. Λέξη πολύ παλιά, οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο Φαίναξ ήταν κύριο όνομα, το ανθρωπωνύμιο pa-na-ki μια δοτική των μυκηναϊκών χρόνων, που απαντάται στις πινακίδες της μυκηναϊκής Β γραφής.
Με την φενάκη ως πρώτη έννοια εννοούσαν και την περούκα. Η περούκα κρύβει μια ατέλεια, άρα απατά, εξαπατά, φενακίζει. Η φενάκη, η εξαπάτηση, ο φενακισμός είναι η παραπλάνηση αφελών και μη.
Φενάκη, λοιπόν, είναι η απάτη η ψευτιά η πλάνη το ψέμα που λέγεται για εξαπάτηση, η παραπλάνηση. Επικαλούμαστε την Φενάκη για να κρύψουμε ένα μυστικό, μία ιδέα, μία ιδεολογία, ακόμα και μια ιδεοληψία, όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε την εμμονή μας σε συγκεκριμένες πεποιθήσεις, με τελικό σκοπό την εξαπάτηση.
 Λέμε ή ακούμε καμιά φορά προτάσεις όπως: "Οι υποσχέσεις του, τα λόγια του αποδείχτηκαν φενάκη" και το μυαλό μας πάει κατευθείαν στους πολιτικούς αυτού του τόπου.
Είναι βέβαιο ότι τους Φένακες τους επικαλούνται αυτή η μερίδα των πολιτών σε καθημερινή βάση. Όμως αυτοί που τους επικαλούνται, δεν είναι ο καθρέφτης αυτών που τους ψηφίζουν; Όπως προαναφέραμε: "ο φενακισμός είναι η παραπλάνηση αφελών και μη". Αφελών και μη..
  Οι Φένακες λοιπόν συνεχίζουν να ζουν και ουδέποτε ξεπέσανε στην λήθη. Απόδειξη; Ας κοιτάξουμε γύρω μας. Ετούτος ο τόπος ο πλανεμένος και βαθιά εξαπατημένος, είναι η απόδειξη.

Η έρευνα έγινε από την Γιώβη Βασιλική