"Πόσο πιο ωραίο και αγαθό είναι να δαπανάς για τους ανθρώπους.."

 

 "Αυτά, λοιπόν, είπε για την τροφή. Είχε την αξίωση, όμως, να ζητά και συνετό σκέπασμα για το σώμα, όχι πολυτελές και περιττό, γιατί ευθύς είπε ότι: την εσθήτα και τα υποδήματα πρέπει να τα χρησιμοποιούμε με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίον χρησιμοποιούμε και την πανοπλία, δηλαδή..
για την προφύλαξη του σώματος και όχι για επίδειξη. 
Όπως ακριβώς, λοιπόν, τα καλύτερα όπλα είναι τα ισχυρότερα και κυρίως όσα έχουν την δυνατότητα να διασώζουν τον χρήστη τους, και όχι τα περίβλεπτα και τα λαμπρά, έτσι και το καλύτερο – για το σώμα – αμπέχονο και υπόδημα είναι το χρησιμότερο, και όχι όποιο έχει την δυνατότητα να στρέφει επάνω του τα βλέμματα των ανόητων, γιατί το σκέπασμα πρέπει να κάνει καλύτερο και ισχυρότερο το σκεπασμένο, και όχι ασθενέστερο και χειρότερο, αφού όσοι με τα σκεπάσματα επιδιώκουν να κάνουν πιο λεία και πιο απαλή την σάρκα τους, κάνουν χειρότερα τα σώματά τους, εάν – βέβαια – το εξασθενημένο και μαλθακό σώμα είναι πολύ χειρότερο από το σκληραγωγημένο και συνηθισμένο στις καταπονήσεις, ενώ όσοι δυναμώνουν κ’ ενισχύουν το σκέπασμα, αυτοί ωφελούν μόνον εκείνο που σκεπάζουν. 
Γι’ αυτό δεν είναι καθόλου ωραίο ούτε να κατασκεπάζουν με πολλές εσθήτες το σώμα ούτε να το περιτυλίγουν με ταινίες, κάνοντας μαλθακά τα χέρια και τα πόδια με μάλλινους ή υφασμάτινους επιδέσμους. 
Αναφέρομαι, βέβαια, σε όσους δεν νοσούν. Επίσης, δεν είναι καθόλου ωραίο να είναι άπειροι στο κρύο και στην ζέστη, αλλά χρειάζεται να αισθάνονται μέτριο ρίγος κατά τον χειμώνα, και τον ήλιο κατά το θέρος, και να κάθονται στην σκιά για πολύ λίγο. Πρέπει, επίσης, να είναι προτιμότερη η χρήση ενός χιτώνα, όταν απαιτείται η χρήση δύο, και η χρήση κανενός χιτώνα – παρά μόνον του ιματίου – όταν απαιτείται η χρήση ενός. 
Για όσους έχουν την δυνατότητα, είναι καλύτερα να μην φορούν υποδήματα, παρά να φορούν, γιατί είναι πιθανό η υπόδηση να βρίσκεται κοντά στην πρόσδεση, ενώ η ανυποδησία παρέχει μεγάλη άνεση κ’ ευκολία στα πόδια, όταν αυτά είναι εξασκημένα. Γι’ αυτό μπορούμε να δούμε πεζούς αγγελιαφόρους να μην χρησιμοποιούν υποδήματα στον δρόμο, και αθλητές δρομείς να μην μπορούν να διατηρήσουν την ταχύτητά τους όταν πρέπει να τρέξουν με υποδήματα. 
Επειδή, όμως, και τις κατοικίες τις αποκτούμε για να έχουμε σκεπή, ισχυρίζομαι ότι και τούτες πρέπει να τις κατασκευάζουμε για την ανάγκη της χρησιμοποίησής τους, ώστε ν’ απομακρύνουμε το κρύο, ν’ απομακρύνουμε την σφοδρή ζέστη, και για να βοηθούν – όσους τις χρειάζονται – έναντι του ήλιου και των ανέμων. Γενικά, εκείνο ακριβώς, που ένα αυτοφυές σπήλαιο – με μέτρια προσόντα – θα παρείχε στον άνθρωπο, εκείνο πρέπει να μας παρέχει και η κατοικία, και να έχει τόσο περισσότερο χώρο, όσο για ν’ αποθηκεύεται η αναγκαία τροφή του ανθρώπου. 
Γιατί οι περίστυλες αυλές; 
Γιατί τα ποικίλα επιχρίσματα; 
Γιατί οι χρυσόροφες στέγες; 
Γιατί οι πολύτιμοι λίθοι, άλλοι στρωμένοι κάτω, άλλοι εντοιχισμένοι και μερικοί φερμένοι από πολύ μακριά και με πολλές δαπάνες; 
Μήπως δεν είναι όλα τούτα περιττά και μη αναγκαία – αφού και χωρίς αυτά είναι δυνατόν να ζήσουμε και να είμαστε υγιείς – κ’ επιφέρουν μεγάλες φροντίδες και γίνονται με πολλά χρήματα, με τα οποία θα μπορούσε κάποιος να ευεργετήσει πολλούς ανθρώπους και δημόσια και ιδιωτικά; 
Πόσο καλύτερη φήμη αποφέρει η ευεργεσία προς πολλούς ανθρώπους, σε σχέση με την πολυτελή κατοικία;  
Πόσο πιο ωραίο και αγαθό είναι να δαπανάς για τους ανθρώπους, απ’ το να δαπανάς για ξύλα και για λίθους; 
Πόσο ωφελιμότερο είναι ν’ αποκτάς πολλούς φίλους – κάτι που συμβαίνει σ’ όποιον πρόθυμα ευεργετεί – απ’ το να περιβάλλεσαι από μεγάλη κατοικία;  
Τι πράγμα, τόσο μεγάλο, θα κέρδιζε κάποιος από το μέγεθος και το κάλλος της κατοικίας του, που δεν θα το κέρδιζε χαρίζοντας από τα δικά του στην πόλη και στους συμπολίτες του;"
Μουσώνιος – Περί σκέπης. Ανθολόγιο Στοβαίου