Ίσως βέβαια αυτοί να έχουν ήδη δει το φως και την δύναμη που κρύβεις μέσα σου πριν από εσένα και για αυτό δεν θέλουν με τίποτα να σε δουν στην κορυφή.
Αυτήν την κορυφή που ξέρουν βαθιά μέσα τους όλοι οι συκοφάντες σου πως ποτέ δεν θα την φτάσουν.
Και αν θα την φτάσουν θα είναι σερνάμενοι στο έδαφος και αδικώντας άπαντες.
Αυτή είναι η ιστορία του Ερατοσθένη.
Τον οποίο οι δίκαιοι τον ονόμαζαν ΠΕΝΤΑΘΛΟ, αναγνωρίζοντας το φως μέσα του, αλλά οι μικρόψυχοι ΒΗΤΑ έτσι για να τον αποκαρδιώσουν και να του θυμίζουν πως ποτέ δεν θα φθάσει το ΑΛΦΑ.
Χάσανε.
Ας πάμε να μάθουμε:
O Ερατοσθένης γεννήθηκε στην Κυρήνη (στη σημερινή Λιβύη) και έζησε, εργάστηκε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια, πρωτεύουσα της πτολεμαϊκής Αιγύπτου. Από το 234 π.Χ και επί περίπου 40 χρόνια διετέλεσε Διευθυντής της περίφημης Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρειας και δίδαξε και στο Μουσείο της Αλεξάνδρειας.
Δεν νυμφεύθηκε ποτέ. Το 195 π.Χ. τυφλώθηκε και ένα χρόνο αργότερα σταμάτησε να τρώει και πέθανε. Δεν μπόρεσε να αντέξει τη στέρηση της ανθρώπινης γνώσης που του επέβαλε η τύφλωση με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσει.
Έκανε αρκετές σημαντικές συνεισφορές στα μαθηματικά και ήταν φίλος του σπουδαίου μαθηματικού Αρχιμήδη. Γύρω στο 225 π.Χ. εφηύρε τον σφαιρικό αστρολάβο, που τον χρησιμοποιούσαν ευρέως μέχρι τον 18ο αιώνα.
Ο Ερατοσθένης υπολόγισε την περιφέρεια της Γης σε 252.000 αλεξανδρινά στάδια. Το αλεξανδρινό στάδιο ισούται με 157,50 μέτρα, οπότε την υπολόγισε σε 39.690 χιλιόμετρα, που είναι παρά πολύ καλός υπολογισμός, με δεδομένο ότι σήμερα υπολογίζεται σε 40.007,86 χιλιόμετρα, ενώ στη Γαλλική Επανάσταση είχε οριστεί να είναι 40.000 χιλιόμετρα.
Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε ότι η Γη είναι μια σφαίρα που βρίσκεται στο κέντρο του Σύμπαντος, το οποίο περιστρέφεται με συχνότητα εικοσιτεσσάρων ωρών.
Έκανε αρκετές σημαντικές συνεισφορές στα μαθηματικά και ήταν φίλος του σπουδαίου μαθηματικού Αρχιμήδη. Γύρω στο 225 π.Χ. εφηύρε τον σφαιρικό αστρολάβο, που τον χρησιμοποιούσαν ευρέως μέχρι τον 18ο αιώνα.
Ο Ερατοσθένης υπολόγισε την περιφέρεια της Γης σε 252.000 αλεξανδρινά στάδια. Το αλεξανδρινό στάδιο ισούται με 157,50 μέτρα, οπότε την υπολόγισε σε 39.690 χιλιόμετρα, που είναι παρά πολύ καλός υπολογισμός, με δεδομένο ότι σήμερα υπολογίζεται σε 40.007,86 χιλιόμετρα, ενώ στη Γαλλική Επανάσταση είχε οριστεί να είναι 40.000 χιλιόμετρα.
Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε ότι η Γη είναι μια σφαίρα που βρίσκεται στο κέντρο του Σύμπαντος, το οποίο περιστρέφεται με συχνότητα εικοσιτεσσάρων ωρών.
Επινόησε επίσης το σύστημα των γεωγραφικών παραλλήλων. Διατύπωσε την υπόθεση ότι είναι δυνατό να ταξιδέψουμε κατά μήκος μιας γεωγραφικής παράλληλου ξεκινώντας από την Ιβηρία και να φτάσουμε έως την Ινδία, δια πλέοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Επίσης εφηύρε έναν τρόπο υπολογισμού των πρώτων αριθμών γνωστό ως κόσκινο του Ερατοσθένη.
Ο όρος Γεωγραφία αποδίδεται στον Ερατοσθένη.
"Στην Αλεξάνδρεια υπάρχει ένας άνδρας τον οποίον οι πιο μετρημένοι ονομάζουν Πένταθλο, λόγω της αξιοθαύμαστης επιδεξιότητας του σε όλους τους τομείς, και οι πιο ζηλόφθονοι επονομάζουν Βήτα, για να του θυμίσουν ότι ποτέ δεν θα γίνει Άλφα, ότι ποτέ δεν θα είναι σε τίποτα πρώτος. Ο Πένταθλος, ή Βήτα, έβαλε σκοπό να επιχειρήσει κάτι που όλοι θεωρούν αδύνατον: να υπολογίσει το μέγεθος του κόσμου.
Από τους καιρούς των Ιώνων φιλοσόφων, κανείς με το χάρισμα της λογικής δεν θέτει υπό αμφισβήτηση ότι η Γη είναι μια σφαίρα, ή τουλάχιστον ένα σχήμα με καμπύλες επιφάνειες.
Επίσης εφηύρε έναν τρόπο υπολογισμού των πρώτων αριθμών γνωστό ως κόσκινο του Ερατοσθένη.
Ο όρος Γεωγραφία αποδίδεται στον Ερατοσθένη.
Μια υπέροχη περιγραφή του Ερατοσθένη έχουμε από τον κ. Πέδρο Ολάγια στο βιβλίο του "Ελλάδος Ελάσσων Ιστορία", (Αλεξάνδρεια. 230 π.χ).
Ας την διαβάσουμε:
Από τους καιρούς των Ιώνων φιλοσόφων, κανείς με το χάρισμα της λογικής δεν θέτει υπό αμφισβήτηση ότι η Γη είναι μια σφαίρα, ή τουλάχιστον ένα σχήμα με καμπύλες επιφάνειες.
Έτσι το αποδεικνύει το γεγονός ότι ο έναστρος ουρανός της Ελλάδας είναι διαφορετικός από αυτόν της Αιγύπτου, ότι η σκια που πέφτει πάνω στη σελήνη κατά τις εκλείψεις είναι κυκλική και ότι, ενώ πλέουμε στη θάλασσα, βλέπουμε στον ορίζοντα τις κορυφές των νησιών πριν από τις ακτές τους. Ξέρουμε πως ο κόσμος είναι μια σφαίρα, όπως είναι επίσης τα άλλα ουράνια σώματα· αγνοούμε ωστόσο το μέγεθος του.
Σήμερα, τη μέρα του θερινού ηλιοστασίου, ο Πενταθλος αναμένει την έλευση της μεσημβρίας καθισμένος κάτω από μια αυτοσχέδια καλαμωτή δίπλα σ' έναν πάσσαλο γερά καρφωμένο στο έδαφος. Εχει διαβάσει πως στην πόλη της Συηνης, περίπου πέντε χιλιάδες στάδια νότια της Αλεξάνδρειας, υπάρχει ένα πηγάδι, τον πάτο του οποίου φωτίζουν οι ακτίνες του ηλίου όταν φθάνει αυτή η μέρα του χρόνου χωρίς να προβάλλουν καμία σκια στα τοιχώματα του.
Στην Αλεξάνδρεια δεν συμβαίνει το ίδιο, γι' αυτό ο πολυσχιδής σοφός περιμένει τώρα να φθάσει ο ήλιος στο ζενίθ του για να μετρήσει κατά ποσες μοίρες η σκια του πασσάλου χωρίζεται από την απόλυτη κάθετο. Σύμφωνα με τη θεωρία του, πολλαπλασιάζοντας επί τις τριακόσιες εξήντα μοίρες της περιμέτρου την απόσταση που χωρίζει τις δυο πόλεις και διαιρώντας αυτό το σύνολο δια των μοιρών της γωνιάς που θα σχηματίσει η σκιά του πασσάλου στο έδαφος, θα μπορέσει να μάθει την περίμετρο του πλανήτη και, βασιζόμενος σε αυτήν, να υπολογίσει την ακτίνα του.
Όταν έρχεται η στιγμή, ο διαβήτης του δείχνει 7,2 μοίρες. Ο Πένταθλος γυρίζει γρήγορα στο υπόστεγο και, ακουμπώντας ένα πινάκιο στα γόνατα του, λύνει την πολυπόθητη εξίσωση: η περίμετρος της Γης είναι 252.000 στάδια.
Αργότερα, στην οικία του πλέον, σκέφτεται πως η μέτρηση μιας γωνίας σύμφωνα με τη σκια που προκύπτει από έναν πάσσαλο στο έδαφος δεν μπορεί παρά να είναι πρόχειρη· πως, όσο και να προσπάθησε να αποσπάσει την πιο αξιόπιστη πληροφορία, δεν γνωρίζει την ακριβή αποσταση που χωρίζει τον πάσσαλο της Αλεξάνδρειας από το πηγάδι της Συηνης· πως ούτε καν μπορεί να διαπιστώσει αν οι δυο πόλεις βρίσκονται ακριβώς πάνω στην ίδια νοητή γραμμή Βορρά-Νότου· πως δεν έλαβε υπόψη του το υψόμετρο τους από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στα ογδόντα δυο του χρόνια, ο Ερατοσθένης από την Κυρήνη -ο επονομαζόμενος Πένταθλος- θα αφεθεί στον θάνατο από ασιτία χωρίς να μάθει με βεβαιότητα την ακρίβεια των υπολογισμών του.
Σήμερα, τη μέρα του θερινού ηλιοστασίου, ο Πενταθλος αναμένει την έλευση της μεσημβρίας καθισμένος κάτω από μια αυτοσχέδια καλαμωτή δίπλα σ' έναν πάσσαλο γερά καρφωμένο στο έδαφος. Εχει διαβάσει πως στην πόλη της Συηνης, περίπου πέντε χιλιάδες στάδια νότια της Αλεξάνδρειας, υπάρχει ένα πηγάδι, τον πάτο του οποίου φωτίζουν οι ακτίνες του ηλίου όταν φθάνει αυτή η μέρα του χρόνου χωρίς να προβάλλουν καμία σκια στα τοιχώματα του.
Στην Αλεξάνδρεια δεν συμβαίνει το ίδιο, γι' αυτό ο πολυσχιδής σοφός περιμένει τώρα να φθάσει ο ήλιος στο ζενίθ του για να μετρήσει κατά ποσες μοίρες η σκια του πασσάλου χωρίζεται από την απόλυτη κάθετο. Σύμφωνα με τη θεωρία του, πολλαπλασιάζοντας επί τις τριακόσιες εξήντα μοίρες της περιμέτρου την απόσταση που χωρίζει τις δυο πόλεις και διαιρώντας αυτό το σύνολο δια των μοιρών της γωνιάς που θα σχηματίσει η σκιά του πασσάλου στο έδαφος, θα μπορέσει να μάθει την περίμετρο του πλανήτη και, βασιζόμενος σε αυτήν, να υπολογίσει την ακτίνα του.
Όταν έρχεται η στιγμή, ο διαβήτης του δείχνει 7,2 μοίρες. Ο Πένταθλος γυρίζει γρήγορα στο υπόστεγο και, ακουμπώντας ένα πινάκιο στα γόνατα του, λύνει την πολυπόθητη εξίσωση: η περίμετρος της Γης είναι 252.000 στάδια.
Αργότερα, στην οικία του πλέον, σκέφτεται πως η μέτρηση μιας γωνίας σύμφωνα με τη σκια που προκύπτει από έναν πάσσαλο στο έδαφος δεν μπορεί παρά να είναι πρόχειρη· πως, όσο και να προσπάθησε να αποσπάσει την πιο αξιόπιστη πληροφορία, δεν γνωρίζει την ακριβή αποσταση που χωρίζει τον πάσσαλο της Αλεξάνδρειας από το πηγάδι της Συηνης· πως ούτε καν μπορεί να διαπιστώσει αν οι δυο πόλεις βρίσκονται ακριβώς πάνω στην ίδια νοητή γραμμή Βορρά-Νότου· πως δεν έλαβε υπόψη του το υψόμετρο τους από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στα ογδόντα δυο του χρόνια, ο Ερατοσθένης από την Κυρήνη -ο επονομαζόμενος Πένταθλος- θα αφεθεί στον θάνατο από ασιτία χωρίς να μάθει με βεβαιότητα την ακρίβεια των υπολογισμών του.
Θα αφήσει για τις επόμενες γενεές το επαναστατικό σύστημα των μεσημβρινών και των παραλλήλων, ένα βιβλίο περι αστερισμών και ένα πανέμορφο ποίημα για τον ουρανό.
Περισσότερα από δυο χιλιάδες χρόνια αργότερα, οι άνθρωποι επιτέλους θα ανακαλύψουν ότι η περίμετρος της Γης είναι 40.074 χιλιόμετρα, μόλις μερικές μέρες πεζοπορίας μικρότερη απ' όσο ο ανήσυχος Έλληνας ερευνητής είχε τότε υπολογίσει."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου