Άρης ο χαλκάρματος

  "Η γνώση η οποία «κινεί» τον Έλληνα σήμερα είναι σε ολοκληρωτικό βαθμό προϊόν κατάστασης ενεργειών ανθρώπων της εξουσίας που λειτούργησαν σχεδόν μηδενιστικά προς τους Έλληνες Θεούς. Στο άκουσμα του Θεού Άρη ο Έλληνας καλεί στην μνήμη του πρόχειρες μουτζουρωμένες εικόνες των παιδιάστικων του χρόνων λουσμένες από παραμύθια.
Οι εικόνες της παιδικής αθωότητας παγίωσαν ένα αίσθημα καταλυτικής και ανύπαρκτης γνώσης, ένοχο και υβριστικό απέναντι στο Πάνθεον των Ολυμπίων Θεών και ταυτοχρόνως προσβλητικό απέναντι στο ηλικιακό βάρος του καθενός σε σχέση με το αποθεματικό ταμείο της γνώσης του.
Ο Θεός Άρης γόνος του συμπαντικού Νου Δία και της νοητής ύλης Ήρας, αντιπροσωπεύει για εμάς τον Θεό του πολέμου, σε διαφορετική όμως τοποθέτηση και σχέση με την αδελφή του Αθηνά, η οποία και αυτή λαμβάνει μερίδιο των πολεμικών επιχειρήσεων.
Ο Άρης και η Αθηνά παρουσιάζονται πάνοπλοι και ο χώρος και των δύο είναι τα πολεμικά πεδία, με την διαφορά ότι η Αθηνά εκπροσωπεί την λογική σκέψη, την συγκροτημένη λήψη αποφάσεων, ενώ ο Άρης την παρόρμηση, την βιασύνη, την νεότητα του μυαλού και την έλλειψη πνευματικότητας.
Ο κρανοσείστης Άρης, βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με την αγέστρατη Αθηνά, εκφράζοντας έτσι την αιώνια σύγκρουση του πνεύματος και της ύλης. Ρόλο καταλυτικό σε αυτή την μάχη κρατά η καλλίπυγος Αφροδίτη, το σμίξιμο Άρη και Αφροδίτης έρχεται να ενεργοποιήσει το δίπολο του πνεύματος και της ύλης.
Κάθε φορά που ο Άρης ανέμελα κολυμπά στην ζεστή καλοκαιρινή θάλασσα του έρωτα είναι χωρίς τα όπλα του, γέρνοντας στην «αγκαλιά» της Άρειας απαλλαγμένος από τα βαρίδια της ύλης τα οποία είναι ο πολεμικός «εξοπλισμός» των ατίθασων παρορμήσεων του. Η λανθάνουσα πνευματική υπόσταση του Άρη είναι αιχμάλωτη της ύλης, των μετάλλων και του βαρύ οπλισμού, δείχνοντας ανήμπορη να εκφραστεί, μέχρι που ενεργοποιείται ο Θε(ί)ος Έρωτας, προκαλώντας τον καυτό πόθο για γνώση, ανύψωση και πνευματικότητα. Η συνεύρεση τους θα συμβολίζει πάντα τον αιώνιο ΠΑΝανθρώπινο αγώνα για επανένωση του πνεύματος και της αγνής και ανόθευτης ύλης.
Η γονιδιακή συμμετοχή του Νου και της νοητής ύλης συνυπάρχουν στον Άρη και πάντα θα τον τροφοδοτούν στην αιώνια ετούτη μάχη.
Οι Έλληνες παλαιότερα γνώριζαν τον Θεό Άρη και δικαίως τιμούσαν, εξάλλου ο αγώνας τους για εσωτερική βελτίωση έχριζε προϋπόθεσης σύναψης συμμαχίας με τον Θεό Άρη, εξοικονομώντας έτσι την ασφαλή προϋπόθεση, πως από αυτή την σχέση θα προκύψει ένας καλύτερος άνθρωπος, ένας καλύτερος κόσμος, μια δικαιότερη ανθρωπότητα.
ΘΕΕ ΑΡΗ, οι Έλληνες σε αγαπάμε...

Αθανάσιος Σκαρλάτος